Τα «Θαλασσινά Παλάτια» ταξιδεύουν στο Βόσπορο

Eνα ισχυρό αποτύπωμα, φρέσκο, σημερινό, με γερή ρίζα στο παρελθόν και ματιά στο αύριο. Ο Κορακάκης δεν γράφει στίχους και μελωδίες στο βρόντο. Μέσα απ’ τα τραγούδια του, ενστικτωδώς, παίρνει θέση και εκφράζει την άποψή του για όσα αφορούν τον Eλληνα, της πατρίδας μας και του κόσμου, στις μέρες μας, σε συνάρτηση με το χτες και με προοπτική το όποιο μετά. Δεν τάζει όνειρα κι ελπίδες, δεν είναι λαοπλάνος, αλλά δεν είναι και απαισιόδοξος. Ξέρει τι έχει τραβήξει το μπουζούκι και το λαϊκό τραγούδι τον περασμένο αιώνα από ειδικούς και εξουσίες, γνωρίζει όμως την αξία, την αντοχή και τη διαχρονικότητά του. Να σημειώσουμε πως στα «Θαλασσινά Παλάτια» και ως μπουζουξής αλλά και ως ερμηνευτής συμμετέχει ο γιος του, το καμάρι του, ο Βασίλης Κορακάκης. Στο ομότιτλο του άλμπουμ τραγούδι, χάρις και στον μαεστρικό Δούρειο Iππο του Γιώργου Νταλάρα, ο Βαγγέλης Κορακάκης υπογραμμίζει φαρδιά-πλατιά μια κλασική του αντίληψη, ρήση:

Θαλασσινά Παλάτια μου
Και κάστρα κρεμασμένα
Που μέσα από τις πόρτες σας
Περάσαν δυνατοί
Κανένας δεν σας πείραξε
Γιατί έχετε κρυμμένα
Να σας φυλάνε απ’ το κακό
Γεράκια κι αετοί…

Σήμερα τα Παλάτια του Πειραιά ανταμώνουν με αυτά του Βοσπόρου και της Πόλης. Ο Ολυμπιακός μοιάζει, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, να έχει περισσότερα αντίο απ’ ό,τι καλημέρα στην φαρέτρα του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, απέναντι σε μια ομάδα που με ψυχρή αντιμετώπιση φαντάζει καλύτερή του αλλά και ευνοημένη απ’ το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα. Μόνο που ο Θρύλος δεν έχει πια τον Μπέντο προπονητή και το ταρακούνημα της αλλαγής, παρά τα προσωρινά ωφελήματά του, μπορεί στην παρούσα φάση να έχει ευεργετικό χαρακτήρα. Ο Βασίλης Βούζας, το πηγαίνει λάου-λάου, επιχειρώντας να κάνει τα αυτονόητα πράξη. Iσως και να είναι αργά, έτσι δείχνουν τα σημάδια σε αυτό το επίπεδο, αλλά διάολε η Μπεσίκτας, παρά τα πρώτα δύο γράμματα του ονόματός της, δεν είναι ούτε -κατά τον Ρέμο- Μπαοκ, αλλά ούτε και σύμφωνα με τη ματιά όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη Μπαρτσελόνα. Εχει ισχυρότερο «οπλισμό» στο ανοικτό γήπεδο όμως σε καμιά περίπτωση δεν είναι ακαταμάχητη. Αν δουλέψει το αντάρτικο του Βούζα, μπορεί και οι «κόκκινοι» στο τέλος να το παίξουν Ελλάς και Αρης, τουλάχιστον στη διάρκεια της κατοχής και απελευθέρωσης και σίγουρα πριν τον τραγικό εμφύλιο. Η πρόκριση του Ολυμπιακού, αν έρθει, που δύσκολα θα έρθει, θα είναι νίκη για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν μη τι άλλο για τους άδολους, υγιείς και κεντραρισμένους φιλάθλους, παράγοντες και απλούς λάτρεις του αθλήματος στον τόπο μας, και όχι μόνο. Πάντα η έκπληξη διέθετε περισσότερους θιασώτες απ’ τους υπέρμαχους των σιγουριών.

Θέλω να προσθέσω πως ανεξάρτητα από την ομάδα της καρδιάς του καθενός, όταν ο Μαύρος κάρφωνε το τόπι στο πλεκτό θαύμαζα την μαστοριά του. Το ίδιο και όταν ο Αναστόπουλος κένταγε με τον τρόπο του τα δίχτυα. Υπάρχει άραγε ποδοσφαιράνθρωπος που δεν απόλαυσε και εκτίμησε την προσπάθεια και τα κέφια του Βαζέχα; Που δεν στενοχωρήθηκε που ο επιθετικός παικταράς του ΠΑΟΚ θα μείνει έξω για μια ατυχία στην προπόνηση; Oποιοι τρέφουν αντίθετα αισθήματα, σίγουρα, δεν είναι αντάξιοι, στα «Θαλασσινά Παλάτια», των ωραίων που όπως γράφει ο Κορακάκης, προσδοκάνε…

Ποιος θα χαθεί, ποιος θα ζήσει,
ποιος θα ‘ρθει
Το μυστικό και το γρίφο να μάθει
Ποιοι θα ‘ναι αυτοί που ορκιστήκαν
μην κλάψουν
Να ξεκινήσουνε…

*...μπάλα μετά μουσικής
Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (16/3/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.