«Μια Κυριακή» κι ας ήτανε Δευτέρα…
Βρισκόμαστε στα μέσα του Φλεβάρη του τρέχοντος έτους και από τα διαδικτυακά ενημερωτικά μέσα ανακοινώνεται η διοργάνωση ενός μεγάλου αφιερώματος, σε ένα σπουδαίο Έλληνα στιχουργό, σε έναν ιστορικό χώρο, με τη συμμετοχή πολλών ξεχωριστών ερμηνευτών…Διαβάζοντας την ανακοίνωση για το αφιέρωμα και τα ονόματα των τραγουδιστών σκέφτεσαι αυτόματα: «Αυτό δεν πρέπει να το χάσω. Σίγουρα οι δυο τους (οι παλαιότεροι τραγουδιστές) θα πουν μαζί κάποια τραγούδια. Κι ακόμα κι αν το 90% του προγράμματος αποτελείται από τις γνωστές επιτυχίες, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να τραγουδήσουν κάποια που δεν έχουν ξαναπεί».
Και μπαίνεις αμέσως στο site γνωστής αεροπορικής εταιρείας για να δεις τις τιμές των εισιτηρίων, για να ταξιδέψεις από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Το χρονικό διάστημα των 3-4 μηνών που μεσολαβεί για τη διεξαγωγή της συναυλίας, είναι ο καλύτερος σύμμαχος για να βρεις οικονομικά εισητήρια. Κι έτσι τα βρίσκεις και τα κλείνεις χωρίς να το σκεφτείς περισσότερο…
Καθώς περνούν οι μήνες, προσθέτονται ονόματα τραγουδιστών, κάποια άλλα αφαιρούνται, παρόλα αυτά οι δυο τραγουδιστές που θέλεις να ακούσεις σε ντουέτο, είναι ακόμα στο πρόγραμμα (ο ένας άλλωστε έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας).
Πλησιάζοντας οι μέρες για τη συναυλία, ο καιρός αλλάζει δραματικά και ανεξήγητα για την εποχή και σε όλη τη χώρα παρατηρούνται ακραία καιρικά φαινόμενα. Τη μέρα της συναυλίας μιλάς διαρκώς στο τηλέφωνο, για να μάθεις πώς πάει ο καιρός στην πρωτεύουσα και στρέφεις το βλέμμα στον ουρανό, για να δεις αν θα μπορέσεις να «πετάξεις», αφού στο αεροδρόμιο της πόλης σου, ο κακός καιρός δημιουργεί ακόμα, εν έτει 2018, πολλά προβλήματα.
Ο Θεός όμως αγαπά το τιμώμενο πρόσωπο, τους συντελεστές και τον κόσμο που έχει προμηθευτεί εισιτήριο και μετά από ένα ήσυχο ταξίδι, χωρίς κάτι ιδιαίτερο, σε παραλαμβάνει από το αεροδρόμιο ένας ξεχωριστός φίλος, για να πάτε μαζί στο αρχαίο θέατρο, που θα πραγματοποιηθεί το αφιέρωμα…
Η συναυλία ξεκινά, με τους δυο αγαπημένους ερμηνευτές να ερμηνεύουν μαζί ένα από τα θρυλικά τραγούδια του στιχουργού, ενώ μετά από μισή ώρα έρχεται η σειρά του ενός από τους δύο για τη δική του, πρώτη προσωπική εμφάνιση. Ξεκινά με τρία τραγούδια που δισκογράφησε πρώτος στα χρόνια του ’70 και αμέσως μετά ακούς την έκπληξη.
Το πιάνο παίζει σε κλίμακα ΜΙ Ουσάκ τέσσερις νότες (Σι, ντο, ρε, μι), από ένα σπουδαίο τραγούδι που ηχογράφησε ένας κορυφαίος και αείμνηστος τραγουδιστής στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και που ο ερμηνευτής που βρίσκεται στη σκηνή έχει τραγουδήσει μόνο μια φορά, πριν από έντεκα χρόνια, σε ένα άλλο αφιέρωμα στον ίδιο στιχουργό…
«Αυτά είναι!!!» σκέφτεσαι… «Καλά πάει, άξιζε ο κόπος…»
Κι εκείνη το στιγμή συμβαίνει το εξής αμίμητο: Μόλις ακούγονται οι τέσσερις νότες και πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου και να χαρείς με την έκπληξη, ο τραγουδιστής κάνει νόημα και φωνάζει στον πιανίστα να σταματήσει και να παίξει ένα άλλο τραγούδι, ναι μεν σπουδαίο, αλλά από αυτά που έχει δισκογραφήσει ο ίδιος κι έχει πει στις συναυλίες του κάποιες εκατοντάδες φορές!!!
Εκεί είναι που δεν αντέχεις την «αδικία» και φωνάζεις ενστικτωδώς, με φωνή που θα ζήλευαν οι καλύτεροι μανάβηδες στη λαϊκή την αγορά: «Αυτό!!! Αυτό!!!»
Ο τραγουδιστής, που τυχαίνει να έχει γνώση της «τρέλας» σου, ακούει αμέσως την «κραυγή στα πέρατα» και αντιλαμβάνεται το «κακό» που πήγε να κάνει…
Τα υπόλοιπα επί της οθόνης…
