17 Ιερομάρτυρος Συμεώνος επισκόπου εν Περσία, Αγαπητού πάπα Ρώμης, Μάρτυρος Αδριανού… αναφέρει το Εορτολόγιο.
Σύμφωνα με αυτό δεν υπάρχει κάποια γνωστή γιορτή… το τραγούδι όμως μένει.
Και μου πείτε πως δεν υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να είμαστε «διάφανοι» και απαρατήρητοι…
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη…
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω…
Ή Σαν τον «Αόρατο άνθρωπο» του Φοίβου Δεληβοριά, κάπως έτσι…
Μπορώ ωστόσο να ‘μαι εκεί
στην αμοντάριστη στιγμή
λίγο μετά από την αγάπη
ξανά θα ξεγλιστράς απ’ το κενό σου
και δίπλα ο θάνατός σου θα λέει
φεύγω κι άντε πάλι απ’ την αρχή
Η άλλη ματιά με την «αύρα» του Νικόλα…για όσα «αόρατα» κουβαλούν οι «ορατοί». Καρφιά τα λόγια της Μαρίνας Αρμεύτη.
Ο δρόμος που δεν έπαιρνες σού ‘τρωγε την ψυχή,
ξοπίσω καθώς άφηνες κι αυτό το σταυροδρόμι.
Το ξέρω πως σε βάραιναν αόρατοι σταυροί
και έβλεπα να γέρνουνε οι όμορφοί σου ώμοι.
Σύμφωνα με αυτό δεν υπάρχει κάποια γνωστή γιορτή… το τραγούδι όμως μένει.
Και μου πείτε πως δεν υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να είμαστε «διάφανοι» και απαρατήρητοι…
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη…
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω…
Ή Σαν τον «Αόρατο άνθρωπο» του Φοίβου Δεληβοριά, κάπως έτσι…
Μπορώ ωστόσο να ‘μαι εκεί
στην αμοντάριστη στιγμή
λίγο μετά από την αγάπη
ξανά θα ξεγλιστράς απ’ το κενό σου
και δίπλα ο θάνατός σου θα λέει
φεύγω κι άντε πάλι απ’ την αρχή
Η άλλη ματιά με την «αύρα» του Νικόλα…για όσα «αόρατα» κουβαλούν οι «ορατοί». Καρφιά τα λόγια της Μαρίνας Αρμεύτη.
Ο δρόμος που δεν έπαιρνες σού ‘τρωγε την ψυχή,
ξοπίσω καθώς άφηνες κι αυτό το σταυροδρόμι.
Το ξέρω πως σε βάραιναν αόρατοι σταυροί
και έβλεπα να γέρνουνε οι όμορφοί σου ώμοι.
