Απεβίωσε χθες ένας από τους πιο γνήσιους ροκενρολίστες, όπως του άρεσε του ίδιου να αποκαλείται, ο θρυλικός τραγουδιστής Νίκος Τζονιχάκης, μέλος των M.G.C., σε ηλικία 73 ετών. Το θάνατό του έκανε γνωστό ο μπλουζίστας φίλος του Γιώτης Κύτταρης.
Ένα ποίημά του το έκανε τραγούδι ο Παύλος Σιδηρόπουλος στο δίσκο του με τους Απροσάρμοστους «Εν Λευκώ» το 1982, με τίτλο το «Τζονιχάκειο Άσμα». Παράλληλα με τη μουσική, το κυρίως επάγγελμά του ήταν υδραυλικός, όπως και ο πατέρας του και υπήρξε ο ιδρυτής του Οργανισμού Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδος, το 1980. Στο επάγγελμά του αφοσιώθηκε από τη δεκαετία του ’70, όταν εγκατέλειψε τη μουσική, χωρίς όμως ποτέ να σβήσει η φλόγα του γι’ αυτή.
Συνήθιζε να λέει: «Μέσα στην τρέλα του μυαλού μου θ’ αφήσω μια τρύπα κι αν μπορείς να μπεις μέσα».
Ο Νίκος Τζονιχάκης γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1945 στην Κυψέλη, όπου έζησε όλη του τη ζωή. Η πορεία του στη μουσική ξεκίνησε το 1968 παίζοντας σ’ ένα υπόγειο στην οδό Σύρου με τον μπασίστα Βασίλη Ντάλλα από τα Μπουρμπούλια που συνόδευαν τον Διονύση Σαββόπουλου και τον πιανίστα Άρη Τασούλη επίσης από τα Μπουρμπούλια και τους Ακρίτας του Σταύρου Λογαρίδη. Το συγκρότημα αυτό είχε την επωνυμία Exit Pictures. Στην πρώτη επαγγελματική εμφανίστηκαν στο κλαμπ «Λεωνίδας» στην Πλάκα ανοίγοντας το πρόγραμμα των M.G.C.
Πολλές φορές ξεχνούσε τα λόγια των τραγουδιών καθώς δεν τον βοηθούσαν ακόμη τα αγγλικά του κι έλεγε δικά του, αλλά το έκανε με πολύ στυλ, εκκεντρικό ντύσιμο, εξαιρετική φωνή και άρεσε πολύ στον κόσμο. Το «It’s a man’s man’s wolrd» ήταν το αγαπημένο του στο σετ του. Εκεί γνωρίστηκε με τους M.G.C. και έγινε ο τραγουδιστής τους με εμφανίσεις στις «9 Μούσες» στην Πλάκα και στον «Φριχτό Νάνο», αλλά και σε περιοδεία με τη Ζωή Κουρούκλη στην επαρχία.
Του άρεσαν πολύ και οι πλάκες και ήταν απρόβλεπτος. Ένα βράδυ στις «9 Μούσες» κι ενώ ήταν κατάμεστο από κόσμο το κλαμπ, σύμφωνα με μαρτυρίες των μελών του γκρουπ, βγήκε στο μικρόφωνο και είπε: «Οι M.G.C. δεν θα ξαναπαίξουν, σηκωθείτε να φύγετε !» κι έμειναν όλοι οι μουσικοί και οι θαμώνες του κλαμπ με ανοιχτό το στόμα. Φυσικά το συγκρότημα συνέχισε την πορεία του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Τζονιχάκης φεύγει με υποτροφία για ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Bees (Περικλή Καραχισαρίδη), αργότερα ντράμερ των Sharp Ties και, με τα λίγα μέσα που διέθετε, δημιουργεί ένα υποτυπώδες στούντιο, όπου κάνουν πρόβες και γράφουν τραγούδια βασισμένα στα ποιήματά του, εμπνεόμενα από την πείνα. Μαζί τους παίζουν οι Μανώλης Βαφειάδης, Σπύρος Μπακάλης, Νίκος Μπούκουρας και σε μερικά τραγούδια κάνει φωνητικά ο Θοδωρής Τρύφωνας των Αγάπανθος. Στο ρεπερτόριό τους είχαν μεταξύ άλλων και τραγούδια του Neil Young, που είχε την εκτίμηση όλων των μουσικών της μπάντας.
Μετά τη διάλυση του σχήματος εγκατέλειψε τη μουσική και το τραγούδι και συνέχισε ως υδραυλικός μέχρι μεγάλη ηλικία.
Όσοι τον γνώρισαν και τον έζησαν αναφέρουν για τον Τζονιχάκη ότι ήταν ένα αυθεντικός και γνήσιος τύπος που αγαπούσε τη μουσική και άφησε εποχή.
Ένα ποίημά του το έκανε τραγούδι ο Παύλος Σιδηρόπουλος στο δίσκο του με τους Απροσάρμοστους «Εν Λευκώ» το 1982, με τίτλο το «Τζονιχάκειο Άσμα». Παράλληλα με τη μουσική, το κυρίως επάγγελμά του ήταν υδραυλικός, όπως και ο πατέρας του και υπήρξε ο ιδρυτής του Οργανισμού Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδος, το 1980. Στο επάγγελμά του αφοσιώθηκε από τη δεκαετία του ’70, όταν εγκατέλειψε τη μουσική, χωρίς όμως ποτέ να σβήσει η φλόγα του γι’ αυτή.
Συνήθιζε να λέει: «Μέσα στην τρέλα του μυαλού μου θ’ αφήσω μια τρύπα κι αν μπορείς να μπεις μέσα».
Ο Νίκος Τζονιχάκης γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1945 στην Κυψέλη, όπου έζησε όλη του τη ζωή. Η πορεία του στη μουσική ξεκίνησε το 1968 παίζοντας σ’ ένα υπόγειο στην οδό Σύρου με τον μπασίστα Βασίλη Ντάλλα από τα Μπουρμπούλια που συνόδευαν τον Διονύση Σαββόπουλου και τον πιανίστα Άρη Τασούλη επίσης από τα Μπουρμπούλια και τους Ακρίτας του Σταύρου Λογαρίδη. Το συγκρότημα αυτό είχε την επωνυμία Exit Pictures. Στην πρώτη επαγγελματική εμφανίστηκαν στο κλαμπ «Λεωνίδας» στην Πλάκα ανοίγοντας το πρόγραμμα των M.G.C.
Πολλές φορές ξεχνούσε τα λόγια των τραγουδιών καθώς δεν τον βοηθούσαν ακόμη τα αγγλικά του κι έλεγε δικά του, αλλά το έκανε με πολύ στυλ, εκκεντρικό ντύσιμο, εξαιρετική φωνή και άρεσε πολύ στον κόσμο. Το «It’s a man’s man’s wolrd» ήταν το αγαπημένο του στο σετ του. Εκεί γνωρίστηκε με τους M.G.C. και έγινε ο τραγουδιστής τους με εμφανίσεις στις «9 Μούσες» στην Πλάκα και στον «Φριχτό Νάνο», αλλά και σε περιοδεία με τη Ζωή Κουρούκλη στην επαρχία.
Του άρεσαν πολύ και οι πλάκες και ήταν απρόβλεπτος. Ένα βράδυ στις «9 Μούσες» κι ενώ ήταν κατάμεστο από κόσμο το κλαμπ, σύμφωνα με μαρτυρίες των μελών του γκρουπ, βγήκε στο μικρόφωνο και είπε: «Οι M.G.C. δεν θα ξαναπαίξουν, σηκωθείτε να φύγετε !» κι έμειναν όλοι οι μουσικοί και οι θαμώνες του κλαμπ με ανοιχτό το στόμα. Φυσικά το συγκρότημα συνέχισε την πορεία του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Τζονιχάκης φεύγει με υποτροφία για ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Bees (Περικλή Καραχισαρίδη), αργότερα ντράμερ των Sharp Ties και, με τα λίγα μέσα που διέθετε, δημιουργεί ένα υποτυπώδες στούντιο, όπου κάνουν πρόβες και γράφουν τραγούδια βασισμένα στα ποιήματά του, εμπνεόμενα από την πείνα. Μαζί τους παίζουν οι Μανώλης Βαφειάδης, Σπύρος Μπακάλης, Νίκος Μπούκουρας και σε μερικά τραγούδια κάνει φωνητικά ο Θοδωρής Τρύφωνας των Αγάπανθος. Στο ρεπερτόριό τους είχαν μεταξύ άλλων και τραγούδια του Neil Young, που είχε την εκτίμηση όλων των μουσικών της μπάντας.
Μετά τη διάλυση του σχήματος εγκατέλειψε τη μουσική και το τραγούδι και συνέχισε ως υδραυλικός μέχρι μεγάλη ηλικία.
Όσοι τον γνώρισαν και τον έζησαν αναφέρουν για τον Τζονιχάκη ότι ήταν ένα αυθεντικός και γνήσιος τύπος που αγαπούσε τη μουσική και άφησε εποχή.
