Βουτιά στις θάλασσες της αθωότητας μας, στα χρόνια των παιδικών και νεανικών μας χρόνων, τότε που θεωρούσαμε πως η ειλικρίνεια και η απλότητα ήταν τα σπουδαιότερα ιδανικά μας, πλάι στις αξίες της αγάπης, της φιλίας, της αυταπάρνησης, της αλληλεγγύης…Ταξίδι μέσα στο αγιάζι, με βρεγμένο σακάκι, γυρεύοντας απ’ την κυρά μας να κόψει βασιλικό και να στρώσει το τραπέζι… Βασανάκια, κουμπιά μαλαματένια, ρόδα ανοιχτά, λουλούδια πλαστικά, σημαίες που αλλάζουν χρώματα, ανθισμένες πασχαλιές, χρόνια της υπομονής, ήλιοι που παγώνουν, δραπέτες σε υγρές στοές του μυαλού, σβησμένα καρβουνάκια, χάδια κάποιας μάγισσας, ξωκκλήσια μακρινά, καντήλι που σιγοσβήνει… Τούτα και εκατοντάδες ακόμα παρόμοια συναισθήματα και εικόνες του νου και της ψυχής είχαν τα χρόνια του μεγάλου μας συνθέτη Σταύρου Κουγιουμτζή, που μας τα περιέγραψε με τόσο μοναδικά απλό τρόπο, μέσα από τις μουσικές του…
Σ’ αυτά τα χρόνια, τα ωραία χρόνια, μας περπάτησαν ξανά ο Γιώργος Νταλάρας, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Ασπασία Στρατηγού και η Βασιλική Καρακώστα την Παρασκευή 15 & το Σάββατο 16 Απριλίου στην Ακτή Πειραιώς, το πρώτο εκ των δυο διημέρων, αφιερωμένα στον κυρ-Σταύρο της καρδιάς μας… Μέσα σε ένα τρίωρο πρόγραμμα γεμάτο μνήμες και συγκίνηση, όπου ο καθένας μας αναζήτησε ξανά την αγάπη, τη γλυκιά αγάπη, που θα ανθίσει και πάλι τα λουλούδια της καρδούλας μας…
Η «μαχαιριά» της φωνής του Γιώργου Νταλάρα ήταν εκεί, αναλλοίωτη, σα να μην την έχει αγγίξει η σκόνη του χρόνου, βγαλμένη μέσα από το δικό της 50ετές μονοπάτι, της «Διαγωνίου», του «Θεμέλιου», του «Ορφέα», της «Τέντας», του «Περοκέ», του «Αττικόν», του «Παλλάς», του «Ράδιο Σίτυ», του «Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά», της «Ιεράς Οδού», του «Λυκαβηττού», του Palais de Congres», του «Wembley», του «Madison Square Garden»,του «Ολυμπιακού Σταδίου», του «ΣΕΦ», του» Παλαί Ντε Σπορ», του «Ζυγού», του «ΜΜΑ» και εκατοντάδων άλλων θεάτρων, σταδίων, συναυλιακών χώρων της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπου ποτέ δεν παρέλειπε να ερμηνεύει τα τραγούδια του αγαπημένου του Σταύρου Κουγιουμτζή… Μπορεί να φανταστεί κανείς μας τον Νταλάρα δίχως τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, το Σταύρο δίχως τις ερμηνείες του Γιώργου;
Δίπλα στον Γιώργο, οι τρεις νεανικές φωνές του Θοδωρή, της Ασπασίας και της Βασιλικής, που έχουν κι εκείνες ξεκινήσει το δικό τους «άξιο ταξίδι» εδώ και αρκετά χρόνια στο χώρο της μουσικής, ερμήνευσαν με θέρμη και συγκίνηση τα διαμάντια του Κουγιουμτζή.
Ο κόσμος, που γέμισε και τις δύο βραδιές την Ακτή Πειραιώς δε σταμάτησε να τραγουδά τις τόσο αγαπημένες για όλους μελωδίες, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας διάβαζε εμβόλιμα αποσπάσματα από τα δύο πεζογραφήματα του συνθέτη («Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια», «Στα διώροφα έμεναν οι όμορφες»), κάνοντας παράλληλα και επιλογή απ’ όσα γράφηκαν για το Σταύρο Κουγιουμτζή από τρίτους, μιλώντας για ανέκδοτες στιγμές της ζωής του…
Σ’ αυτήν την πόλη, Οι ελεύθεροι κι ωραίοι, Ένας κόμπος η χαρά μου, Το πρώτο περιστέρι, Όταν ανθίζουν πασχαλιές, Του κάτω κόσμου τα πουλιά, Κάπου νυχτώνει, Τρελοί και άγγελοι, Θα ‘ταν 12 του Μάρτη, Τα μαύρα κοροϊδεύεις, Ήσουν ωραία, Σα σβησμένο καρβουνάκι, Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά, Κάποιος χτύπησε την πόρτα, Έτσι ειν’ οι άνθρωποι, Στα ψηλά τα παραθύρια, Ήταν πέντε ήταν έξι, Όλα καλά, Πώς να σου πω, Η αγάπη μου για σένα, Όμως δεν ξέρω, Σ’ αγαπώ, Μάτια μου μάτια μου, Στα χρόνια της υπομονής, Το σακάκι μου κι αν στάζει, Ο ουρανός φεύγει βαρύς, Αν ήτανε να σ’ αρνηθώ, Δίχως την καρδούλα σου, Δραπέτης, Το πουκάμισο το θαλασσί, Χάντρα στο κομπολόι σου, Που ‘ναι τα χρόνια, Ξενάκι, Ήθελα να ‘μουνα πουλί, Το κόκκινο φουστάνι, Σου στέλνω χαιρετίσματα, Τι σημαίνει αγάπη, Είναι πια καιρός, Χρόνια σα βροχή, Δώσε μου το χέρι σου, Βασανάκι-βασανάκι, Αυγερινό παράπονο, Τα πρώτα λόγια, Δίψασα στην πόρτα σου, Μη μου θυμώνεις μάτια μου, Μικραίνει ο κόσμος, Να ‘τανε το 21, Αυτός ο κόσμος… Αυτά ήταν τα μεγάλα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, που ακούσαμε, σε στίχους δικούς του, αλλά και των Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Σώτιας Τσώτου, Ντίνου Χριστιανόπουλου, Γιώργου Θέμελη, Κώστα Κινδύνη, Άκου Δασκαλόπουλου…
Κατ’ εξαίρεση ακούσαμε και τα «Κλειδιά», το όμορφο τραγούδι του Θοδωρή Κοτονιά, που όπως είπε ο Γιώργος Νταλάρας, «θα άρεσε πολύ στον Σταύρο»… Πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε και ένα-δύο ακόμα σπάνια, ή σχεδόν ποτέ παιγμένα ζωντανά, τραγούδια του Κουγιουμτζή, όπως το «Αν σε δω σε ξένα χέρια», τα «Χρέη της καρδιάς σου», το «Αχ’ τι άδικο», «Το λιμάνι»…
Πρωταγωνιστικό ρόλο στις βραδιές-αφιέρωμα στο μεγάλο μας συνθέτη, είχαν φυσικά και οι εννιά εξαιρετικοί μουσικοί, που απέδωσαν με μοναδικό τρόπο τα τραγούδια του Κουγιουμτζή… Ο Γιώργος Παπαχριστούδης στο πιάνο-διεύθυνση της ορχήστρας, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της ενορχήστρωσης των τραγουδιών μαζί με το Γιώργο Νταλάρα, ο Χρήστος Ζέρβας στην κιθάρα, ο Θανάσης Σοφράς στο κοντραμπάσο, ο Νίκος Κατσίκας στα τύμπανα, ο Αποστόλης Βαγγελάκης στα πνευστά, ο Ντάσο Κούρτι στο ακορντεόν, ο Γιώργος Μάτσικας στο μπουζούκι, ο Κωνσταντίνος Γεδίκης στο μπουζούκι και η Λευκή Κολοβού στο τσέλο.
Την επιμέλεια του ήχου είχαν ο Παντελής Γιατζιτζόγλου και ο Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ στο σχεδιασμό του φωτισμού ήταν ο Γιάννης Μανιατάκος.
Τη δεύτερη βραδιά, έδωσαν το παρόν στο ξεχωριστό αυτό αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή, ο Γιώργος Λιάνης και ο Μιχάλης Καρχιμάκης, που αγαπούσαν πολύ τόσο το συνθέτη, όσο και τα τραγούδια του.
Η ζεστασιά των τραγουδιών του μεγάλου μας Μικρασιάτη συνθέτη, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αποτελεί και θα αποτελεί βάλσαμο κι οξυγόνο στην παγωμένη και στυγνή εποχή που βιώνουμε… Θα μας θυμίζουν πάντοτε τα χρόνια της αθωότητας μας, όσο κι αν έχουν βαλθεί λυτοί και δεμένοι να πλαστικοποιήσουν την ψυχή και τα όνειρα μας, να θολώσουν τα χρώματα στα ιδανικά και τις αξίες μας, να δοκιμάζουν καθημερινά την ανθρωπιά μας… Η καρδούλα των τραγουδιών του Κουγιουμτζή, δε θα πάψει ποτέ να αγαπιέται από την καρδούλα μας.
Οι βραδιές-αφιέρωμα στο Σταύρο Κουγιουμτζή θα συνεχιστούν στην Ακτή Πειραιώς την Παρασκευή 22 & το Σάββατο 23 Απριλίου.
Φωτογραφίες & βίντεο: Κίκα Α. Ρόκα
Σ’ αυτά τα χρόνια, τα ωραία χρόνια, μας περπάτησαν ξανά ο Γιώργος Νταλάρας, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Ασπασία Στρατηγού και η Βασιλική Καρακώστα την Παρασκευή 15 & το Σάββατο 16 Απριλίου στην Ακτή Πειραιώς, το πρώτο εκ των δυο διημέρων, αφιερωμένα στον κυρ-Σταύρο της καρδιάς μας… Μέσα σε ένα τρίωρο πρόγραμμα γεμάτο μνήμες και συγκίνηση, όπου ο καθένας μας αναζήτησε ξανά την αγάπη, τη γλυκιά αγάπη, που θα ανθίσει και πάλι τα λουλούδια της καρδούλας μας…
Η «μαχαιριά» της φωνής του Γιώργου Νταλάρα ήταν εκεί, αναλλοίωτη, σα να μην την έχει αγγίξει η σκόνη του χρόνου, βγαλμένη μέσα από το δικό της 50ετές μονοπάτι, της «Διαγωνίου», του «Θεμέλιου», του «Ορφέα», της «Τέντας», του «Περοκέ», του «Αττικόν», του «Παλλάς», του «Ράδιο Σίτυ», του «Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά», της «Ιεράς Οδού», του «Λυκαβηττού», του Palais de Congres», του «Wembley», του «Madison Square Garden»,του «Ολυμπιακού Σταδίου», του «ΣΕΦ», του» Παλαί Ντε Σπορ», του «Ζυγού», του «ΜΜΑ» και εκατοντάδων άλλων θεάτρων, σταδίων, συναυλιακών χώρων της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπου ποτέ δεν παρέλειπε να ερμηνεύει τα τραγούδια του αγαπημένου του Σταύρου Κουγιουμτζή… Μπορεί να φανταστεί κανείς μας τον Νταλάρα δίχως τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, το Σταύρο δίχως τις ερμηνείες του Γιώργου;
Δίπλα στον Γιώργο, οι τρεις νεανικές φωνές του Θοδωρή, της Ασπασίας και της Βασιλικής, που έχουν κι εκείνες ξεκινήσει το δικό τους «άξιο ταξίδι» εδώ και αρκετά χρόνια στο χώρο της μουσικής, ερμήνευσαν με θέρμη και συγκίνηση τα διαμάντια του Κουγιουμτζή.
Ο κόσμος, που γέμισε και τις δύο βραδιές την Ακτή Πειραιώς δε σταμάτησε να τραγουδά τις τόσο αγαπημένες για όλους μελωδίες, ενώ ο Γιώργος Νταλάρας διάβαζε εμβόλιμα αποσπάσματα από τα δύο πεζογραφήματα του συνθέτη («Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια», «Στα διώροφα έμεναν οι όμορφες»), κάνοντας παράλληλα και επιλογή απ’ όσα γράφηκαν για το Σταύρο Κουγιουμτζή από τρίτους, μιλώντας για ανέκδοτες στιγμές της ζωής του…
Σ’ αυτήν την πόλη, Οι ελεύθεροι κι ωραίοι, Ένας κόμπος η χαρά μου, Το πρώτο περιστέρι, Όταν ανθίζουν πασχαλιές, Του κάτω κόσμου τα πουλιά, Κάπου νυχτώνει, Τρελοί και άγγελοι, Θα ‘ταν 12 του Μάρτη, Τα μαύρα κοροϊδεύεις, Ήσουν ωραία, Σα σβησμένο καρβουνάκι, Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά, Κάποιος χτύπησε την πόρτα, Έτσι ειν’ οι άνθρωποι, Στα ψηλά τα παραθύρια, Ήταν πέντε ήταν έξι, Όλα καλά, Πώς να σου πω, Η αγάπη μου για σένα, Όμως δεν ξέρω, Σ’ αγαπώ, Μάτια μου μάτια μου, Στα χρόνια της υπομονής, Το σακάκι μου κι αν στάζει, Ο ουρανός φεύγει βαρύς, Αν ήτανε να σ’ αρνηθώ, Δίχως την καρδούλα σου, Δραπέτης, Το πουκάμισο το θαλασσί, Χάντρα στο κομπολόι σου, Που ‘ναι τα χρόνια, Ξενάκι, Ήθελα να ‘μουνα πουλί, Το κόκκινο φουστάνι, Σου στέλνω χαιρετίσματα, Τι σημαίνει αγάπη, Είναι πια καιρός, Χρόνια σα βροχή, Δώσε μου το χέρι σου, Βασανάκι-βασανάκι, Αυγερινό παράπονο, Τα πρώτα λόγια, Δίψασα στην πόρτα σου, Μη μου θυμώνεις μάτια μου, Μικραίνει ο κόσμος, Να ‘τανε το 21, Αυτός ο κόσμος… Αυτά ήταν τα μεγάλα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, που ακούσαμε, σε στίχους δικούς του, αλλά και των Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Σώτιας Τσώτου, Ντίνου Χριστιανόπουλου, Γιώργου Θέμελη, Κώστα Κινδύνη, Άκου Δασκαλόπουλου…
Κατ’ εξαίρεση ακούσαμε και τα «Κλειδιά», το όμορφο τραγούδι του Θοδωρή Κοτονιά, που όπως είπε ο Γιώργος Νταλάρας, «θα άρεσε πολύ στον Σταύρο»… Πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε και ένα-δύο ακόμα σπάνια, ή σχεδόν ποτέ παιγμένα ζωντανά, τραγούδια του Κουγιουμτζή, όπως το «Αν σε δω σε ξένα χέρια», τα «Χρέη της καρδιάς σου», το «Αχ’ τι άδικο», «Το λιμάνι»…
Πρωταγωνιστικό ρόλο στις βραδιές-αφιέρωμα στο μεγάλο μας συνθέτη, είχαν φυσικά και οι εννιά εξαιρετικοί μουσικοί, που απέδωσαν με μοναδικό τρόπο τα τραγούδια του Κουγιουμτζή… Ο Γιώργος Παπαχριστούδης στο πιάνο-διεύθυνση της ορχήστρας, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της ενορχήστρωσης των τραγουδιών μαζί με το Γιώργο Νταλάρα, ο Χρήστος Ζέρβας στην κιθάρα, ο Θανάσης Σοφράς στο κοντραμπάσο, ο Νίκος Κατσίκας στα τύμπανα, ο Αποστόλης Βαγγελάκης στα πνευστά, ο Ντάσο Κούρτι στο ακορντεόν, ο Γιώργος Μάτσικας στο μπουζούκι, ο Κωνσταντίνος Γεδίκης στο μπουζούκι και η Λευκή Κολοβού στο τσέλο.
Την επιμέλεια του ήχου είχαν ο Παντελής Γιατζιτζόγλου και ο Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ στο σχεδιασμό του φωτισμού ήταν ο Γιάννης Μανιατάκος.
Τη δεύτερη βραδιά, έδωσαν το παρόν στο ξεχωριστό αυτό αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή, ο Γιώργος Λιάνης και ο Μιχάλης Καρχιμάκης, που αγαπούσαν πολύ τόσο το συνθέτη, όσο και τα τραγούδια του.
Η ζεστασιά των τραγουδιών του μεγάλου μας Μικρασιάτη συνθέτη, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αποτελεί και θα αποτελεί βάλσαμο κι οξυγόνο στην παγωμένη και στυγνή εποχή που βιώνουμε… Θα μας θυμίζουν πάντοτε τα χρόνια της αθωότητας μας, όσο κι αν έχουν βαλθεί λυτοί και δεμένοι να πλαστικοποιήσουν την ψυχή και τα όνειρα μας, να θολώσουν τα χρώματα στα ιδανικά και τις αξίες μας, να δοκιμάζουν καθημερινά την ανθρωπιά μας… Η καρδούλα των τραγουδιών του Κουγιουμτζή, δε θα πάψει ποτέ να αγαπιέται από την καρδούλα μας.
Οι βραδιές-αφιέρωμα στο Σταύρο Κουγιουμτζή θα συνεχιστούν στην Ακτή Πειραιώς την Παρασκευή 22 & το Σάββατο 23 Απριλίου.
Φωτογραφίες & βίντεο: Κίκα Α. Ρόκα
