Το κείμενο αυτό πόσταρε στο facebook η Κέλυ Φούτρου πρώην εργαζόμενη στο Mega. Είναι ένα αντίο με τους τίλους των σίριαλ και των εκπομπών του καναλιού τα τριάντα χρόνια λειτουργίας του.
Κάποτε ζούσαμε "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ" σαν μια "ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ" και νιώθαμε λίγο... "ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ". "ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ" τα τσούγκρισαν οι "ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΙΣ ΑΧΑΪ́ΑΣ" ή οι "ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ" αν το θέλετε και αρχίσανε τις "ΚΟΝΤΡΕΣ". Από τότε είμαστε σαν "ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ" στο ίδιο "ΡΕΤΙΡΕ" μιας "ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ". Εδώ και δυο χρόνια ζούμε σε καταστάσεις "SURVIVOR"... αφού... τινάχτηκε η "MEGA BANGA" στον αέρα!
Και οι υπάλληλοι; σε "ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ"! Να ρωτάς τι συμβαίνει και να σου μιλάνε "ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ" λες και κρύβουνε "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΠΟΝΣΑΛΕΝΤΗ". "ΜΠΡΑΒΟ"! Αντί να βρεθούμε "ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ" να μας πουν για τα "MEGA ΓΕΓΟΝΟΤΑ"... κάποιοι δήλωσαν "ΑΠΩΝ" κάνοντας "ΝΤΟΛΤΣΕ ΒΙΤΑ" και εμείς ψάχναμε τα "ΙΧΝΗ" τους. Και τότε άρχισε "Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ"!
Στην αρχή γίναμε ένα "ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ" στα χέρια διαφόρων λεφτάδων που τελικά ήταν "ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ" και δεν τα βρήκαν. Περιμέναμε κάθε μέρα μια νέα ειδήση σαν "ΜΑΝΑ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ" να γίνει μια "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" αλλά τίποτα. Όπως ήταν αναμενόμενο ο "ΌΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" μας μετατράπηκε σε μια "ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ" ακόμα και “ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ“. Είμαστε μια "ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ" αφού πλέον καθόμαστε "ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ" και κάνουμε "ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ" γιατί που λεφτά για δικά μας... βασικά για εμάς... "Η ΧΑΡΑ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ". Και κάθε μέρα είμαστε "50-50", να μείνουμε; να φύγουμε; ελπίζουμε πάντα για μια αλλαγή στο "ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ"... και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και ο περιβόητος διαγωνισμός... εκεί "ΗΡΘΕ ΚΙ ΕΔΕΣΕ" ήταν "Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ" της ζωής μας δηλαδή καθώς λέει θα είστε μόνο "4"..! Λεγαμε δεν μπορεί "ΑΠΟ ΛΕΠΤΟ ΣΕ ΛΕΠΤΟ" κάτι θα αλλάξει. Ευτυχώς γρήγορα ήρθε η "ΔΙΚΑΙΩΣΗ" και ο νόμος περί τεσσάρων καναλιών δεν ίσχυσε. Ωστόσο καθημερινά σε όλους μας χτυπάνε τηλέφωνα για λεφτά που χρωστάμε αλλά..."ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ". Και κάπως έτσι μείναμε "SINGLES", ναι ναι και κάνουμε "SAFE SEX" αφού "ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Σ ΑΓΑΠΩ".
Δυο χρόνια μετά θέλουν να μας στείλουν "ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ" αλλά ακόμα "ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ" όπως παλιά κι ας έχουμε μείνει "ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ" για να μην πούμε "JUST THE TWO OF US"! Εντωμεταξύ το κτήριό μας είναι σαν "ΤΟ ΝΗΣΙ"... Ερημωμένο... οι γύρω μας αντιμετωπίζουν σαν την "ΜΑΡΙΑ Η ΑΣΧΗΜΗ". Μπορούμε πλέον να χωρέσουμε όλοι στο "ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ". Α ναι και μάλλον "ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑ" γιατί προσπάθησαν να μας ρίξουν εμμέσως μαύρο... αλλά τι να κάνουμε... ακόμα και οι επαναλήψεις μας κάνουν νούμερα "ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΕΣ"! Κακά τα ψέματα... ήμασταν κατηγορία "CHAMPIONS LEAGUE"... "ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ" αν το θέλετε, αλλά δεν έχουμε πει ακόμα "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ". Αγαπητέ μου τηλεθεατή εσύ "ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ" γι αυτό "ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ", γιατι εμείς ακόμα ελπίζουμε... και αν κάτι αλλάξει τότε "ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ"! Καμιά φορά ένα θαύμα μπορεί να γίνει μέσα σε "ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΟ"
Και θα κλείσουμε με το παρακάτω μήνυμα προς τους αμέτοχους μετόχους μας και τις τράπεζες:
"ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ" - "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ" - οι ζωές μας δεν είναι "ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ" - "ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΜΩΡΗ"; κι αν παρεξηγήθηκες "ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΩΜΙΚΑ" κι εσύ. Δεν με πειράζει!
Κάποτε ζούσαμε "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ" σαν μια "ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ" και νιώθαμε λίγο... "ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ". "ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ" τα τσούγκρισαν οι "ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΙΣ ΑΧΑΪ́ΑΣ" ή οι "ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ" αν το θέλετε και αρχίσανε τις "ΚΟΝΤΡΕΣ". Από τότε είμαστε σαν "ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ" στο ίδιο "ΡΕΤΙΡΕ" μιας "ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ". Εδώ και δυο χρόνια ζούμε σε καταστάσεις "SURVIVOR"... αφού... τινάχτηκε η "MEGA BANGA" στον αέρα!
Και οι υπάλληλοι; σε "ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ"! Να ρωτάς τι συμβαίνει και να σου μιλάνε "ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ" λες και κρύβουνε "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΠΟΝΣΑΛΕΝΤΗ". "ΜΠΡΑΒΟ"! Αντί να βρεθούμε "ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ" να μας πουν για τα "MEGA ΓΕΓΟΝΟΤΑ"... κάποιοι δήλωσαν "ΑΠΩΝ" κάνοντας "ΝΤΟΛΤΣΕ ΒΙΤΑ" και εμείς ψάχναμε τα "ΙΧΝΗ" τους. Και τότε άρχισε "Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ"!
Στην αρχή γίναμε ένα "ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ" στα χέρια διαφόρων λεφτάδων που τελικά ήταν "ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ" και δεν τα βρήκαν. Περιμέναμε κάθε μέρα μια νέα ειδήση σαν "ΜΑΝΑ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ" να γίνει μια "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" αλλά τίποτα. Όπως ήταν αναμενόμενο ο "ΌΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" μας μετατράπηκε σε μια "ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ" ακόμα και “ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ“. Είμαστε μια "ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ" αφού πλέον καθόμαστε "ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ" και κάνουμε "ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ" γιατί που λεφτά για δικά μας... βασικά για εμάς... "Η ΧΑΡΑ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ". Και κάθε μέρα είμαστε "50-50", να μείνουμε; να φύγουμε; ελπίζουμε πάντα για μια αλλαγή στο "ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ"... και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και ο περιβόητος διαγωνισμός... εκεί "ΗΡΘΕ ΚΙ ΕΔΕΣΕ" ήταν "Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ" της ζωής μας δηλαδή καθώς λέει θα είστε μόνο "4"..! Λεγαμε δεν μπορεί "ΑΠΟ ΛΕΠΤΟ ΣΕ ΛΕΠΤΟ" κάτι θα αλλάξει. Ευτυχώς γρήγορα ήρθε η "ΔΙΚΑΙΩΣΗ" και ο νόμος περί τεσσάρων καναλιών δεν ίσχυσε. Ωστόσο καθημερινά σε όλους μας χτυπάνε τηλέφωνα για λεφτά που χρωστάμε αλλά..."ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ". Και κάπως έτσι μείναμε "SINGLES", ναι ναι και κάνουμε "SAFE SEX" αφού "ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Σ ΑΓΑΠΩ".
Δυο χρόνια μετά θέλουν να μας στείλουν "ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ" αλλά ακόμα "ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ" όπως παλιά κι ας έχουμε μείνει "ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ" για να μην πούμε "JUST THE TWO OF US"! Εντωμεταξύ το κτήριό μας είναι σαν "ΤΟ ΝΗΣΙ"... Ερημωμένο... οι γύρω μας αντιμετωπίζουν σαν την "ΜΑΡΙΑ Η ΑΣΧΗΜΗ". Μπορούμε πλέον να χωρέσουμε όλοι στο "ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ". Α ναι και μάλλον "ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑ" γιατί προσπάθησαν να μας ρίξουν εμμέσως μαύρο... αλλά τι να κάνουμε... ακόμα και οι επαναλήψεις μας κάνουν νούμερα "ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΕΣ"! Κακά τα ψέματα... ήμασταν κατηγορία "CHAMPIONS LEAGUE"... "ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ" αν το θέλετε, αλλά δεν έχουμε πει ακόμα "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ". Αγαπητέ μου τηλεθεατή εσύ "ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ" γι αυτό "ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ", γιατι εμείς ακόμα ελπίζουμε... και αν κάτι αλλάξει τότε "ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ"! Καμιά φορά ένα θαύμα μπορεί να γίνει μέσα σε "ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΟ"
Και θα κλείσουμε με το παρακάτω μήνυμα προς τους αμέτοχους μετόχους μας και τις τράπεζες:
"ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ" - "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ" - οι ζωές μας δεν είναι "ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ" - "ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΜΩΡΗ"; κι αν παρεξηγήθηκες "ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΩΜΙΚΑ" κι εσύ. Δεν με πειράζει!
