Χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει!
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Πολύπλευρος χαρακτήρας, μέγας ερμηνευτής με πλατιά γκάμα, συνθέτης, στιχουργός και μάστορας του μπουζουκιού, με δυνατές επιτυχίες, χάραξε για 50 χρόνια τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο μουσικό στερέωμα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ήρθε η καταξίωση και η καθολική αποδοχή, αφού τα τραγούδια του γίνονται μεγάλα σουξέ και εκείνος στέκεται επάξια στην ίδια θέση με τους μεγάλους του λαϊκού, Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο, Γαβαλά, Μπιθικώτση στηρίζοντας στις πλάτες του την ταπεινή ακόμα Οντεόν, αφού αυτός είναι ουσιαστικά το βαρύ πυροβολικό της εταιρείας απέναντι στα μεγαθήρια της Κολούμπια που αναφέραμε.
Στα μισά της δεκαετίας του ΄70, άλλαξε στρατόπεδο παίρνοντας μεταγραφή για την Πάνιβαρ, μια απ’ τις λεγόμενες μικρές εταιρείες της Ομόνοιας, που όμως τότε έκανε μεγάλη κατάσταση. Εκεί ο Περπινιάδης, δισκογράφησε νέα τραγούδια ενώ επανέκτελεσε και τα παλιά του σουξέ. Ανάμεσα τους και μια δημιουργία του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου που έλεγε:
Χωρίς φωτιά καπνός δε βγαίνει
Ο απαράδεκτος καπνός που κάλυψε το Καραϊσκάκη στις αρχές των δύο ημιχρόνων είχε στο βάθος του γερή φωτιά. Οι φίλοι του Ολυμπιακού ήθελαν πολύ αυτή τη νίκη και με τη φλόγα τους παρέσυραν και τους παίκτες της ομάδας τους. Και δε μιλάω μόνο για τους φανατικούς, και το επίσης τραγικό πανό τους, αλλά κυρίως για τους κανονικούς φιλάθλους.
Ο ποδοσφαιριστές είχαν κι εκείνοι φλόγα μέσα τους, γι’ αυτό και ξεπέρασαν τα όρια τους, φτάνοντας σε ένα κομβικό αποτέλεσμα για το παρόν και το μετά. Ατομικά όλοι στάθηκαν στο ύψος τους αλλά η ομάδα ακόμα θέλει πολύ δουλειά για να θυμίσει στιγμές του παρελθόντος. Ίσως να μην φτάνει και το προσάναμμα. Φλογοβόλο ο Σισέ, άσβεστο πυρ ο Οφόε, ο Ρομαό, ο Φορτούνης, ο Κούτρης και οι υπόλοιποι.
Ο ΠΑΟΚ για άλλη μια φορά, παρά την θετική και πιο ομαδική απόδοσή του, υπογράμμισε πως, το τζάκι του, δεν είναι για τρανά ανάμματα. Πιο πολύ ντουμάνι και λιγότερη ουσία. Δηλαδή αν δεν τσιμπήσεις την ισοπαλία απέναντι σε αυτόν τον «καμένο» Θρύλο, πότε θα το κάνεις;
Ακόμα και ο Λεμονής, τηρουμένων των όπλων που είχε και των «ταραγμένων» καταστάσεων που διαχειρίζεται σε Ευρώπη και Ελλάδα, στάθηκε καλύτερα από τον Λουτσέσκου που ίσως και να μην μαγείρεψε αναλόγως με τις καλές και ξεκούραστες πρώτες ύλες που διαθέτει. Οι μεγάλες προσδοκίες καμιά φορά «καίνε» το φαγητό…
Αυτό δε σημαίνει πως ο δικέφαλος του Βορρά με λίγο περισσότερη τύχη, αλλά και αυτοπεποίθηση, δεν θα κατάφερνε να φύγει με θετικό αποτέλεσμα από το Φάληρο.
Οι παίκτες των Πειραιωτών πανηγύρισαν τη νίκη αυτή σαν να… κέρδισαν τη Μπαρτσελόνα, γιατί μπροστά τους ο Γολγοθάς συνεχίζεται, και χτες πήραν μεγάλη ανάσα για τη συνέχεια.
Ανάλογη είναι και η ανηφόρα για την ΑΕΚ, με πρόγραμμα φωτιά και τον κάθε άλλο παρά εύκολο Ατρόμητο σήμερα στο ΟΑΚΑ. Η προσγείωση μετά τις δόξες του Μιλάνου θέλει μαστοριά. Αν ο καπνός της Καλογρέζας φυσήξει ευνοϊκά για την Ένωση, τότε οι μέχρι τώρα κατακτήσεις, θα έχουν αφήσει γερά αποτυπώματα, σε ένα πρωτάθλημα που έχει πολύ ψωμί ακόμη, αλλά το καρβέλι αρχίζει να σχηματίζεται. Διαφορετικά, μετά τον ΠΑΟΚ, και ο δικέφαλος της Αθήνας, θα αναπυρώσει με τη σειρά του τον Ολυμπιακό και αντιθέτως… Όπως «κεντάει» και ο Περπινιάδης στο τραγούδι μας:
Δείξε μου να θέλεις πιο πολλή αγάπη
Δείξε μου καλή μου πιο πολλή στοργή
Για να μη με τρώει το κρυφό σαράκι
Κάθε υποψία να διαλυθεί…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (23-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Πολύπλευρος χαρακτήρας, μέγας ερμηνευτής με πλατιά γκάμα, συνθέτης, στιχουργός και μάστορας του μπουζουκιού, με δυνατές επιτυχίες, χάραξε για 50 χρόνια τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο μουσικό στερέωμα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ήρθε η καταξίωση και η καθολική αποδοχή, αφού τα τραγούδια του γίνονται μεγάλα σουξέ και εκείνος στέκεται επάξια στην ίδια θέση με τους μεγάλους του λαϊκού, Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο, Γαβαλά, Μπιθικώτση στηρίζοντας στις πλάτες του την ταπεινή ακόμα Οντεόν, αφού αυτός είναι ουσιαστικά το βαρύ πυροβολικό της εταιρείας απέναντι στα μεγαθήρια της Κολούμπια που αναφέραμε.
Στα μισά της δεκαετίας του ΄70, άλλαξε στρατόπεδο παίρνοντας μεταγραφή για την Πάνιβαρ, μια απ’ τις λεγόμενες μικρές εταιρείες της Ομόνοιας, που όμως τότε έκανε μεγάλη κατάσταση. Εκεί ο Περπινιάδης, δισκογράφησε νέα τραγούδια ενώ επανέκτελεσε και τα παλιά του σουξέ. Ανάμεσα τους και μια δημιουργία του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου που έλεγε:
Χωρίς φωτιά καπνός δε βγαίνει
Ο απαράδεκτος καπνός που κάλυψε το Καραϊσκάκη στις αρχές των δύο ημιχρόνων είχε στο βάθος του γερή φωτιά. Οι φίλοι του Ολυμπιακού ήθελαν πολύ αυτή τη νίκη και με τη φλόγα τους παρέσυραν και τους παίκτες της ομάδας τους. Και δε μιλάω μόνο για τους φανατικούς, και το επίσης τραγικό πανό τους, αλλά κυρίως για τους κανονικούς φιλάθλους.
Ο ποδοσφαιριστές είχαν κι εκείνοι φλόγα μέσα τους, γι’ αυτό και ξεπέρασαν τα όρια τους, φτάνοντας σε ένα κομβικό αποτέλεσμα για το παρόν και το μετά. Ατομικά όλοι στάθηκαν στο ύψος τους αλλά η ομάδα ακόμα θέλει πολύ δουλειά για να θυμίσει στιγμές του παρελθόντος. Ίσως να μην φτάνει και το προσάναμμα. Φλογοβόλο ο Σισέ, άσβεστο πυρ ο Οφόε, ο Ρομαό, ο Φορτούνης, ο Κούτρης και οι υπόλοιποι.
Ο ΠΑΟΚ για άλλη μια φορά, παρά την θετική και πιο ομαδική απόδοσή του, υπογράμμισε πως, το τζάκι του, δεν είναι για τρανά ανάμματα. Πιο πολύ ντουμάνι και λιγότερη ουσία. Δηλαδή αν δεν τσιμπήσεις την ισοπαλία απέναντι σε αυτόν τον «καμένο» Θρύλο, πότε θα το κάνεις;
Ακόμα και ο Λεμονής, τηρουμένων των όπλων που είχε και των «ταραγμένων» καταστάσεων που διαχειρίζεται σε Ευρώπη και Ελλάδα, στάθηκε καλύτερα από τον Λουτσέσκου που ίσως και να μην μαγείρεψε αναλόγως με τις καλές και ξεκούραστες πρώτες ύλες που διαθέτει. Οι μεγάλες προσδοκίες καμιά φορά «καίνε» το φαγητό…
Αυτό δε σημαίνει πως ο δικέφαλος του Βορρά με λίγο περισσότερη τύχη, αλλά και αυτοπεποίθηση, δεν θα κατάφερνε να φύγει με θετικό αποτέλεσμα από το Φάληρο.
Οι παίκτες των Πειραιωτών πανηγύρισαν τη νίκη αυτή σαν να… κέρδισαν τη Μπαρτσελόνα, γιατί μπροστά τους ο Γολγοθάς συνεχίζεται, και χτες πήραν μεγάλη ανάσα για τη συνέχεια.
Ανάλογη είναι και η ανηφόρα για την ΑΕΚ, με πρόγραμμα φωτιά και τον κάθε άλλο παρά εύκολο Ατρόμητο σήμερα στο ΟΑΚΑ. Η προσγείωση μετά τις δόξες του Μιλάνου θέλει μαστοριά. Αν ο καπνός της Καλογρέζας φυσήξει ευνοϊκά για την Ένωση, τότε οι μέχρι τώρα κατακτήσεις, θα έχουν αφήσει γερά αποτυπώματα, σε ένα πρωτάθλημα που έχει πολύ ψωμί ακόμη, αλλά το καρβέλι αρχίζει να σχηματίζεται. Διαφορετικά, μετά τον ΠΑΟΚ, και ο δικέφαλος της Αθήνας, θα αναπυρώσει με τη σειρά του τον Ολυμπιακό και αντιθέτως… Όπως «κεντάει» και ο Περπινιάδης στο τραγούδι μας:
Δείξε μου να θέλεις πιο πολλή αγάπη
Δείξε μου καλή μου πιο πολλή στοργή
Για να μη με τρώει το κρυφό σαράκι
Κάθε υποψία να διαλυθεί…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (23-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
