Πρώτος, μεταξύ ίσων, ο Γιώργος Νταλάρας, το 1949. Ερμηνευτής που με τις επιλογές και το έργο του σημάδεψε τη «μοίρα» του Ελληνικού τραγουδιού στα νεότερα χρόνια. Ανάμεσα στις πιο φωτεινές στιγμές του -τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες, γιατί η ρίζα του Νταλάρα, ξεκινά απ’ αυτήν του 60-, ένα πανέμορφο γοργό χασάπικο του Βασίλη Δημητρίου, που ακούστηκε στο soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά». Από τότε, δηλαδή απ’ το 1993, δεν έλλειψε θαρρείς στιγμή από κοντά μας, απ’ τις νύχτες μας, την κοσμική και την κατ’ οίκον διασκέδαση, τις προσωπικές, ζόρικες και ιδιαίτερες, ακροάσεις…
Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
Και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή
Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
Και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή
Αν αυθαίρετα βάζαμε τον ερμηνευτή να διάλεγε σε ποια ομάδα θα το αφιέρωνε, αυτή θα ήταν ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα και η οικογένειά της, έβγαλε τα μάτια της και άφησε το όνομα και την ψυχή της, δηλαδή το πεπρωμένο της, σε ανίκανα ποδοσφαιρικά χέρια και μυαλά που ενδεχομένως να έκαναν και λάθος σκέψεις. Μοιραία, την ιστορία την γράφουν οι αντίπαλοι…
Σήμερα όμως έχει τα γενέθλιά του και ο σπουδαίος Σωκράτης Μάλαμας, που ήρθε στον κόσμο αυτό το 1957 και 43 χρόνια αργότερα έγραψε κι ερμήνευσε το τραγούδι που τραγουδά όλη η Ελλάδα:
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
Πώς να σου το πω
Έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ…
Εδώ η αφιέρωση είναι μονόδρομος, για τον ΠΑΟΚ. Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει. Μόνο τα έργα μπορούν πλέον να μιλήσουν.
Σαν σήμερα ακόμη γεννήθηκε και η Βάσω Αλλαγιάννη (στις κυρίες δεν χρειάζονται ημερομηνίες), ξεχωριστή δημιουργός και συνοδοιπόρισσα του αλησμόνητου Μανώλη Ρασούλη. Ένα απ’ τα τραγούδια που υπέγραψαν μαζί είναι κι αυτό που σφράγισε με το θείο δώρο της ερμηνείας του, ο Νίκος Παπάζογλου στο «Χαράτσι» του, το 1984.
Λεμόνι στην πορτοκαλιά μικρό μου
Είμαι στην αγκαλιά σου…
Αφιερωμένο στον Χάσι που μετά το επιτυχημένο πέρασμα του Ολυμπιακού στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μπέρδεψε την ομάδα… μέχρι να έρθει ο Λεμονής και να πράξει τα αυτονόητα. Να βάλει τους παίκτες να αγωνίζονται στις κανονικές στους θέσεις. Γιατί άλλο να πειραματίζεσαι με έναν, κατ’ ανάγκη, κι άλλο να ανακατώνεις μια ομάδα ολόκληρη για να χωρέσεις όλους τους αταίριαστους. Μοιραία τον σκόρπισε… ο άνεμος, όπως ακριβώς συνεχίζει το τραγούδι:
Φυσάει βοριάς, απ’ το νοτιά
Κι όλα τα παίρνει πέρα…
Και σκοτεινιάζει η μέρα.
Τα σημερινά γενέθλια ολοκληρώνονται με τον Φοίβο Δεληβοριά. Τραγουδοποιός με δική του ταυτότητα και χαρακτήρα, λάτρης του ωραίου αλλά και του παρεξηγημένου λαϊκού, έχει γράψει ένα τραγούδι, που η σκέψη του με πάει στην ΑΕΚ και στην ιδιαίτερη πορεία της αυτόν τον Σεπτέμβρη… Το ζήτημα είναι, αν αυτή, μπορέσει να έχει και ανάλογη συνέχεια και όχι τελικά ένα άδοξο τέλος. Γιατί κατά πως δημιούργησε και τραγούδησε ο Δεληβοριάς το 1998 στο δίσκο του «Χάλια»:
Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο
Κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ
Τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο
Και να μου κάνει την καρδιά μου Γης Μαδιάμ
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (29-9-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
Και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή
Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
Και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή
Αν αυθαίρετα βάζαμε τον ερμηνευτή να διάλεγε σε ποια ομάδα θα το αφιέρωνε, αυτή θα ήταν ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα και η οικογένειά της, έβγαλε τα μάτια της και άφησε το όνομα και την ψυχή της, δηλαδή το πεπρωμένο της, σε ανίκανα ποδοσφαιρικά χέρια και μυαλά που ενδεχομένως να έκαναν και λάθος σκέψεις. Μοιραία, την ιστορία την γράφουν οι αντίπαλοι…
Σήμερα όμως έχει τα γενέθλιά του και ο σπουδαίος Σωκράτης Μάλαμας, που ήρθε στον κόσμο αυτό το 1957 και 43 χρόνια αργότερα έγραψε κι ερμήνευσε το τραγούδι που τραγουδά όλη η Ελλάδα:
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
Πώς να σου το πω
Έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ…
Εδώ η αφιέρωση είναι μονόδρομος, για τον ΠΑΟΚ. Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει. Μόνο τα έργα μπορούν πλέον να μιλήσουν.
Σαν σήμερα ακόμη γεννήθηκε και η Βάσω Αλλαγιάννη (στις κυρίες δεν χρειάζονται ημερομηνίες), ξεχωριστή δημιουργός και συνοδοιπόρισσα του αλησμόνητου Μανώλη Ρασούλη. Ένα απ’ τα τραγούδια που υπέγραψαν μαζί είναι κι αυτό που σφράγισε με το θείο δώρο της ερμηνείας του, ο Νίκος Παπάζογλου στο «Χαράτσι» του, το 1984.
Λεμόνι στην πορτοκαλιά μικρό μου
Είμαι στην αγκαλιά σου…
Αφιερωμένο στον Χάσι που μετά το επιτυχημένο πέρασμα του Ολυμπιακού στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μπέρδεψε την ομάδα… μέχρι να έρθει ο Λεμονής και να πράξει τα αυτονόητα. Να βάλει τους παίκτες να αγωνίζονται στις κανονικές στους θέσεις. Γιατί άλλο να πειραματίζεσαι με έναν, κατ’ ανάγκη, κι άλλο να ανακατώνεις μια ομάδα ολόκληρη για να χωρέσεις όλους τους αταίριαστους. Μοιραία τον σκόρπισε… ο άνεμος, όπως ακριβώς συνεχίζει το τραγούδι:
Φυσάει βοριάς, απ’ το νοτιά
Κι όλα τα παίρνει πέρα…
Και σκοτεινιάζει η μέρα.
Τα σημερινά γενέθλια ολοκληρώνονται με τον Φοίβο Δεληβοριά. Τραγουδοποιός με δική του ταυτότητα και χαρακτήρα, λάτρης του ωραίου αλλά και του παρεξηγημένου λαϊκού, έχει γράψει ένα τραγούδι, που η σκέψη του με πάει στην ΑΕΚ και στην ιδιαίτερη πορεία της αυτόν τον Σεπτέμβρη… Το ζήτημα είναι, αν αυτή, μπορέσει να έχει και ανάλογη συνέχεια και όχι τελικά ένα άδοξο τέλος. Γιατί κατά πως δημιούργησε και τραγούδησε ο Δεληβοριάς το 1998 στο δίσκο του «Χάλια»:
Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο
Κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ
Τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο
Και να μου κάνει την καρδιά μου Γης Μαδιάμ
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (29-9-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
