Η πρόταση έρχεται από τον ξεχωριστό Ιταλό σκηνοθέτη Τζιανφράνκο Ρόσι και την στηρίζει και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ντάριο Φο, ο οποίος βραβεύθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1997.
Ο Ντάριο Φο δηλώνει χαρακτηριστικά: «Είναι μια υπέροχη ιδέα και την υποστηρίζω. Κατά την άποψή μου δεν θα ήταν μόνον μια συμβολική αναγνώριση, αλλά και πραγματική, για όλα όσα προσφέρουν κάθε μέρα οι κάτοικοι των νησιών αυτών της Μεσογείου, για να επιζήσουν οι άνθρωποι που φτάνουν στις ακτές τους. Οι κάτοικοι της Λέσβου και της Λαμπεντούζα απέδειξαν σε όλο τον κόσμο ότι μπορεί να είναι αλληλέγγυος κανείς, ότι μπορεί να υποδέχεται και να δείχνει ανοχή χωρίς να οικοδομεί τείχη και χωρίς να υποστεί η ζωή του φοβερές συνέπειες».
Ο Τζιανφράνκο Ρόσι γύρισε το ντοκιμαντέρ «Fuoccoammare» («Φωτιά στη Θάλασσα») στην Λαμπεντούζα πραγματευόμενος την ανθρώπινη περιπέτεια των προσφύγων και μεταναστών που έφταναν στο νησί. Ο ίδιος αποτυπώνει την εμπειρία του: «Στην Λαμπεντούζα, το Παλέρμο ή την Κατάνη της Σικελίας κανείς δεν μιλά για τείχη. Γυρίζοντας το έργο αυτό, το πρώτο που έμαθα είναι η αξία της υποδοχής και της φιλοξενίας».
Ο Τζιανφράνκο Ρόσι, που κέρδισε την Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, εξηγεί την πρότασή του: «η βράβευση ενός λαού και όχι ενός μεμονωμένου ατόμου θα αποτελούσε ισχυρή συμβολική επιλογή».
Ο Ντάριο Φο δηλώνει χαρακτηριστικά: «Είναι μια υπέροχη ιδέα και την υποστηρίζω. Κατά την άποψή μου δεν θα ήταν μόνον μια συμβολική αναγνώριση, αλλά και πραγματική, για όλα όσα προσφέρουν κάθε μέρα οι κάτοικοι των νησιών αυτών της Μεσογείου, για να επιζήσουν οι άνθρωποι που φτάνουν στις ακτές τους. Οι κάτοικοι της Λέσβου και της Λαμπεντούζα απέδειξαν σε όλο τον κόσμο ότι μπορεί να είναι αλληλέγγυος κανείς, ότι μπορεί να υποδέχεται και να δείχνει ανοχή χωρίς να οικοδομεί τείχη και χωρίς να υποστεί η ζωή του φοβερές συνέπειες».
Ο Τζιανφράνκο Ρόσι γύρισε το ντοκιμαντέρ «Fuoccoammare» («Φωτιά στη Θάλασσα») στην Λαμπεντούζα πραγματευόμενος την ανθρώπινη περιπέτεια των προσφύγων και μεταναστών που έφταναν στο νησί. Ο ίδιος αποτυπώνει την εμπειρία του: «Στην Λαμπεντούζα, το Παλέρμο ή την Κατάνη της Σικελίας κανείς δεν μιλά για τείχη. Γυρίζοντας το έργο αυτό, το πρώτο που έμαθα είναι η αξία της υποδοχής και της φιλοξενίας».
Ο Τζιανφράνκο Ρόσι, που κέρδισε την Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, εξηγεί την πρότασή του: «η βράβευση ενός λαού και όχι ενός μεμονωμένου ατόμου θα αποτελούσε ισχυρή συμβολική επιλογή».
