Στο Καλλιμάρμαρο η Ελλάδα αναστενάζει

(VIDEO & PHOTOS) Δεν μπορούμε όλοι μαζί. Ή μάλλον, μπορούμε, αλλά δεν θέλουμε. Δεν αρκεί μια μεγάλη συναυλία για να αποδειχθεί η αλληλεγγύη μας.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Έβραζε το μάρμαρο. Στην αρένα, δηλαδή, όπου βρισκόμασταν, παρότι δεν ήμασταν στριμωγμένοι, βράζαμε. Η ζέστη που αναδυόταν από το πάτωμα και τη στρωμένη μοκέτα ήταν ανυπόφορη. Είχαν πάρει φωτιά οι πατούσες μας. Αλλά δεν μας ένοιαζε και πολύ αυτό το παράξενο «βασανιστήριο». Βλέπετε, τα επί σκηνής τεκταινόμενα μας είχαν συνεπάρει. Τρεις ώρες συναυλία, με μπροστάρη το Σαββόπουλο και καλεσμένους του μερικούς από τους πιο αγαπημένους Έλληνες τραγουδιστές και τραγουδοποιούς, ήταν το «αντάλλαγμα» της σιγανής βράσης μας. Και τους «ρίξαμε» κιόλας. Από πού να πρωτοξεκινήσω;

Δεν ξέρω πόση σημασία έχει να σταθώ σε τεχνικές λεπτομέρειες ή σε μουσικολογικές παρατηρήσεις και πάλι. Ο ήχος δεν ήταν καλός από ό,τι μου είπαν φίλοι που κάθονταν στις κερκίδες (εμείς είχαμε σταθεί πολύ κοντά στη σκηνή και ακούγαμε καλά, αν και εκκωφαντικά). Αυτό κατέστη σαφές και από τις εν χορώ και εν είδει συνθημάτων διαμαρτυρίες όσων έφτασαν καθυστερημένοι και αναγκάστηκαν να καθίσουν πίσω από τη σκηνή (σ.σ. άστοχο το χιουμοράκι του Μουζουράκη - είπε: «μην ανησυχείτε θα κυκλοφορήσει και σε dvd - καθότι και εκείνοι είχαν πληρώσει εισιτήριο). Δεν ξέρω επίσης αν έχει θέση στο παρόν σημείωμα όλη η συζήτηση που έχει ξεκινήσει αυτές τις ημέρες για την (όποια) φιλανθρωπική προσφορά ενός τηλεοπτικού σταθμού συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης. Ίσως και να υπάρχει ένα οξύμωρο σε όλο αυτό. Ωστόσο, και αυτή η συναυλία κατόρθωσε να διχάσει πριν από την έναρξή της και να προκαλέσει ποικίλες συζητήσεις, αντιπαραθέσεις και σχόλια στη δημοκρατική και φιλοσοφική πλατφόρμα των social media. 

Στο μουσικό κομμάτι, πάντως, η συναυλία ήταν εξαιρετική. Σούπερ ορχήστρα δια χειρός Γιώτη Κιουρτσόγλου και δουλεμένη συναυλία, τόσο ως προς τις εναλλαγές τραγουδιστών στη σκηνή, όσο και ως προς τη συνοχή της. Δεν έκανε κοιλιά σε κανένα σημείο. Από εκεί και πέρα, ένα παράξενο πράγμα ήταν που -προσωπικά- δεν ένιωσα συγκινημένος σε κανένα σημείο της. Ναι, μου άρεσε ο αυθορμητισμός της Γαλάνη και το ντουέτο της με το Σαββόπουλο στο «Όταν σημάνει η ώρα» (μουσική - στίχοι: Άκης Πάνου). Ναι, απόλαυσα το δυναμισμό του Γιάννη Χαρούλη και την καθολική αποδοχή του από το κοινό στο «Ζεϊμπέκικο» (μουσική - στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος) - ο Χαρούλης βγήκε ο μεγάλος κερδισμένος από το χθεσινό live καθώς γνώρισε πρωτοφανή αποθέωση. Ναι, χόρεψα και σιγοτραγούδησα τα τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη (Κάπου την έχουμε πατήσει - Θερινά σινεμά) τραγουδισμένα από το Φοίβο Δεληβοριά και το Διονύση Σαββόπουλο. Ναι, ξαφνιάστηκα με την επιλογή της «Αθήνας» (μουσική: Χρήστος Γκάρτζος - στίχοι: Σώτια Τσώτου) στην playlist τραγουδισμένη από την Κατερίνα Πολέμη. Ναι, και ο Ζιώγαλας είπε την «Παράβαση» με την ψυχή του. Αλλά, δεν συγκινήθηκα. Λιγουλάκι στο «Αερικό» (μουσική - στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου) και το «Ακορντεόν» (μουσική: Μάνος Λοΐζος - στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης) του τέλους με όλους τους συντελεστές επί σκηνής. Αλλά και πάλι, όχι όσο φανταζόμουν, όχι όσο θα περίμενα. Και νομίζω ότι ξέρω το λόγο.

Δεν μπορούμε όλοι μαζί. Ή μάλλον, μπορούμε, αλλά δεν θέλουμε. Δεν αρκεί μια μεγάλη συναυλία για να αποδειχθεί η αλληλεγγύη μας. Χρειάζονται πολύ περισσότερα από ένα live με 12 τραγουδιστές στη σκηνή και τους fans του από κάτω για να πραγματωθεί η αλληλεγγύη που ευαγγελιζόμασταν όλοι χθες (συντελεστές και θεατές). Ναι, το «μαζί» είναι μαγική λέξη (το έχω γράψει κάποτε και σε ένα στίχο), αλλά δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα καθολικά. Και οι σποραδικές εκφάνσεις του δεν αρκούν για να το επικαλούμαστε σαν κοινή πρακτική. Δεν θέλουμε, λοιπόν, όλοι μαζί. Μπορούμε, αλλά δεν θέλουμε. Και για αυτό η συγκίνηση δεν ήρθε στο χθεσινοβραδυνό μας ραντεβού στο Καλλιμάρμαρο. 

Φωτογραφίες: Χάρης Σφακιανάκης

Το video είναι απ’ το youtube - PETRIDISGEORGE

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!