«Εσύ κερδίζεις μάνα μου και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ!»

Ευτυχώς στιγμές της όπως μεταξύ άλλων η Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων (στίχοι Αρη Δαβαράκη), το Ελα σε μένα και η Παναγία των Πατησίων (στίχοι Νίκος Γκάτσος) είχαν καλύτερη τύχη στο πέρασμα των χρόνων. Το τελευταίο το τραγουδούσε η Γιάννα Κατσαγιώργη:

Μα μένα μου ‘δωσε η ζωή
Λαχταριστές καμπύλες
Που για τους άντρες άνοιγαν
Των ουρανών τις πύλες…

Πράγματι, με το άνοιγμα των ουράνιων πυλών, έμοιαζε κάποτε η κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Και όχι μόνο… Το ίδιο αποτελούσε και ο απλός τίτλος του Κυπέλλου στις εγχώριες διοργανώσεις. Ακόμη και φιναλίστ να ήσουν σήμαινε πολλά. Το Κύπελλο δεν ήταν πάρεργο αλλά λάφυρο ολκής. Στεκόταν αντικριστά και σε ίση μοίρα με αυτό του πρωταθλήματος.

Έβγαινες Κυπελλούχος και την άλλη μέρα στο σχολείο, στη γειτονιά, στο γραφείο, στο καφενείο κυκλοφορούσες με το κεφάλι ψηλά. Έσωζες την παρτίδα και τη χρονιά. Τι και αν δεν βγήκες πρωταθλητής, είχες πάρει το Κύπελλο, που είχε και μεγάλο βαθμό δυσκολίας αλλά και αίγλη αληθινή. Και μετά ερχόταν η συμμετοχή σου στο Κύπελλο Κυπελλούχων, που έδινε την ευκαιρία στους άξιους να δείξουν την αξία τους. Τον δεύτερο, δηλαδή σε σπουδαιότητα πανευρωπαϊκό θεσμό μετά από αυτόν των Πρωταθλητριών, που θεωρούνταν σε όλη τη «γηραιά» ήπειρο υψίστης σημασίας, και πάνω από αυτόν του Ουέφα. Τι σύγκριση μπορεί να έχει στις μέρες μας το πάλαι ποτέ πολυπόθητο Κύπελλο με τη σημερινή κατάντια που βιώνει ο θεσμός, ειδικά στην Ελλάδα; Παρηγοριά… στον άρρωστο. Νόμισμα χωρίς αντίκρισμα. Αν πάνε στον τελικό δυο μεγάλοι, απ’ τους εξής τέσσερις, κάτι μπορεί να γίνει. Το γόητρο σώζει την παρτίδα. Διαφορετικά, μπορεί και το φινάλε να διεξαχθεί με μισοάδειες κερκίδες. Δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η γενικότερη πτωτική πορεία του δημοφιλέστερου αθλήματος στον τόπο μας πήρε το Κύπελλο παραμάζωμα, καταντώντας το όνειρο των φτωχών και απελπισμένων… Μακάρι οι αρμόδιοι να έσκυβαν πάνω και από αυτό το πρόβλημα. Τα εισιτήρια και του πρωταθλήματος αλλά και τουΚυπέλλου… μιλούν από μόνα τους. Το 1982 όμως τα πράγματα στον πλανήτη και στην Ελλάδα ήταν αλλιώς. Οι ουτοπίες των άνοων και οι ευκολίες των επιτήδειων ανορθώνονταν δίχως γνώση και σέβας σε χάρτινους ουρανοξύστες που κατέληξαν γκρεμισμένα, άστεγα όνειρα. Οι πονηροί την έβγαλαν βέβαια μια χαρά. Ο Χατζιδάκις το βίωσε στο πετσί του… Πάντως το Κύπελλο, ακόμη ήταν Κύπελλο.

Γι’ αυτό και ο συνοδοιπόρος του, ο μοναδικός Γκάτσος, έγραφε και η Κατσαγιώργη τραγουδούσε:

Και μου ΄λεγαν στενάζοντας
Καθώς με παίρναν πρέφα
Εσύ κερδίζεις μάνα μου
και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ!

Το οπισθόφυλλο της Sportday, που μπορείτε να διαβάσετε στο ogdoo.gr και μέσα από το pdf που ακολουθεί, είναι μια χορηγία της πίπας Herb.