Μια βραδιά του Μαγιού
Tο 1971 ο Σταμάτης Κόκοτας στις μεστές στιγμές της διαδρομής του ηχογραφούσε ένα 45άρι με δύο συνθέσεις του Γιάννη Σπανού σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παρότι και οι τρεις συντελεστές βρίσκονταν στο ζενίθ της δημιουργικής τους πορείας, τα τραγούδια του μικρού δίσκου βινυλίου, δεν «έγραψαν». Και αναφερόμαστε σε δημιουργούς «μεγατόνων».
Ενώ απ’ την άλλη όταν ονοματίζουμε τον Κόκοτα, σκιαγραφούμε έναν από τους σημαντικότερους Ελληνες τραγουδιστές. Η μοναδική χροιά, η εξαιρετική τεχνική, η απέραντη έκταση, το μαγικό τίμπρο της φωνής του και τα μεγάλα τραγούδια του, τον κάνουν να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά, την ψυχή και το μυαλό μας.
Ο ίδιος θα μου πει χαρακτηριστικά για το ξεκίνημά του στο τραγούδι: «Βρισκόμουν στο Παρίσι για σπουδές και διακρίθηκα σε ένα μεγάλο διαγωνισμό ταλέντων... Στη συνέχεια γραμμοφώνησα τέσσερα τραγούδια, 3 ελληνικά κι 1 γαλλικό… Αρχισα να εμφανίζομαι σε ένα μεγάλο καμπαρέ του Παρισιού όπου έβγαζα ένα πρόγραμμα 20 λεπτών με ελληνικά τραγούδια. Εκεί με βρήκε ο Ξαρχάκος και μου πρότεινε να ηχογραφήσουμε μαζί. Η καριέρα μου στο εξωτερικό είχε αρχίσει να στρώνει αλλά η αγάπη για την πατρίδα και την οικογένειά μου με έκαναν να γυρίσω πίσω. Τραγουδώ τα “Ενα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη” και “Με τι καρδιά να σ’ αποχαιρετήσω” και γίνονται αμέσως μεγάλες επιτυχίες. Το ένα τραγούδι ακολουθεί το άλλο και... δεν μπορώ να κυκλοφορήσω πια στον δρόμο. Βγαίνω έξω κι από πίσω μαζεύονται χίλια άτομα... Πριν πάω στη Γαλλία έπαιζα κιθάρα. Μαζί με φίλους είχαμε κάνει το “Τρίο Μπραζίλ”.
Ηταν της μόδας τότε τα τρίο. Μάλιστα δουλέψαμε λίγο με τον Μουζάκη στου “Καρυστινού”. Είχαμε πάει και στα ταλέντα του Οικονομίδη... Ουσιαστικά όμως η αναγνώριση ήρθε με τον Ξαρχάκο».
Ο Κόκοτας δεν θα μπορούσε όμως να μη σταθεί και στην περίπτωση του Γιάννη Σπανού: «Πολύ μεγάλος συνθέτης. Ο Σπανός έχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία. Και τι δεν είπα μαζί του, “Πες πως μ’ αντάμωσες”, “Δεν το μπορείς”, “Δεν ήταν από σύννεφο”. Κι άλλα ξεχωριστά που δεν ακούστηκαν…»
Μια βραδιά του Μαγιού που θα γεννηθώ
Μια βραδιά του Μαγιού πλάι σου θα ΄ρθω
Σου χρωστώ τα φιλιά που ΄δωσα και πήρα
Μου χρωστάς τα φιλιά που ΄δωσες αλλού
Τη χτεσινή βραδιά του Μαγιού ο Ολυμπιακός με νύχια και με δόντια αλλά και με την αξία του κατάφερε να πάρει την πρόκριση που οδηγεί στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Μεγάλο το εγχείρημα της ελληνικής ομάδας, που διαθέτει και Ελληνα προπονητή και αντίστοιχο ομαδικό πυρήνα. Το δια ταύτα του Θρύλου, είναι αυτό μιας ομάδας που στήριξε το δυναμικό και τη δύναμή της στην ουσία της ομάδας και στην εντοπιότητά της. Δεδομένα που στον σύγχρονο πρωταθλητισμό θεωρούνται «είδη» προς εξαφάνιση. Ο χαρακτήρας και ο τρόπος του Ολυμπιακού θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο στο εγχώριο όσο και στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα. Ακόμα και ο κόουτς καθώς και η ηγεσία του συλλόγου χαρακτηρίζονται από μια «αρχοντιά». Μας τα εξηγεί χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Κόκοτας:
«Πώς βλέπω τα πράγματα σήμερα στο τραγούδι; Η βρωμιά, η πονηριά, η προστυχιά κι αλητεία... μέχρι και να βλαστημάς τα θεία βγαίνουν σε δίσκο. Ανοίγει ένας δρόμος στον οποίο επιπλέουν ατάλαντοι κι ακαλλιτέχνητοι και τους βοηθούν σε αυτό και κάποιοι άλλοι. Στο τέλος βέβαια όλοι μαζί, κι αυτοί και οι άλλοι, χαμένοι καταλήγουν. Κακά τραγούδια πάντα υπήρχαν που σήμερα ξεχάστηκαν. Το θέμα όμως είναι τι κατάλοιπα αφήνουν. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τον τάδε αστείο ή την δείνα πεπονόφλουδα κι αναρωτιέσαι: καλά τον Κόκοτα δεν τον φωνάξανε, αλλά δεν βρήκανε τουλάχιστον κάνα καλό να βάλουνε;».
*...μπάλα μετά μουσικής
Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (3/5/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.
Ο Κόκοτας δεν θα μπορούσε όμως να μη σταθεί και στην περίπτωση του Γιάννη Σπανού: «Πολύ μεγάλος συνθέτης. Ο Σπανός έχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία. Και τι δεν είπα μαζί του, “Πες πως μ’ αντάμωσες”, “Δεν το μπορείς”, “Δεν ήταν από σύννεφο”. Κι άλλα ξεχωριστά που δεν ακούστηκαν…»
Μια βραδιά του Μαγιού που θα γεννηθώ
Μια βραδιά του Μαγιού πλάι σου θα ΄ρθω
Σου χρωστώ τα φιλιά που ΄δωσα και πήρα
Μου χρωστάς τα φιλιά που ΄δωσες αλλού
Τη χτεσινή βραδιά του Μαγιού ο Ολυμπιακός με νύχια και με δόντια αλλά και με την αξία του κατάφερε να πάρει την πρόκριση που οδηγεί στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Μεγάλο το εγχείρημα της ελληνικής ομάδας, που διαθέτει και Ελληνα προπονητή και αντίστοιχο ομαδικό πυρήνα. Το δια ταύτα του Θρύλου, είναι αυτό μιας ομάδας που στήριξε το δυναμικό και τη δύναμή της στην ουσία της ομάδας και στην εντοπιότητά της. Δεδομένα που στον σύγχρονο πρωταθλητισμό θεωρούνται «είδη» προς εξαφάνιση. Ο χαρακτήρας και ο τρόπος του Ολυμπιακού θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο στο εγχώριο όσο και στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα. Ακόμα και ο κόουτς καθώς και η ηγεσία του συλλόγου χαρακτηρίζονται από μια «αρχοντιά». Μας τα εξηγεί χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Κόκοτας:
«Πώς βλέπω τα πράγματα σήμερα στο τραγούδι; Η βρωμιά, η πονηριά, η προστυχιά κι αλητεία... μέχρι και να βλαστημάς τα θεία βγαίνουν σε δίσκο. Ανοίγει ένας δρόμος στον οποίο επιπλέουν ατάλαντοι κι ακαλλιτέχνητοι και τους βοηθούν σε αυτό και κάποιοι άλλοι. Στο τέλος βέβαια όλοι μαζί, κι αυτοί και οι άλλοι, χαμένοι καταλήγουν. Κακά τραγούδια πάντα υπήρχαν που σήμερα ξεχάστηκαν. Το θέμα όμως είναι τι κατάλοιπα αφήνουν. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τον τάδε αστείο ή την δείνα πεπονόφλουδα κι αναρωτιέσαι: καλά τον Κόκοτα δεν τον φωνάξανε, αλλά δεν βρήκανε τουλάχιστον κάνα καλό να βάλουνε;».
*...μπάλα μετά μουσικής
Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (3/5/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.
Συνημμένα αρχεία:
- sportday3_5.pdf (557 Λήψεις)
