Το όνομά του τότε ακούστηκε σαν έκπληξη αλλά τελικά ο Αριστείδης Μπαλτάς ήρθε για να μείνει… Αυτήν τη φορά είναι όμως υπουργός Πολιτισμού & Αθλητισμού. Ελληνικές πρωτότυπες συνήθειες… και «πατέντες».
Ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και πρόεδρος του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς». Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε από εκείνους που υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος.
Γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα και σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Ανακηρύχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ το 1982, επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα δύο χρόνια αργότερα, αναπληρωτής καθηγητής το 1992 και δέκα χρόνια αργότερα καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών.
Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του «Αντικείμενα και όψεις εαυτού», ενώ το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας.
(1985) Σύντομη κβαντική μηχανική (μαζί με Γ. Βουδούρη)
(1991) Επιστημολογικά: Για την ιστορία της επιστήμης
(1994) Ο Λουί Αλτουσέρ και το τέλος του κλασικού μαρξισμού (μαζί με Γ. Φουρτούνη)
(1999) Στο περιθώριο επιστήμης και πολιτικής
(2001) Αντικείμενα και όψεις εαυτού
(2002) Για την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ
(2004) Το μήλο του Φρόυντ και το ασυνείδητο του Νεύτωνα
Ποιος είναι ο Αριστείδης Μπαλτάς
Ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και πρόεδρος του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς». Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε από εκείνους που υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος.
Γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα και σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Ανακηρύχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ το 1982, επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα δύο χρόνια αργότερα, αναπληρωτής καθηγητής το 1992 και δέκα χρόνια αργότερα καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών.
Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του «Αντικείμενα και όψεις εαυτού», ενώ το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας.
Εργογραφία
(1985) Σύντομη κβαντική μηχανική (μαζί με Γ. Βουδούρη)
(1991) Επιστημολογικά: Για την ιστορία της επιστήμης
(1994) Ο Λουί Αλτουσέρ και το τέλος του κλασικού μαρξισμού (μαζί με Γ. Φουρτούνη)
(1999) Στο περιθώριο επιστήμης και πολιτικής
(2001) Αντικείμενα και όψεις εαυτού
(2002) Για την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ
(2004) Το μήλο του Φρόυντ και το ασυνείδητο του Νεύτωνα
