Για Ολυμπιακούς & Παναθηναϊκούς: Ο μάγκας ξεχωρίζει…

Ο Στέφανος Κιουπρούλης γνωστός ως Νάκος αλλά και Χοντρονάκος για πολλά χρόνια λειτούργησε δυναμικά στα ρεμπέτικα στέκια της Σαλονίκης. Πρόσφυγας στην καταγωγή με το μπουζουκάκι του από τα χρόνια το ’60 μέχρι και τον Ιούνιο του 1998 που έφυγε απ’ τη ζωή γλέντησε κόσμο και ντουνιά με τις πενιές και τα τραγούδια του. Ο Νάκος ξεχώρισε για την αυθεντικότητά του και των ωραίο αφτιασίδωτο τρόπο του. Ερμήνευε με χρώματα απ’ το Τσαουσάκη και το Μάρκο άσματα μερακλίδικα, μποέμικα της χαράς, του γλεντιού, της πίκρας και των απόκληρων. Μαζί με τη Μαριώ αποτέλεσαν για δύο δεκαετίες ένα δίδυμο που άφησε έντονα χνάρια στους γλεντζέδες της συμπρωτεύουσας και όχι μόνο. Ο Χοντρονάκος με τη δισκογραφία δεν είχε πολλές «παρτίδες» έγραψε όμως και ο ίδιος ορισμένα κομμάτια που είχαν γίνει επιτυχίες προτού καν δισκογραφηθούν και που ακόμα και σήμερα έχουνε πέραση. Ανάμεσά τους τα: Θεία δώρα, Θέλω πολλές, Κάτι θα ήπιε ο Θεός, Του μ@@@ιού το γλωσσίδι και βέβαια το πιο διάσημό του Ο μάγκας ξεχωρίζει:

Πράξεις καλές αν κάνεις
Σωστά αν θα μιλάς
Μάγκα θα σε φωνάζουν
Σωστά να περπατάς.

Ο μάγκας ξεχωρίζει… από τη συμπεριφορά του τόσο στις ήττες όσο και στις νίκες. Οι γνωστοί άγνωστοι του Ολυμπιακού δεν έδειξαν τον σεβασμό που θα έπρεπε απέναντι στους παίκτες, τουλάχιστον του Παναθηναϊκού που κέρδισαν δίκαια στην έδρα του αντιπάλου τους ένα πρωτάθλημα, του οποίου η κατάκτηση από μέρους τους, πριν τη σειρά των αναμετρήσεων με τους κόκκινους έμοιαζε με θαύμα. Βέβαια την ίδια ώρα η ηγεσία των πρασίνων είχε φροντίσει να δυναμιτίσει το κλίμα με τον τρόπο της. Μπορεί στο ΟΑΚΑ να μην είχαμε παρατράγουδα αλλά οι Αγγελόπουλοι ούτε ελατήρια είχαν στις θέσεις τους, ούτε όλη τη βδομάδα «σιγόβραζαν» τα πάθη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ταυτόχρονα όμως μετά την ήττα του Θρύλου, οι κορυφές του, δεν τόλμησαν να καυτηριάσουν άμεσα και δραστικά τα απερίγραπτα του ΣΕΦ.

Ο μάγκας ξεχωρίζει και στο γλέντι του, ακόμη και στη σούρα του. Σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα τον Μπουρούση ως αθλητή και πρωταθλητή, όμως οι μεγάλοι κρίνονται και εκτός γηπέδων. Άλλο να σε πιάνει η κάμερα ή το κασετόφωνο σε μια απρόβλεπτη στιγμή, άλλο να σε κατασκοπεύουν κι άλλο να εκτίθεσαι μόνος σου, ακόμη και μέσα στη χαρά σου. Εδώ μέχρι και στο ποδόσφαιρο, οι «πρώην» δεν πανηγυρίζουν τα γκολ που σημειώνουν στις παλιές ομάδες τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μέσα τους δεν χαίρονται. Έχω την εντύπωση πως ο γενικότερος εκτροχιασμός, οπαδικός ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πούμε, αγγίζει πλέον ευρύτερες κλίμακες αθλημάτων, φιλάθλων, παικτών, συλλόγων και άλλων εμπλεκομένων.

Επανερχόμενος στο μπασκετικό Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, θα ήθελα να προσθέσω πως δεν θα με πείραζε, σώνει και καλά, πράσινοι και κόκκινοι, να φιγουράριζαν στα πρώτα σαλόνια της Ευρωλίγκα. Θα προτιμούσα οι δύο μεγάλες οικογένειες, να χρησιμοποιούσαν τα άπειρα λεφτά τους για να αναδείξουν νέους Έλληνες παίκτες κι έναν αθλητικό πολιτισμό μεταξύ τους, μεταξύ μας. Δεν μας νοιάζουν τα αστέρια για τα αστέρια. Δηλαδή άμα τα σκάσεις και φέρεις τρεις Θεούς και πάρεις το σύμπαν, έλυσες τα προβλήματα; Δεν θα φύγουν αύριο και δεν θα μείνουμε μόνοι μας; Φτωχοί καταντάμε οι περισσότεροι Έλληνες έτσι κι αλλιώς… γιατί να μη αλλάξουμε λίγο τις παραμέτρους του έργου. Τα συμβόλαια των παικτών του Θρύλου και του τριφυλλιού σε λίγο θα καλύπτουν ολάκερο μνημόνιο… Άλλωστε και με την πιο υγιή τακτική δε σημαίνει πως οι πόρτες της Ευρώπης θα κλείσουν, αφού…

Μάγκας θα πει κιμπάρης
Μάγκας θα πει σωστός
Φιλότιμος, ωραίος και πάντα κοσμικός

…μπάλα μετά μουσικής

Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (14/6/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί