Λόγο πριν τα μισά της δεκαετίας του ’50 η Μάγια Μελάγια δέσποζε με την ομορφιά και το ταμπεραμέντο της στις μουσικές επιθεωρήσεις της εποχής. Στο θέατρο Περοκέ γινόταν κυριολεκτικά χαμός για να την απολαύσουν να τραγουδά δημιουργίες του Γιώργου Μουζάκη, με τον οποίο είχαν και ένα πολύχρονο, παθιασμένο έρωτα. Εκεί, μεταξύ άλλων η Μελπομένη Τσιριγώτη, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμό της, τραγουδούσε και μια σύνθεσή του πάνω σε στίχους του δίδυμου Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος.
Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ο Χρήστος Σύρπος, στην ωριμότητά του, αναδεικνύονταν μετά από μακρά θητεία στο πάλκο και στις ηχογραφήσεις ως πρώτη φωνή, με το υποκοριστικό Χρηστάκης. Κι εκείνος πόνταρε πολλά στον ιδιαίτερο, στακάτο και λεζαντιάρικο τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε στις ζωντανές εμφανίσεις του και όχι μόνο, τα τραγούδια που ερμήνευε. Στην εταιρεία Sonata του Πάνου Γαβαλά, ο Χρηστάκης ξαναηχογράφησε το κομμάτι της Μελάγια, με κάποιες μικρές αλλαγές στο στίχο και με τα μπουζούκια μπροστά, και έκανε με τη σειρά του πάταγο.
Κοίτα ρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα
ότι που ησύχασα και ήμουν ευτυχής!
Αυτό πάνω κάτω τραγουδούν στην ΑΕΚ μετά την ήττα απ’ τον Ατρόμητο στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Απότομη προσγείωση μετά τα μεγαλεία του Μιλάνου, κι αν είναι νωρίς για το πρωτάθλημα, η συμπεριφορά της Ένωσης, για μια ακόμη φορά, γνωρίζοντας μάλιστα τα καθέκαστα του Ολυμπιακού, φαντάζει με αυτοκτονία.
Όπως συνέβη και με τον ΠΑΟΚ κόντρα στους ερυθρόλευκους, η ΑΕΚ, ίσως, αν ήταν πιο τυχερή, να έφευγε και με διαφορετικό αποτέλεσμα από το άδειο από θεατές γήπεδο. Η γυαλάδα όμως στα μάτια των ποδοσφαιριστών είχε ξεθυμάνει μαζί και με την φρεσκάδα στα πόδια. Ο Χιμένεθ στις δηλώσεις του ήταν ξάστερος. Μόνο που ανάλογες παραδοχές, στο καπάκι ενός τόσο ιδιαίτερου παιχνιδιού, ρίχνουνε λάδι στη φωτιά και δεν βοηθάνε στην ισορροπία του συλλόγου.
Σε καμία περίπτωση τα παραπάνω δεν παραβλέπουν την άξια προσπάθεια του Ατρομήτου και την εξαιρετική μέχρι τώρα διαδρομή του. Εύστοχες οι τοποθετήσεις του προπονητή των Περιστεριωτών που χαμήλωσε τον πήχη στις διαστάσεις που πρέπει. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό…και καλώς τα καλύτερα να ‘ρθούν. Ακόμη κι αν κάπου τα πιστεύεις μέσα σου, ποιος ο λόγος να τα διατυμπανίζεις; Στο λάου λάου, πετυχαίνουν πάντα οι ζημιές, κι όχι μετά από βιαστικές και άτοπες φιέστες.
Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός, εκεί που ήταν εκτός πρώτης γραμμής, απολαμβάνοντας τα απρόσμενα δώρα των αντιπάλων του, και χάρις και το μέταλλό του, ξαναμπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι. Αν μάλιστα πετύχει και νίκη -που κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση θα είναι-κόντρα στον λαβωμένο Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, τότε θα μιλάμε για ολική επαναφορά.
Το πρωτάθλημα, αν στεκόμαστε στη βαθμολογία είναι συναρπαστικό. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, μάλλον, μία απ’ τα ίδια ζούμε. Μην παραμυθιαζόμαστε. Γιατί όπως τραγουδούσαν η Μελάγια και ο Χρηστάκης…
Ότι που καθάρισα με τα προηγούμενα
κοίτα ρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (24-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ο Χρήστος Σύρπος, στην ωριμότητά του, αναδεικνύονταν μετά από μακρά θητεία στο πάλκο και στις ηχογραφήσεις ως πρώτη φωνή, με το υποκοριστικό Χρηστάκης. Κι εκείνος πόνταρε πολλά στον ιδιαίτερο, στακάτο και λεζαντιάρικο τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε στις ζωντανές εμφανίσεις του και όχι μόνο, τα τραγούδια που ερμήνευε. Στην εταιρεία Sonata του Πάνου Γαβαλά, ο Χρηστάκης ξαναηχογράφησε το κομμάτι της Μελάγια, με κάποιες μικρές αλλαγές στο στίχο και με τα μπουζούκια μπροστά, και έκανε με τη σειρά του πάταγο.
Κοίτα ρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα
ότι που ησύχασα και ήμουν ευτυχής!
Αυτό πάνω κάτω τραγουδούν στην ΑΕΚ μετά την ήττα απ’ τον Ατρόμητο στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Απότομη προσγείωση μετά τα μεγαλεία του Μιλάνου, κι αν είναι νωρίς για το πρωτάθλημα, η συμπεριφορά της Ένωσης, για μια ακόμη φορά, γνωρίζοντας μάλιστα τα καθέκαστα του Ολυμπιακού, φαντάζει με αυτοκτονία.
Όπως συνέβη και με τον ΠΑΟΚ κόντρα στους ερυθρόλευκους, η ΑΕΚ, ίσως, αν ήταν πιο τυχερή, να έφευγε και με διαφορετικό αποτέλεσμα από το άδειο από θεατές γήπεδο. Η γυαλάδα όμως στα μάτια των ποδοσφαιριστών είχε ξεθυμάνει μαζί και με την φρεσκάδα στα πόδια. Ο Χιμένεθ στις δηλώσεις του ήταν ξάστερος. Μόνο που ανάλογες παραδοχές, στο καπάκι ενός τόσο ιδιαίτερου παιχνιδιού, ρίχνουνε λάδι στη φωτιά και δεν βοηθάνε στην ισορροπία του συλλόγου.
Σε καμία περίπτωση τα παραπάνω δεν παραβλέπουν την άξια προσπάθεια του Ατρομήτου και την εξαιρετική μέχρι τώρα διαδρομή του. Εύστοχες οι τοποθετήσεις του προπονητή των Περιστεριωτών που χαμήλωσε τον πήχη στις διαστάσεις που πρέπει. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό…και καλώς τα καλύτερα να ‘ρθούν. Ακόμη κι αν κάπου τα πιστεύεις μέσα σου, ποιος ο λόγος να τα διατυμπανίζεις; Στο λάου λάου, πετυχαίνουν πάντα οι ζημιές, κι όχι μετά από βιαστικές και άτοπες φιέστες.
Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός, εκεί που ήταν εκτός πρώτης γραμμής, απολαμβάνοντας τα απρόσμενα δώρα των αντιπάλων του, και χάρις και το μέταλλό του, ξαναμπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι. Αν μάλιστα πετύχει και νίκη -που κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση θα είναι-κόντρα στον λαβωμένο Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, τότε θα μιλάμε για ολική επαναφορά.
Το πρωτάθλημα, αν στεκόμαστε στη βαθμολογία είναι συναρπαστικό. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, μάλλον, μία απ’ τα ίδια ζούμε. Μην παραμυθιαζόμαστε. Γιατί όπως τραγουδούσαν η Μελάγια και ο Χρηστάκης…
Ότι που καθάρισα με τα προηγούμενα
κοίτα ρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (24-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
