H σούπα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!

To 1999, στο μεταίχμιο των χρόνων, χιλιετιών κι αιώνων, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου παρουσίαζε το δίσκο του «Να με φωνάξεις». Πηγαίος ερμηνευτής αλλά και ικανός δημιουργός, κατηγορία από μόνος του, ο Παπακωνσταντίνου είχε στις αποσκευές του τα τρανά και πολύτιμα της μεγάλης και σπουδαίας διαδρομής του, ενώ και ο μόλις προηγούμενος δίσκος του με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Οδυσσέα Ιωάννου είχε αφήσει ενδιαφέροντα χνάρια. Το «Να με φωνάξεις» μπορεί να είναι ένα αξιοπρεπές άλμπουμ όμως σίγουρα δεν αποτελεί και σημείο αναφοράς στην εργογραφία ενός χαρισματικού καλλιτέχνη που έχει δημιουργήσει τόσα σπουδαία και ξεχωριστά. Δεν είναι πως δεν έβγαλε τραγούδια που έμειναν, αλλά συνολικά, για τα υψηλά στάνταρντ του εν Ελλάδι και άμα τη εμφανίσει ρόκερ βρίσκεται σχετικά πίσω από άλλες μεγαλειώδεις εργασίες. Στο δίσκο αυτό ο Παπακωνσταντίνου, μεταξύ άλλων, πάτησε γερά στη δημιουργική φλέβα του Χριστόφορου Κροκίδη και του Απόστολου Μπουλασίκη. Ο τελευταίος, καθηγητής μαθηματικός αλλά και τραγουδοποιός, είχε συνεργαστεί και νωρίτερα με τον Παπακωνσταντίνου ενώ θα συνυπάρξει μαζί του και… αργότερα. Eνα από τα τέσσερα τραγούδια με τα οποία δήλωνε παρών στο «Να με φωνάξεις» ήταν και «Η σούπα»:

Μα αν πρέπει να ‘μαι συνεργός
Στο μπάχαλο του κόσμου
Ας γίνω πυροτεχνουργός
Κι ένα φυτίλι δως μου

Αυτά τα λόγια μου ξύπνησαν οι δηλώσεις του Χρήστου Πανόπουλου του ισχυρού άντρα της Ξάνθης, μετά το Δ.Σ. της Λίγκας όπου αποφασίστηκε η αναδιάρθρωση του Πρωταθλήματος. Σταχυολογώ ένα μικρό αλλά ενδεικτικό απόσπασμα: «Σήμερα είδαμε ένα Δ.Σ. μπάχαλο. Λήφθηκαν κάποιες αποφάσεις αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε εάν θα υλοποιηθούν. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Μάλλον απαισιόδοξος είμαι ως προς το τι θα γίνει...»

Ενδεχομένως το νέο πιο «σφικτό» σύστημα και ο θεσμός των play offs για την πρώτη θέση αλλά και τα χαμηλά της βαθμολογίας να ζωντανέψει το παγωμένο πρωτάθλημά μας και να κεντρίσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων, και αυτών που πηγαίνουν στο γήπεδο και εκείνων που παρακολουθούν τα παιχνίδια στην τηλεόραση αλλά και όσων εξ’ αυτών τζογάρουν…

Μόνο που την ίδια ώρα πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να δημιουργηθεί το πλαίσιο που θα προσδίδει αξιοκρατία, ειλικρίνεια και εντιμότητα στα νέα δεδομένα. Γιατί αλλιώς θα είναι σαν τους νόμους και τα σταθμά που παίρνονται ερήμην της κοινωνίας.

Οι νομοθέτες τα βγάζουν στο χαρτί όλα μια χαρά αλλά ενώ η θεωρητική εγχείρηση στην πράξη πετυχαίνει, στο δια ταύτα ο ασθενής πεθαίνει. Κι εκεί έρχεται ο λαός που ζητάει να σωθεί ο ασθενής, ακόμα και με ανορθόδοξες μεθόδους. Καμιά φορά,αν είναι μάγκας ο γιατρός, αγνοεί τα εγχειρίδια και κάνει το θαύμα του. Γιατί στο φινάλε το θέμα είναι αν θα τη βγάλει ο χριστιανός! Τι να τον κάνεις τον τραγουδιστή που αποδίδει σωστά τεχνικά ένα τραγούδι αλλά δεν πείθει ούτε τη μάνα του… Προτιμώ έναν φάλτσο με φλόγα και μεράκι επικοινωνίας. Θέλετε ένα παράδειγμα. Ο Μητροπάνος και ίσως και ο Παπακωνσταντίνου δεν είναι και πιο άψογοι, με το γράμμα του νόμου, ερμηνευτές. Oμως και ο πρώτος ακόμη και σήμερα μετά τη φυγή του, και ο δεύτερος, συγκινούν το πανελλήνιο. Με μια ανάσα τους χαράζουν τις καρδιές… Aλλοι πιο «κουρντισμένοι» καταλήγουν στα αζήτητα. Μιλάμε λοιπόν για το «πνεύμα» των διατάξεων που πρέπει να διαμορφωθεί, γιατί από κούφια και ανεφάρμοστα λόγια και ιδέες, μεγαλόσχημες προτάσεις που πάντα έχουν την ουσία τους στα «παραθυράκια» τους έχουμε πνιγεί κι έχουμε καεί. Πολύ και δυστυχώς κακή «σούπα» έχουμε πιει… τα γράφει και o Μπουλασίκης στη δική του:

Να μείνουν στα αζήτητα
Όλες οι εξουσίες
Να τις πατούν αλύπητα
Οι αμαξοστοιχίες…

*...μπάλα μετά μουσικής

Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (30/3/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.