O Μανώλης Ρασούλης… τερματοφύλακας!

Σε αυτό συμμετείχαν πολλοί ερμηνευτές: Νίκος Παπάζογλου, Πασχάλης Τερζής, Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιάννης Κούτρας, Νάντια Καραγιάννη, Ηλίας Μακρής. Ο δίσκος αν και δεν πέρασε απαρατήρητος δεν κατάφερε να έχει τη λαμπερή διαδρομή των δύο προηγούμενων. Παρά ταύτα ικανοποίησε τους φίλους του καλού τραγουδιού με τις αρκετές δυνατές και κόντρα στιγμές που είχε. Ο Νικολόπουλος πάντα έβρισκε στον πλούσιο λόγο του Ρασούλη τις αφορμές για να αναδείξει κρυμμένες πτυχές του οπλοστασίου του και «γωνιές» της Ανατολής που αποδεδειγμένα αυτό εμπεριείχε. Πάντα βέβαια με προσωπική ταυτότητα και χαρακτήρα. Οι ανατρεπτικοί στίχοι του Ρασούλη και η έντονη «φτιαξιά» του, συχνά πυκνά ακουμπούσαν στο ποδόσφαιρο. Βλέπετε το τραγούδι και η μπάλα είναι τα πιο λαοφιλή «αθλήματα». Σε ένα απ’ τα τραγούδια του «Όλοι δικοί μας είμαστε» που ο Νικολόπουλος έντυσε με ζεϊμπέκικη πλοκή και τραγούδησε αδρά ο Κοντογιάννης, ο Ρασούλης, με την βαθιά κουλτούρα του και την ευρηματική πένα του, ίσως και επηρεασμένος απ’ τον Βιμ Βέντερς έγραψε το απαράμιλλο:

Να ‘ναι πανσέληνος,
να έχει φύγει και να ‘χεις πιει
τερματοφύλακας
σε φάση πέναλτι…

Αντιγράφω απ’ το βιβλίο «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως» του Eduardo Galeano: «Δεν βάζει γκολ. Στέκεται εκεί για να μην του βάλουν. Το γκολ είναι η γιορτή του ποδοσφαίρου: ο σκόρερ φέρνει χαρά, ο τερματοφύλακας κάνει χαλάστρα… Οι υπόλοιποι παίκτες μπορούν να τα θαλασσώσουν μια ή και πολλές φορές, αλλά εξιλεώνονται με κάποια θεαματική προσποίηση, μια εξαιρετική πάσα, ένα εύστοχο σουτ: εκείνος ποτέ. Το πλήθος δεν συγχωρεί τον τερματοφύλακα. Άφησε τη θέση του σε λάθος στιγμή; Έκανε κακή εκτίμηση; Γλίστρησε η μπάλα μέσα από τα χέρια του; Τα ατσαλένια του δάχτυλα έγιναν πούπουλα; Με ένα και μόνο λάθος του ο τερματοφύλακας καταστρέφει το παιχνίδι, χάνει το πρωτάθλημα, και τότε το κοινό ξεχνά μονομιάς όλα του τα κατορθώματα, και τον καταδικάζει σε αιώνια δυσμένεια. Η κατάρα θα τον κυνηγάει μέχρι το τέλος της ζωής του».

Αυτά μου ήρθαν στο νου με όσα σπουδαία και τρανά διαβάζω για τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Και η αλήθεια είναι πως ο συγκεκριμένος και ταλέντο έχει και προοπτική. Μόνο μην έρθει εκεί που δεν πρέπει η στραβή. Στην Ελλάδα, και ειδικά στις απαιτητικές γειτονιές του λιμανιού, κάποτε κάψανε τον Ελευθερόπουλο, και τώρα προς χάριν του Καπίνο, τον Λεάλι… Και ο ΠΑΟΚ γράφεται πως έχει αναζητήσεις για την κομβική αυτή θέση. Αν η επιλογή του γέρνει προς τον Ρομπέρτο, είναι απόλυτα φυσιολογική. Για το επίπεδό μας μάλιστα ο εν λόγω κίπερ είναι «σιγουριά». Παρά έξω όμως έχει το θέμα τις δυσκολίες του…

Γιατί ο Ρασούλης το τραγούδι του, που ενώνει το τόπι με την καθημερινή μας αγωνία, στην ουσία το έγραψε για την Μάρτα… που φαντάζομαι όλοι οι σοβαροί φίλαθλοι γνωρίζετε… Κι αφού ο πρώην ερυθρόλευκος βαδίζει για το Βορρά:

Αμάν εσένα να σε λιών’ η μαύρη τρέλα
Κι αυτή με άλλους στου Κρικέλα
Να γελά, να γελά σαν Μπαρμπαρέλα
Αμάν, αμάν, αμάν,
Όσα τ’ άστρα τ’ ουρανού αμάν!

*...μπάλα μετά μουσικής

Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (29/3/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.