Όλα κάποτε αρχίζουν και τελειώνουν
Το 1988 ο Μανώλης Αγγελόπουλος επέστρεφε, μετά από περίπου 20 χρόνια, στην εταιρεία που είχε γράψει τις μεγάλες του στιγμές. Η Κολούμπια αναζητούσε ένα αντίβαρο στην επιστροφή του Καζαντζίδη στη Μίνως και ο δρόμος για τον Μεγάλο Τσιγγάνο στα σαλόνια που του άρμοζαν ήταν πλέον ανοικτός. Ο Αγγελόπουλος απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’50 μέχρι και λίγο μετά τα μισά αυτής του ’60 είχε δισκογραφήσει στις τάξεις της, αθάνατα τραγούδια. Κάτι που συνέχισε να κάνει και στην Pan Vox του Μαρτέν Γκεσάρ που καταστάλαξε στα χρόνια του ’70 και του ’80. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η επιστροφή του Αγγελόπουλου στη «μαμά» εταιρεία να είναι και ο τελευταίος του δίσκος, αφού λίγο αργότερα έφευγε απρόσμενα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 49 ετών. Ευτυχώς φρόντισε το αντίο του Άρχοντα να είναι μια δισκάρα, με επιτυχίες όπως «Όταν χορεύεις μάτια μου» του Νικολόπουλου και του Χαψιάδη, «Τη βαρέθηκε η ψυχή μου» του Βαρδή και του Σπυρόπουλου και βέβαια τη μοιραία «Μολυβιά» του Ζέρβα και του Σπυρόπουλου. Επίσης μια μπαλάντα του Τάκη Σούκα σε στίχους του Νίκου Λουκά, σου ράγιζε την καρδιά:
Όλα κάποτε αρχίζουν και τελειώνουν
Έτσι έγινε και τώρα μεταξύ μας…
Μοιάζει με την επίσημη αφιέρωση της ομάδας του Ολυμπιακού προς τους φιλάθλους της. Δεν γυρνάνε έτσι εύκολα οι καταστάσεις. Είτε γιατί δεν μπορείς, είτε γιατί ανέβηκαν οι άλλοι και δε σε φοβούνται, είτε γιατί η τύχη κάποια στιγμή σου μοστράρει την πλάτη, είτε γιατί αυτοί που έδωσες είναι καλύτεροι από εκείνους που τελικά πήρες. Σε λίγο σε κάθε χώρα θα υπάρχουν παίκτες και προπονητές που σχετίζονται με το Θρύλο. Θεμιτό αλλά για κρατήσεις στα ίσια τη ζυγαριά πρέπει να προσθέσεις και τα ανάλογα σταθμά. Εδώ μπατάρισε το πράμα. Απ’ την άλλη έχουν αλλάξει και τα γύρω δεδομένα. Υπήρχε περίπτωση, δύο χρόνια πριν και πίσω, να μην σφυρίζονταν το πέναλτι στο Σεμπά;
Το ίδιο άσμα τραγουδά ουσιαστικά και ο Παναθηναϊκός, στην κατρακύλα που δε σταματούν σημαντικές μεν νίκες σαν αυτή με τον ΠΑΣ, που όμως δεν μπορούν να φέρουν τη σωτηρία και πολύ περισσότερο να βάλουν την ομάδα σε ρότα προς το μπάρκο που της αρμόζει. Οι πράσινοι πάντως πήραν μια ανάσα. Αν έρθουν κι άλλες ίσως ο ανήφορος να είναι πιο μαλακός.
Στον Απόλλωνα όλα φαίνονται να τελειώνουν πριν καν αρχίσουν καλά καλά. Υπάρχει χρόνος αλλά, αν εύκολα ή δύσκολα, δεν τσιμπολογάς ούτε και σ’ αυτούς τους αγώνες που ξεκινάς με το δεξί, τότε τι μπορείς να περιμένεις;
Για την Λάρισα, ακόμη και οι γιορτές, αμαυρώνονται στο τέλος. Όμορφη έκπληξη ο Λεβαδειακός, με τον βετεράνο σκόρερ του να γράφει από τα έντεκα βήματα, ενώ ο Ατρόμητος επιβεβαιώνει σταθερά πλέον τις αρετές του. Μαζί και ο Πανιώνιος αλλά και η Λαμία που κονταροχτυπιούνται σήμερα. Για να δούμε τι είναι ικανή να κάνει η νεοφώτιστη στη φυσική της έδρα και παράλληλα αν ο ιστορικός μπορεί να χτυπήσει κορυφή στη βαθμολογία.
Εκεί που η ΑΕΚ παραμένει ψηλά αλλά η αυτοκτονία στην Τρίπολη, κι ενώ γνώριζε την γκέλα του Ολυμπιακού στο Φάληρο, στο ίδιο τραγούδι οδηγεί την αφιέρωση, που συνεχίζει:
Μα έμεινε μια στάχτη στην καρδιά
και τώρα δεν μας δένει τίποτα άλλο…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (2-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
