Ο Μπιθικώτσης στο ξεκίνημά του και ο Σισέ!

Δεν ήταν ούτε ο σπουδαίος συνθέτης, ούτε ο δεξιοτέχνης μπουζουξής, ούτε καν, ακόμη, ο μεγάλος ερμηνευτής. Μετρούσε καμιά τριανταριά τραγούδια στη δισκογραφία με κάποιες φωτεινές εκλάμψεις άλλοτε σαν δημιουργός κι άλλοτε σαν ερμηνευτής. Δυο φεγγάρια πριν είχε κυκλοφορήσει το Τρελοκόριτσο, στην πρώτη του εκδοχή, όχι αυτή που γνωρίζουμε οι περισσότεροι και η οποία ξαναηχογραφήθηκε στις αρχές του ’60, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε τραγουδήσει τα Είμαι άντρας και Γαρύφαλλο στ’ αυτί των Χατζιδάκι, Σακελλάριου, Γιαννακόπουλου. Το ότι βρισκόταν πάντως σε άνοδο πιστοποιείται κι απ’ το γεγονός πως μες το ΄57 πραγματοποίησε 14 ηχογραφήσεις…. που όμως μάλλον πέρασαν απαρατήρητες.

Μοναδική ίσως εξαίρεση ένα τραγούδι του «δασκάλου» του Βασίλη Τσιτσάνη με τη συμμετοχή του Νίκου Λούπα στους στίχους. Το εν λόγω άσμα απόκτησε πλατύτερη δυναμική και μέσα από την αλέγκρα επαναπροσέγγιση της Aννας Χρυσάφη. Σε μια Αθήνα που με την εσωτερική μετανάστευση συγκέντρωνε την ελληνική επαρχία μέχρι να γιομίσει η Αττική με τον μισό πληθυσμό της χώρας, ρυθμοί με βάση την παράδοση και στίχοι σαν κι αυτούς που ακολουθούν άγγιζαν το πολύμορφο ακροατήριο.

Μια κούκλα μες τη γειτονιά
«Τσολιά» τηνε φωνάζουν

Προφανώς ο Τζιμπρίλ Σισέ δεν γνωρίζει ούτε το τραγούδι, ούτε τις ελληνικές παρομοιώσεις. Αν είχε γνώση του θέματος ίσως να ήταν πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του, στα παραλειπόμενα της δικαστικής διαμάχης του με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. «Τσολιάς» βλέπετε στα μέρη μας, πέρα από τους Στρατιώτες φύλακες, είναι ο ευθυτενής, ο καμαρωτός, ο αρχοντικός, ο σοβαρός, ο αγέρωχος. Βέβαια στα χρόνια υπερίσχυσε η «βλαχική» εκδοχή της ιδιότητας, και ο χαρακτηρισμός κατάντησε συνώνυμος του άσχετος, του προσκολλημένου τυφλά σε κάτι αγνοώντας τι συμβαίνει γύρω του. Τέλος πάντως ο Σισέ, στη μάχη της φούστας αλλά και των προσβολών, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Φυσικά και μπορεί ένας άνδρας να φορέσει φούστα, έχω δει τους τσολιάδες που φοράνε και είναι πολύ περισσότερο άνδρες… Δεν φοράω φούστες, φοράω κιλτ είναι σκοτσέζικη ενδυμασία. Αν έλεγε φόρεσες κιλτ και όχι φούστα δεν θα ταν προσβλητικό».

Ανεξάρτητα απ' τις σκωτσέζικες και ντόπιες ενδυματολογικές συμπεριφορές, Τσολιάδες στη θωριά και δυστυχώς όχι στην κόψη έχουμε πολλούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και όσο περνούν τα χρόνια κυριολεκτικά έχουμε πήξει στα Τσολιαδάκια. Κάτι κουρασμένα παλικάρια με εντυπωσιακό παρουσιαστικό, έρχονται να αράξουν και να κονομήσουν μαζί με τους παρατρεχάμενους που τους προτείνουν και τους φέρνουν. Πλέον η μπίζνα έχει στηθεί αλλιώς. Δεν έχει σημασία τι μπάλα παίζεις, αλλά ποιους μάνατζερ διαθέτεις και τι γύρω γύρω όλοι πρέπει να κάνεις για να προκάνουν άπαντες τις δουλειές τους. Και μαζί ένα καλοστημένο περιβάλλον, στρατός ολάκερος, που πρέπει να πείσουν τους ιθαγενείς για την αναγκαιότητα των… Τσολιάδων. Σίγουρα η επανάληψη των τακτικών, μάλλον συνηγορεί πως οι τύποι μας… περνάνε κι εμάς για Τσολιάδες. Μόνο που το ψέμα έχει κοντά πόδια… που το ύψος των κανονικών φρουρών δεν το πλησιάζουν καν. Κάπως έτσι θα παίζουν σε λίγο μόνοι τους… αφού πλέον το άθλημα γέμισε από… κατσαπλιάδες. Είτε μιλάμε για παίκτες, είτε για προπονητές, παράγοντες αλλά και οπαδούς. Η αλήθεια είναι πως ο Σισέ, με την αγωνιστική παρουσία του και την προσωπικότητά του στόλισε το ποδόσφαιρό μας.

Ενδεικτικό της αξίας μας, το γεγονός πως όταν έφυγε σαν βασιλιάς απ’ τη χώρα μας, δεν κατάφερε να στεριώσει πουθενά… Στην επικαιρότητα ήρθε μόνο για βίντεο πιπεράτα… και τώρα για τη φούστα του. Στα γήπεδά μας έμοιαζε Τσολιάς αληθινός, παραπέρα… δεν…

Γεια σου Τσολιά μου
Πάρε τη βόλτα σου κι έλα κοντά μου
Έλα τσολιά μου στην αγκαλιά

*Το άρθρο προέρχεται από στο οπισθόφυλλο της Sportday (1/3/2017), και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.