Ο κ. Γιάννης Γλέζος, συνθέτης & πρόεδρος της Αυτοδιαχείρισης, με επιστολή του σχολιάζει την προσφυγή της ΑΕΠΙ στο ΣτΕ, κατά του ΥΠΠΟ για το διορισμό της επιτρόπου, κ. Μαρίας Βλάχου.
Η ΑΕΠΙ γνωρίζοντας την τοποθέτηση τής προσωρινής Επιτρόπου και μαθαίνοντας ότι είναι μια Δημόσια Λειτουργός επαρκέστατη και αδιάφθορη επισπεύδει την κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ κατά τού ΥΠΠΟ για τον διορισμό της, κάνοντας μάλιστα και ασφαλιστικά μέτρα, επιδιώκοντας έτσι την μη εγκατάσταση της στα γραφεία τής ΑΕΠΙ.
Τι φοβάται; Ότι δεν θα περιοριστεί στο ρόλο τού εισπράκτορα (όπως θα την ήθελε η ΑΕΠΙ και η ΕΠΕΚΕ) αλλά θα αρχίσει αμέσως τον έλεγχο για να βρει κι άλλα σημεία και τέρατα του 2015 και 2016, πέραν των ευρημάτων τού Πορίσματος των Ορκωτών Λογιστών των οποίων ο έλεγχος έφτασε μέχρι το 2014;
Ας κάνω μια σύντομη ανακεφαλαίωση τής θλιβερής αυτής υπόθεσης:
1. Ο θεσμικός ρόλος τού ΟΠΙ είναι να ελέγχει τούς ΟΣΔ και να γνωμοδοτεί για το ΥΠΠΟ σε νομοτεχνικά θέματα κι αυτό έκανε για το αρχικό νομοσχέδιο Μπαλτά που πέρασε από Δημόσια Διαβούλευση, από έλεγχο συνταγματικότητας τής ΚΕΝΕ (Ναι και για τον Επίτροπο!), είχε την αποδοχή στα βασικά του σημεία όλων των ΟΣΔ (εκτός της ΑΕΠΙ), έφερε τις υπογραφές 8 Υπουργών τής Κυβέρνησης και είχε κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση.
2. Εναντίον αυτού τού αρχικού νομοσχεδίου η ΑΕΠΙ είχε μαζέψει υπογραφές από μέλη της χαρακτηρίζοντας το ως Χουντικό, ισχυριζόμενη δολίως και ψευδώς ότι η εφαρμογή του θα επέτρεπε νόμιμα στους Χρήστες να μην την πληρώνουν κι επομένως δεν θα μπορούσε κι αυτή να πληρώνει τα μέλη της! Την ψύχωση τής ΑΕΠΙ με τα Επιμελητήρια των Χρηστών την δικαιολογούσε στα μέλη της με το ότι (άκουσον, άκουσον!) ήθελαν να έχουν κάποια γνώμη (όχι δεσμευτική) στα αμοιβολόγια των ΟΣΔ αλλά χωρίς, βέβαια, να τους λέει τον πραγματικό λόγο: οι Χρήστες ήθελαν να ξέρουν που πάνε τα λεφτά τους: στις τσέπες των δημιουργών ή στις τσέπες των μετόχων; (ήθελαν δηλαδή Επίτροπο!).
3. Ο πραγματικός λόγος τής ΑΕΠΙ που εκφόβιζε τα μέλη της και τα συσπείρωνε εναντίον τού αρχικού νομοσχεδίου Μπαλτά (μέχρι να αποσυρθεί) ήταν επειδή αυτό προέβλεπε Επίτροπο που η ΑΕΠΙ δεν τον ήθελε «με καμμιά κυβέρνηση». Γιατί; Μα αυτό αποδείχτηκε περίτρανα (εκ των υστέρων) από τα ευρήματα του Πορίσματος!
4. Η απρόσμενη απόσυρση τού νομοσχεδίου («η κωλοτούμπα του Μπαλτά») επέσυρε την μήνιν των πάντων εκτός, βεβαίως, δύο βουλευτών τού Σύριζα για λόγους δικούς τους («θεία έκλαμψη»!), ελαχίστων εκ των δημιουργών (κι έναν που τώρα ποιεί την νήσσα) κι ενός μέλους τής ΕΠΕΚΕ (και μάλιστα διευθυντή ΟΣΔ -αυτό κι αν είναι αντιδεοντολογικό, λόγω σύγκρουσης συμφερόντων) για δικούς του λόγους (μένος εναντίον των χρηστών). Και όλοι αυτοί «έπεισαν» τον Μπαλτά να το αποσύρει.
5. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία (που ενσωματώνεται στο Εθνικό μας δίκαιο) στο 9 τού Σκεπτικού της σαφώς επιτρέπει την αυστηροποίηση των διατάξεων της ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες κάθε κράτους (που να γνωρίζανε και το Πόρισμα τής Ernst & Young!): «Σκοπός τής παρούσας οδηγίας είναι επίσης ο καθορισμός απαιτήσεων που ισχύουν για τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης προκειμένου να διασφαλίσουν υψηλό επίπεδο διακυβέρνησης, οικονομικής διαχείρισης, διαφάνειας και λογοδοσίας. Αυτό, ωστόσο, δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρούν ή να επιβάλλουν, στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που είναι εγκατεστημένοι στην επικράτειά τους, αυστηρότερα πρότυπα από εκείνα που καθορίζονται στον τίτλο II της παρούσας οδηγίας εφόσον τα αυστηρότερα αυτά πρότυπα συνάδουν με το δίκαιο της Ένωσης».
6. Επίσης ορίζει στα άρθρα της 36.2 και 3 να δημιουργηθούν αρχές που να επεμβαίνουν άμεσα και να επιβάλλουν κυρώσεις σε ΟΣΔ που υποπίπτουν σε παραβάσεις τού νόμου και της οδηγίας.
(36.2) «Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μεριμνούν ώστε να υφίστανται διαδικασίες στο πλαίσιο των οποίων τα μέλη ενός οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, οι δικαιούχοι, οι χρήστες, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη κοινοποιούν στις αρμόδιες αρχές που έχουν οριστεί για τον σκοπό αυτό τις δραστηριότητες ή τις καταστάσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη τους, συνιστούν παραβίαση των διατάξεων του εθνικού δικαίου οι οποίες θεσπίζονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις που ορίζονται στην παρούσα οδηγία».
(36.3) «Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές που έχουν ορισθεί για τον σκοπό αυτό έχουν την εξουσία να επιβάλλουν τις δέουσες κυρώσεις ή να λαμβάνουν τα δέοντα μέτρα, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις διατάξεις του εθνικού δικαίου οι οποίες θεσπίζονται κατ’ εφαρμογήν της παρούσας οδηγίας. Οι εν λόγω κυρώσεις και τα μέτρα είναι αποτελεσματικά, αναλογικά και αποτρεπτικά».
7. Μπορεί λοιπόν η ΑΕΠΙ να μας πει γιατί η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης CISAC και η GESAC (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης), που τα μέλη τους εφαρμόζουν ήδη την Ευρωπαϊκή Οδηγία και γνωρίζουν πολύ καλά το Δίκαιο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζήτησαν από τον Πρωθυπουργό να μπει στην ΑΕΠΙ Κρατικός Επίτροπος;
8. Μπορεί η ΑΕΠΙ να μας πει (εφόσον καυχάται συνέχεια για το ξένο ρεπερτόριο που εκπροσωπεί) γιατί η PRS (ο μεγαλύτερος ΟΣΔ της Αγγλίας) τής έκανε πρόσφατα αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα για οφειλόμενα ποσά σε ξένους καλλιτέχνες;
9. Το επιχείρημα τής ΑΕΠΙ ότι είναι ΑΕ και ότι ο διορισμός Επιτρόπου εμποδίζει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και τις οικονομικές συναλλαγές της σε μια Ελεύθερη Οικονομία είναι έωλο, αν όχι δόλιο. Αυτά ισχύουν για όσες εταιρείες πωλούν ή αγοράζουν προϊόντα ή υπηρεσίες και όχι για όσες εταιρίες διαχειρίζονται χρήματα τρίτων (όπως οι Τράπεζες, τα Ιδρύματα, οι Ασφαλιστικές εταιρείες και οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης), πόσο μάλλον που το πνευματικό δικαίωμα (που υποτίθεται ότι η ΑΕΠΙ «διαχειρίζεται») είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα, όπως έχει χαρακτηριστεί από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ψηφίστηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ:
27.2: «Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντα του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του».
10. Αν η ΑΕΠΙ συνεχίζει μετά από όλα αυτά να μιλάει ακόμα για νομιμότητα αυτό σημαίνει ότι το θράσος και η ξετσιπωσιά δεν έχουν όρια στον τόπο μας. Ας της αφαιρέσει αμέσως η Υπουργός την άδεια λειτουργίας της, όπως της δίνει το δικαίωμα το άρθρο 54. 9 τού 2121/93:
Σε περίπτωση διαπίστωσης σοβαρής παράβασης ή επανειλημμένων παραβάσεων του νόμου ή του κανονισμού και ειδικότερα εφόσον δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 54 παράγραφος 4 με βάση τις οποίες χορηγήθηκε η έγκριση λειτουργίας ενός οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, ο Υπουργός Πολιτισμού μπορεί με εισήγηση τού Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας να άρει προσωρινά ή οριστικά την έγκριση λειτουργίας του συγκεκριμένου οργανισμού συλλογικής διαχείρισης.
Επειδή ολιγώρησε τόσο καιρό το ΥΠΠΟ έχει τώρα η ΑΕΠΙ το θράσος να κάνει προσφυγές. Κι αναρωτιέμαι: πώς θα αντικρούσει την προσφυγή αυτήν το ΥΠΠΠΟ αφού σύρθηκε στον διορισμό (έστω προσωρινού) Επιτρόπου υπό την πίεση των δημιουργών και μόνο. Εκτός κι αν προχώρησε σε αυτό το βήμα με τη σκέψη: «Ας βάλω Επίτροπο για να μην φωνάζουν οι δημιουργοί και ίσως αν κερδίσει την προσφυγή η ΑΕΠΙ να μην μου φωνάζει η ΕΠΕΚΕ». Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε θα έχουμε ένα δεύτερο Παγκόσμιο Ρεκόρ Νομοθετημάτων (μετά την κωλοτούμπα Μπαλτά): «Τροπολογία φτιαγμένη εκ των προτέρων έτσι ώστε να απορριφθεί».
11. Αν όλα αυτά συμβαίνουν (ή θα συμβούν) τότε μόνον ένας Εισαγγελέας θα μας σώσει (εμάς τούς δημιουργούς), αφού η ΑΕΠΙ και οι υποστηρικτές της προσβάλλουν βάναυσα την νοημοσύνη μας η δε Υπουργός (για λόγους δικούς της) απλώς συμμετέχει στην τραγωδία αυτή ως θεατής, αντί να πρωταγωνιστεί όπως θα έπρεπε και θα μπορούσε και θα ήταν υποχρεωμένη εκ του ρόλου της να κάνει.
Γιάννης Γλέζος, συνθέτης
Γράφει ο Γιάννης Γλέζος:
Η ΑΕΠΙ γνωρίζοντας την τοποθέτηση τής προσωρινής Επιτρόπου και μαθαίνοντας ότι είναι μια Δημόσια Λειτουργός επαρκέστατη και αδιάφθορη επισπεύδει την κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ κατά τού ΥΠΠΟ για τον διορισμό της, κάνοντας μάλιστα και ασφαλιστικά μέτρα, επιδιώκοντας έτσι την μη εγκατάσταση της στα γραφεία τής ΑΕΠΙ.
Τι φοβάται; Ότι δεν θα περιοριστεί στο ρόλο τού εισπράκτορα (όπως θα την ήθελε η ΑΕΠΙ και η ΕΠΕΚΕ) αλλά θα αρχίσει αμέσως τον έλεγχο για να βρει κι άλλα σημεία και τέρατα του 2015 και 2016, πέραν των ευρημάτων τού Πορίσματος των Ορκωτών Λογιστών των οποίων ο έλεγχος έφτασε μέχρι το 2014;
Ας κάνω μια σύντομη ανακεφαλαίωση τής θλιβερής αυτής υπόθεσης:
1. Ο θεσμικός ρόλος τού ΟΠΙ είναι να ελέγχει τούς ΟΣΔ και να γνωμοδοτεί για το ΥΠΠΟ σε νομοτεχνικά θέματα κι αυτό έκανε για το αρχικό νομοσχέδιο Μπαλτά που πέρασε από Δημόσια Διαβούλευση, από έλεγχο συνταγματικότητας τής ΚΕΝΕ (Ναι και για τον Επίτροπο!), είχε την αποδοχή στα βασικά του σημεία όλων των ΟΣΔ (εκτός της ΑΕΠΙ), έφερε τις υπογραφές 8 Υπουργών τής Κυβέρνησης και είχε κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση.
2. Εναντίον αυτού τού αρχικού νομοσχεδίου η ΑΕΠΙ είχε μαζέψει υπογραφές από μέλη της χαρακτηρίζοντας το ως Χουντικό, ισχυριζόμενη δολίως και ψευδώς ότι η εφαρμογή του θα επέτρεπε νόμιμα στους Χρήστες να μην την πληρώνουν κι επομένως δεν θα μπορούσε κι αυτή να πληρώνει τα μέλη της! Την ψύχωση τής ΑΕΠΙ με τα Επιμελητήρια των Χρηστών την δικαιολογούσε στα μέλη της με το ότι (άκουσον, άκουσον!) ήθελαν να έχουν κάποια γνώμη (όχι δεσμευτική) στα αμοιβολόγια των ΟΣΔ αλλά χωρίς, βέβαια, να τους λέει τον πραγματικό λόγο: οι Χρήστες ήθελαν να ξέρουν που πάνε τα λεφτά τους: στις τσέπες των δημιουργών ή στις τσέπες των μετόχων; (ήθελαν δηλαδή Επίτροπο!).
3. Ο πραγματικός λόγος τής ΑΕΠΙ που εκφόβιζε τα μέλη της και τα συσπείρωνε εναντίον τού αρχικού νομοσχεδίου Μπαλτά (μέχρι να αποσυρθεί) ήταν επειδή αυτό προέβλεπε Επίτροπο που η ΑΕΠΙ δεν τον ήθελε «με καμμιά κυβέρνηση». Γιατί; Μα αυτό αποδείχτηκε περίτρανα (εκ των υστέρων) από τα ευρήματα του Πορίσματος!
4. Η απρόσμενη απόσυρση τού νομοσχεδίου («η κωλοτούμπα του Μπαλτά») επέσυρε την μήνιν των πάντων εκτός, βεβαίως, δύο βουλευτών τού Σύριζα για λόγους δικούς τους («θεία έκλαμψη»!), ελαχίστων εκ των δημιουργών (κι έναν που τώρα ποιεί την νήσσα) κι ενός μέλους τής ΕΠΕΚΕ (και μάλιστα διευθυντή ΟΣΔ -αυτό κι αν είναι αντιδεοντολογικό, λόγω σύγκρουσης συμφερόντων) για δικούς του λόγους (μένος εναντίον των χρηστών). Και όλοι αυτοί «έπεισαν» τον Μπαλτά να το αποσύρει.
5. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία (που ενσωματώνεται στο Εθνικό μας δίκαιο) στο 9 τού Σκεπτικού της σαφώς επιτρέπει την αυστηροποίηση των διατάξεων της ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες κάθε κράτους (που να γνωρίζανε και το Πόρισμα τής Ernst & Young!): «Σκοπός τής παρούσας οδηγίας είναι επίσης ο καθορισμός απαιτήσεων που ισχύουν για τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης προκειμένου να διασφαλίσουν υψηλό επίπεδο διακυβέρνησης, οικονομικής διαχείρισης, διαφάνειας και λογοδοσίας. Αυτό, ωστόσο, δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρούν ή να επιβάλλουν, στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που είναι εγκατεστημένοι στην επικράτειά τους, αυστηρότερα πρότυπα από εκείνα που καθορίζονται στον τίτλο II της παρούσας οδηγίας εφόσον τα αυστηρότερα αυτά πρότυπα συνάδουν με το δίκαιο της Ένωσης».
6. Επίσης ορίζει στα άρθρα της 36.2 και 3 να δημιουργηθούν αρχές που να επεμβαίνουν άμεσα και να επιβάλλουν κυρώσεις σε ΟΣΔ που υποπίπτουν σε παραβάσεις τού νόμου και της οδηγίας.
(36.2) «Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μεριμνούν ώστε να υφίστανται διαδικασίες στο πλαίσιο των οποίων τα μέλη ενός οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, οι δικαιούχοι, οι χρήστες, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη κοινοποιούν στις αρμόδιες αρχές που έχουν οριστεί για τον σκοπό αυτό τις δραστηριότητες ή τις καταστάσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη τους, συνιστούν παραβίαση των διατάξεων του εθνικού δικαίου οι οποίες θεσπίζονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις που ορίζονται στην παρούσα οδηγία».
(36.3) «Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές που έχουν ορισθεί για τον σκοπό αυτό έχουν την εξουσία να επιβάλλουν τις δέουσες κυρώσεις ή να λαμβάνουν τα δέοντα μέτρα, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις διατάξεις του εθνικού δικαίου οι οποίες θεσπίζονται κατ’ εφαρμογήν της παρούσας οδηγίας. Οι εν λόγω κυρώσεις και τα μέτρα είναι αποτελεσματικά, αναλογικά και αποτρεπτικά».
7. Μπορεί λοιπόν η ΑΕΠΙ να μας πει γιατί η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης CISAC και η GESAC (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης), που τα μέλη τους εφαρμόζουν ήδη την Ευρωπαϊκή Οδηγία και γνωρίζουν πολύ καλά το Δίκαιο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζήτησαν από τον Πρωθυπουργό να μπει στην ΑΕΠΙ Κρατικός Επίτροπος;
8. Μπορεί η ΑΕΠΙ να μας πει (εφόσον καυχάται συνέχεια για το ξένο ρεπερτόριο που εκπροσωπεί) γιατί η PRS (ο μεγαλύτερος ΟΣΔ της Αγγλίας) τής έκανε πρόσφατα αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα για οφειλόμενα ποσά σε ξένους καλλιτέχνες;
9. Το επιχείρημα τής ΑΕΠΙ ότι είναι ΑΕ και ότι ο διορισμός Επιτρόπου εμποδίζει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και τις οικονομικές συναλλαγές της σε μια Ελεύθερη Οικονομία είναι έωλο, αν όχι δόλιο. Αυτά ισχύουν για όσες εταιρείες πωλούν ή αγοράζουν προϊόντα ή υπηρεσίες και όχι για όσες εταιρίες διαχειρίζονται χρήματα τρίτων (όπως οι Τράπεζες, τα Ιδρύματα, οι Ασφαλιστικές εταιρείες και οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης), πόσο μάλλον που το πνευματικό δικαίωμα (που υποτίθεται ότι η ΑΕΠΙ «διαχειρίζεται») είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα, όπως έχει χαρακτηριστεί από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ψηφίστηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ:
27.2: «Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντα του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του».
10. Αν η ΑΕΠΙ συνεχίζει μετά από όλα αυτά να μιλάει ακόμα για νομιμότητα αυτό σημαίνει ότι το θράσος και η ξετσιπωσιά δεν έχουν όρια στον τόπο μας. Ας της αφαιρέσει αμέσως η Υπουργός την άδεια λειτουργίας της, όπως της δίνει το δικαίωμα το άρθρο 54. 9 τού 2121/93:
Σε περίπτωση διαπίστωσης σοβαρής παράβασης ή επανειλημμένων παραβάσεων του νόμου ή του κανονισμού και ειδικότερα εφόσον δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 54 παράγραφος 4 με βάση τις οποίες χορηγήθηκε η έγκριση λειτουργίας ενός οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, ο Υπουργός Πολιτισμού μπορεί με εισήγηση τού Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας να άρει προσωρινά ή οριστικά την έγκριση λειτουργίας του συγκεκριμένου οργανισμού συλλογικής διαχείρισης.
Επειδή ολιγώρησε τόσο καιρό το ΥΠΠΟ έχει τώρα η ΑΕΠΙ το θράσος να κάνει προσφυγές. Κι αναρωτιέμαι: πώς θα αντικρούσει την προσφυγή αυτήν το ΥΠΠΠΟ αφού σύρθηκε στον διορισμό (έστω προσωρινού) Επιτρόπου υπό την πίεση των δημιουργών και μόνο. Εκτός κι αν προχώρησε σε αυτό το βήμα με τη σκέψη: «Ας βάλω Επίτροπο για να μην φωνάζουν οι δημιουργοί και ίσως αν κερδίσει την προσφυγή η ΑΕΠΙ να μην μου φωνάζει η ΕΠΕΚΕ». Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε θα έχουμε ένα δεύτερο Παγκόσμιο Ρεκόρ Νομοθετημάτων (μετά την κωλοτούμπα Μπαλτά): «Τροπολογία φτιαγμένη εκ των προτέρων έτσι ώστε να απορριφθεί».
11. Αν όλα αυτά συμβαίνουν (ή θα συμβούν) τότε μόνον ένας Εισαγγελέας θα μας σώσει (εμάς τούς δημιουργούς), αφού η ΑΕΠΙ και οι υποστηρικτές της προσβάλλουν βάναυσα την νοημοσύνη μας η δε Υπουργός (για λόγους δικούς της) απλώς συμμετέχει στην τραγωδία αυτή ως θεατής, αντί να πρωταγωνιστεί όπως θα έπρεπε και θα μπορούσε και θα ήταν υποχρεωμένη εκ του ρόλου της να κάνει.
Γιάννης Γλέζος, συνθέτης
