Μετά την επιτυχημένη τους περιοδεία, Βασίλης Σκουλάς & Παντελής Θαλασσινός έδωσαν παράταση στη σύμπραξή τους -ευτυχώς για όσους από μας δεν τα καταφέραμε ή θέλαμε να τους ξανακούσουμε μαζί-, πραγματοποιώντας τέσσερις ακόμα κοινές εμφανίσεις στο Κρεμλίνο του Πειραιά.
Ήμασταν εκεί, στην όμορφη παρέα τους, την τελευταία παράσταση, το Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017. Πέρα από τις εξαιρετικές ερμηνείες, τα σπουδαία τραγούδια και τις πολύ καλά παιγμένες μουσικές, αυτό που δε μπορεί να παραβλέψει κανείς είναι η ευγένεια και η γλυκύτητα που αποπνέουν τα πρόσωπα του Παντελή Θαλασσινού & του Βασίλη Σκουλά, γεγονός που προδιαθέτει ευχάριστα από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Η σύμπραξή τους είναι πετυχημένη, καθώς, τόσο ως καλλιτέχνες, όσο και ως άνθρωποι -κρίνοντας απ’ αυτό που εκπέμπουν- περιέχουν αλήθεια, συνέπεια και καθαρότητα, οι οποίες και βγαίνουν στο τραγούδι τους. Αυτά τα στοιχεία είναι, άλλωστε, που μας κάνουν να προτιμούμε κάποιους καλλιτέχνες έναντι άλλων, ενδεχομένως εξίσου ή και περισσότερο ταλαντούχων, που όμως δεν ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία και την αισθητική μας.
Το πρόγραμμά τους, που αποτελούνταν από δυο μέρη για καθέναν και αρκετά κοινά σημεία, περιλάμβανε τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, τραγούδια που αγάπησαν, καθώς και ακυκλοφόρητα.
Ενδεικτικά αναφέρω τα ακυκλοφόρητα σε CD «Το φονικό» & «Αυτά που σ’ αφιέρωσα στο Δεύτερο» σε στίχους του Κώστα Φασουλά & μουσική Παντελή Θαλασσινού, που ακούστηκαν μάλλον εκτάκτως, λόγω της παρουσίας του στιχουργού στη βραδιά - κι αυτό είναι κάτι ακόμα που θαυμάζω στον Παντελή Θαλασσινό: η ομάδα του είναι τόσο δεμένη και καλοδουλεμένη, που μπορεί να παίξει οποιοδήποτε τραγούδι του, ανά πάσα στιγμή.
Ο Κώστας Φασουλάς, όμως, έχει συνεργαστεί πολύ, τόσο με τον Παντελή Θαλασσινό, όσο και με τον Βασίλη Σκουλά, οπότε τραγούδια του, όπως τα «Άγρια πουλιά» και το «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» σε μουσική Μάριου Τόκα, ακούγονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Ο Βασίλης Σκουλάς δεν παρέλειψε να μας πει μέχρι και ανέκδοτα ανάμεσα στα τραγούδια του ρεπερτορίου του και ξεχωριστά κομμάτια του τόπου του, όπως τις πρώτες μαντινάδες που έγραψε, ξεκινώντας το ταξίδι του στον κόσμο της μουσικής.
Το μπουζούκι, που αυτή τη φορά έλειπε, «αντικαταστάθηκε» από το κανονάκι του Πάνου Δημητρακόπουλου, που μας χάρισε κι ένα ιδιαίτερο μουσικό στιγμιότυπο από Μάνο Χατζιδάκι. Ιδιαίτερη μνεία και για τους εξαιρετικούς Λευτέρη Χαβουτσά στην κιθάρα και Σωτήρη Μαργώνη στο βιολί, που με την καθοριστική «βοήθεια» από τους Πέτρο Βαρθακούρη στο κοντραμπάσο και Φίλιππο Λευκαδίτη στα κρουστά συντέλεσαν στο μουσικό αποτέλεσμα. Ο Γιάννης Σπαχής με το λαούτο του και ο Μιχάλης Κονταξάκης με το μαντολίνο του συνόδευσαν τον Βασίλη Σκουλά στα μέρη του.
Ήμασταν εκεί, στην όμορφη παρέα τους, την τελευταία παράσταση, το Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017. Πέρα από τις εξαιρετικές ερμηνείες, τα σπουδαία τραγούδια και τις πολύ καλά παιγμένες μουσικές, αυτό που δε μπορεί να παραβλέψει κανείς είναι η ευγένεια και η γλυκύτητα που αποπνέουν τα πρόσωπα του Παντελή Θαλασσινού & του Βασίλη Σκουλά, γεγονός που προδιαθέτει ευχάριστα από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Η σύμπραξή τους είναι πετυχημένη, καθώς, τόσο ως καλλιτέχνες, όσο και ως άνθρωποι -κρίνοντας απ’ αυτό που εκπέμπουν- περιέχουν αλήθεια, συνέπεια και καθαρότητα, οι οποίες και βγαίνουν στο τραγούδι τους. Αυτά τα στοιχεία είναι, άλλωστε, που μας κάνουν να προτιμούμε κάποιους καλλιτέχνες έναντι άλλων, ενδεχομένως εξίσου ή και περισσότερο ταλαντούχων, που όμως δεν ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία και την αισθητική μας.
Το πρόγραμμά τους, που αποτελούνταν από δυο μέρη για καθέναν και αρκετά κοινά σημεία, περιλάμβανε τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, τραγούδια που αγάπησαν, καθώς και ακυκλοφόρητα.
Ενδεικτικά αναφέρω τα ακυκλοφόρητα σε CD «Το φονικό» & «Αυτά που σ’ αφιέρωσα στο Δεύτερο» σε στίχους του Κώστα Φασουλά & μουσική Παντελή Θαλασσινού, που ακούστηκαν μάλλον εκτάκτως, λόγω της παρουσίας του στιχουργού στη βραδιά - κι αυτό είναι κάτι ακόμα που θαυμάζω στον Παντελή Θαλασσινό: η ομάδα του είναι τόσο δεμένη και καλοδουλεμένη, που μπορεί να παίξει οποιοδήποτε τραγούδι του, ανά πάσα στιγμή.
Ο Κώστας Φασουλάς, όμως, έχει συνεργαστεί πολύ, τόσο με τον Παντελή Θαλασσινό, όσο και με τον Βασίλη Σκουλά, οπότε τραγούδια του, όπως τα «Άγρια πουλιά» και το «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» σε μουσική Μάριου Τόκα, ακούγονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Ο Βασίλης Σκουλάς δεν παρέλειψε να μας πει μέχρι και ανέκδοτα ανάμεσα στα τραγούδια του ρεπερτορίου του και ξεχωριστά κομμάτια του τόπου του, όπως τις πρώτες μαντινάδες που έγραψε, ξεκινώντας το ταξίδι του στον κόσμο της μουσικής.
Το μπουζούκι, που αυτή τη φορά έλειπε, «αντικαταστάθηκε» από το κανονάκι του Πάνου Δημητρακόπουλου, που μας χάρισε κι ένα ιδιαίτερο μουσικό στιγμιότυπο από Μάνο Χατζιδάκι. Ιδιαίτερη μνεία και για τους εξαιρετικούς Λευτέρη Χαβουτσά στην κιθάρα και Σωτήρη Μαργώνη στο βιολί, που με την καθοριστική «βοήθεια» από τους Πέτρο Βαρθακούρη στο κοντραμπάσο και Φίλιππο Λευκαδίτη στα κρουστά συντέλεσαν στο μουσικό αποτέλεσμα. Ο Γιάννης Σπαχής με το λαούτο του και ο Μιχάλης Κονταξάκης με το μαντολίνο του συνόδευσαν τον Βασίλη Σκουλά στα μέρη του.
