Το 1988 ο Στέλιος Καζαντζίδης κατέθετε το δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο του μετά τη 12ετή σιωπή του. Την προηγούμενη χρονιά είχε κλείσει τους λογαριασμούς του με τη Minos του Μάκη Μάτσα με το άλμπουμ «Στο δρόμο της επιστροφής» και πλέον κυκλοφορούσε την πρώτη «Ελεύθερη» -όπως τόνιζε ο ίδιος- εργασία του με την ετικέτα της Polygram. Εντύπωση προκαλούσε το κατάλευκο εξώφυλλο του άλμπουμ, δίχως φωτογραφίες, με μόνη αναγραφή το όνομα του καλλιτέχνη και τον τίτλο… Ο «Ελεύθερος» περιελάμβανε 12 τραγούδια τα περισσότερα σε μουσική του Τάκη Σούκα και ένα κρυφό «κομμάτι» σαν εισαγωγή… Υπήρχαν πολλές και δυνατές εκπλήξεις, όπως η ερμηνεία του Καζαντζίδη στα «Πέτρινα χρόνια» του Σταμάτη Σπανουδάκη αλλά και ένα μονάκριβο τραγούδι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και μουσική του Θανάση Πολυκανδριώτη. Επίσης ένα χαρακτηριστικό ντουέτο του ερμηνευτή με την Κατερίνα Στανίση. Ο δίσκος έκλεινε με το «Πικρός καφές» του Σούκα με λόγια της Σμαρούλας Μαραγκουδάκη.
Πικρός καφές είν η ζωή
πικρός κι εγώ τον πίνω…
Πικρό καφέ κέρασε η Ξάνθη την ΑΕΚ, που για μια ακόμη φορά εκτός έδρας παρουσιάστηκε αδύναμη να διαχειριστεί τα δώρα που ο αντίπαλος αλλά και οι γενικότερες συνθήκες του παιχνιδιού της χάριζαν. Αν δεν γυρνάς κι αυτά όπου ο αντίπαλος παίζει με 10 και 9 για σημαντικό διάστημα, πως μπορείς να ονειρεύεσαι μεγαλεία που έχεις να γευτείς εδώ και δεκαετίες; Δηλαδή πότε θα γυαλίζουν τα μάτια και οι καρδιές, για να κάνεις τη διαφορά, όταν η κορυφή φαντάζει δικιά σου, μπροστά σου; Η Ένωση πάει για να κάψει όσα ξεχωριστά πέτυχε, σε ένα πρωτάθλημα που όπως τα σημαία δείχνουν, μέχρι στιγμής, τίποτα δεν είναι δεδομένο… Κι όταν αρχίζει η γκρίνια, δύσκολα τη σταματάς…
Σε αντίθεση με τον δικέφαλο της Αθήνας, αυτός του Βορρά, απολαμβάνει το καφεδάκι του, γλυκύτατο, ατενίζοντας από ψηλά τους αντιπάλους του. Το ίδιο ισχύει και για τον Ατρόμητο και τον Λεβαδειακό αλλά και τον Πανιώνιο, παρά την ήττα απ’ τον Ολυμπιακό, καθώς και την Ξάνθη που του παλεύει γερά…
Θα έλεγε κανείς ότι όλοι δουλεύουν για τον Θρύλο, που αν καταφέρει και επουλώσει σταδιακά τις πληγές του, τότε το έργο μπορεί να έχει ξανά μανά, για πολλοστή φορά, την ίδια κατάληξη…
Σημαδιακό ματς αυτό των ερυθρόλευκων στη Βαρκελώνη, για ψυχολογία και μέταλλο, αλλά κομβικό αυτό που ακολουθεί με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης. Η κούραση των κόκκινων θα παίξει ρόλο όπως κι ο χαρακτήρας των Σαλονικιών, που μακριά από την πόλη τους, και ειδικά στην κάθοδό τους στην πρωτεύουσα, μοιάζουν σαν τα ψάρια έξω απ’ το νερό τους.
Κι όλα αυτά, εν μέσω της κόντρας των Προέδρων, και στο πλαίσιο μιας καυτής αγωνιστικής, που ενδεχομένως τα αποτελέσματά της να σημάνουν πολλά.
Μεγάλο ερωτηματικό, τι καφέ θα πιει τελικά ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο απέναντι στη Λάρισα. Η αλήθεια είναι πως άλλη πίκρα δε σηκώνει στην πληγωμένη ιστορική ομάδα… Την ίδια ώρα όμως, οι επίσης βαριά τραυματισμένοι Θεσσαλοί ψάχνουν την τελευταία ευκαιρία τους να ισιώσουν μια χρονιά που δείχνει να έχει στραβώσει για τα καλά και για εκείνους απ’ το ξεκίνημά της. Οι ηγεσίες και στους μεν και στου δε, έχουν παίξει τον ρόλο τους …
Ο χαμένος μένει μόνο με τον πικρό καφέ, και τη σκληρή υπενθύμιση πως τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα και μαζί με την παραδοχή, πως τα ψέματα και τα άλλοθι τελειώσανε. Γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει και το τραγούδι που γέννησε τις σκέψεις αυτές:
Στενό σακάκι είν’ η ζωή,
στενό μα το φοράω…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (16-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Πικρός καφές είν η ζωή
πικρός κι εγώ τον πίνω…
Πικρό καφέ κέρασε η Ξάνθη την ΑΕΚ, που για μια ακόμη φορά εκτός έδρας παρουσιάστηκε αδύναμη να διαχειριστεί τα δώρα που ο αντίπαλος αλλά και οι γενικότερες συνθήκες του παιχνιδιού της χάριζαν. Αν δεν γυρνάς κι αυτά όπου ο αντίπαλος παίζει με 10 και 9 για σημαντικό διάστημα, πως μπορείς να ονειρεύεσαι μεγαλεία που έχεις να γευτείς εδώ και δεκαετίες; Δηλαδή πότε θα γυαλίζουν τα μάτια και οι καρδιές, για να κάνεις τη διαφορά, όταν η κορυφή φαντάζει δικιά σου, μπροστά σου; Η Ένωση πάει για να κάψει όσα ξεχωριστά πέτυχε, σε ένα πρωτάθλημα που όπως τα σημαία δείχνουν, μέχρι στιγμής, τίποτα δεν είναι δεδομένο… Κι όταν αρχίζει η γκρίνια, δύσκολα τη σταματάς…
Σε αντίθεση με τον δικέφαλο της Αθήνας, αυτός του Βορρά, απολαμβάνει το καφεδάκι του, γλυκύτατο, ατενίζοντας από ψηλά τους αντιπάλους του. Το ίδιο ισχύει και για τον Ατρόμητο και τον Λεβαδειακό αλλά και τον Πανιώνιο, παρά την ήττα απ’ τον Ολυμπιακό, καθώς και την Ξάνθη που του παλεύει γερά…
Θα έλεγε κανείς ότι όλοι δουλεύουν για τον Θρύλο, που αν καταφέρει και επουλώσει σταδιακά τις πληγές του, τότε το έργο μπορεί να έχει ξανά μανά, για πολλοστή φορά, την ίδια κατάληξη…
Σημαδιακό ματς αυτό των ερυθρόλευκων στη Βαρκελώνη, για ψυχολογία και μέταλλο, αλλά κομβικό αυτό που ακολουθεί με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης. Η κούραση των κόκκινων θα παίξει ρόλο όπως κι ο χαρακτήρας των Σαλονικιών, που μακριά από την πόλη τους, και ειδικά στην κάθοδό τους στην πρωτεύουσα, μοιάζουν σαν τα ψάρια έξω απ’ το νερό τους.
Κι όλα αυτά, εν μέσω της κόντρας των Προέδρων, και στο πλαίσιο μιας καυτής αγωνιστικής, που ενδεχομένως τα αποτελέσματά της να σημάνουν πολλά.
Μεγάλο ερωτηματικό, τι καφέ θα πιει τελικά ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο απέναντι στη Λάρισα. Η αλήθεια είναι πως άλλη πίκρα δε σηκώνει στην πληγωμένη ιστορική ομάδα… Την ίδια ώρα όμως, οι επίσης βαριά τραυματισμένοι Θεσσαλοί ψάχνουν την τελευταία ευκαιρία τους να ισιώσουν μια χρονιά που δείχνει να έχει στραβώσει για τα καλά και για εκείνους απ’ το ξεκίνημά της. Οι ηγεσίες και στους μεν και στου δε, έχουν παίξει τον ρόλο τους …
Ο χαμένος μένει μόνο με τον πικρό καφέ, και τη σκληρή υπενθύμιση πως τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα και μαζί με την παραδοχή, πως τα ψέματα και τα άλλοθι τελειώσανε. Γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει και το τραγούδι που γέννησε τις σκέψεις αυτές:
Στενό σακάκι είν’ η ζωή,
στενό μα το φοράω…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (16-10-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
