Αμέσως μετά ανέβηκε στη σκηνή ο Ορφέας Περίδης με τους συνεργάτες του και μας τραγούδησαν:
Κι αν δεν μου φτάσει μια ζωή θα τα πληρώσει ο γιός μου
Όλα τ’ άφησε σε μένα, να πληρώσω τα σπασμένα!
από ένα επίσης ανέκδοτο τραγούδι με τίτλο «Ρεμάλι πατέρα».
Αφού χαιρέτησε τον κόσμο που γέμισε τον Προαύλιο χώρο του Badminton, σειρά είχε ο Ιούλιος, τραγούδι από την τελευταία του δισκογραφική εργασία για τους μήνες.
Δύο τραγούδια σε ποίηση Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (Εικόνα χειροποίητη, Η καρδιά μου είναι στα ψηλώματα) έδωσαν τη σκυτάλη στα πλέον γνωστά κι αγαπημένα: Τα τραγούδια μου τ’ αμερικάνικα, Ομίχλη, Αχ! να σε δω, Παραμύθι, Αυγερινός, Για που το ‘βαλες καρδιά μου, Το βαλς, Ζηλεύει η νύχτα.
Μετά από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα, ο Ορφέας Περίδης παρουσίασε στο κοινό δύο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς: την Εύα Ατματζίδου η οποία ερμήνευσε το τραγούδι «Κάποιος σ’ έχει πειράξει» από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο «Μάταιο Ροζ» σε στίχους και μουσική δική της και τον Αλέξανδρο Ιακώβου ο οποίος μαζί με τον Γιώργο Μιχαήλ τραγούδησαν το «Ο χειρότερός μου εχθρός» που συνέθεσαν μαζί στον δίσκο «Κάτι καινούργιο απ’ τα παλιά». Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με κλασικές επιτυχίες του Ορφέα, όπως: Φωτοβολίδα, Κάτι μου κρύβεις, Φεύγω, Μάτια μου, Υλαγιαλή, Εθνικό έλλειμα, Γιατί πολύ σ’ αγάπησα, ενώ δεν έλειψαν οι από καρδιάς και χωρίς μεγαλοστομίες αναφορές σε τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και Μανώλη Ρασούλη: Αχ, Ελλάδα, Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, Έπιασε να βρέχει, Ορνιθοσκαλίσματα, Ρώσικά μου μάτια (στο σημείο αυτό μόνο ο Ορφέας φανερά συγκινημένος προλόγισε την ιστορία από την οποία ο Ρασούλης εμπνεύστηκε τους στίχους).
Η βραδιά στο Προαύλιο του Badminton, που όπως προλόγισε και ο συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής των «Προσωπικών διαδρομών» Μιχάλης Κουμπιός θύμισε «εποχές αναψυκτηρίου» γέμισε τις ψυχές μας από τις γλυκιές μελωδίες και την απλότητα του Ορφέα.
Θεωρώ πως πολύ σημαντικό ρόλο επίσης, έπαιξε και το λιτό σχήμα που αποτελούνταν από τους: Εύα Ατματζίδου (ακουστική κιθάρα, μπουζούκι, μαντολίνο), Αλέξανδρο Ιακώβου (βιολί) και Χριστίνα Χομπιτάκη (κρουστά) καθώς και η «φρέσκια» ματιά τόσο του Περίδη όσο και των υπολοίπων μουσικών στην ενορχήστρωση των κομματιών. Ένας μελίρυτος, ευγενής, άρτιος και ισορροπημένος ήχος που όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στην συνέντευξη που έδωσε στα γραφεία του Ogdoo.gr και στον Κώστα Μπαλαχούτη, είναι ο ήχος που τελικά αισθάνεται πως του ταιριάζει έπειτα από τα τόσα χρόνια μουσικής περιπλάνησης…
Εν κατακλείδι πιστεύω πως ο Ορφέας Περίδης στο νέο του αυτό συναυλιακό εγχείρημα κερδίζει την επικοινωνία και την αμεσότητα με το κοινό του περνώντας από το κόσκινο της απλότητας και της αφαίρεσης…
Ανάμεσα στο "ζεστό" κοινό, διακρίναμε τις παρουσίες της Καλλιόπης Βέτα, της Ανδριάννας Μπάμπαλη, του Μάνου Αχαλινωτόπουλου...
Φωτογραφίες, video: Πάνος Παπαϊωάννου
Κι αν δεν μου φτάσει μια ζωή θα τα πληρώσει ο γιός μου
Όλα τ’ άφησε σε μένα, να πληρώσω τα σπασμένα!
από ένα επίσης ανέκδοτο τραγούδι με τίτλο «Ρεμάλι πατέρα».
Αφού χαιρέτησε τον κόσμο που γέμισε τον Προαύλιο χώρο του Badminton, σειρά είχε ο Ιούλιος, τραγούδι από την τελευταία του δισκογραφική εργασία για τους μήνες.
Δύο τραγούδια σε ποίηση Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (Εικόνα χειροποίητη, Η καρδιά μου είναι στα ψηλώματα) έδωσαν τη σκυτάλη στα πλέον γνωστά κι αγαπημένα: Τα τραγούδια μου τ’ αμερικάνικα, Ομίχλη, Αχ! να σε δω, Παραμύθι, Αυγερινός, Για που το ‘βαλες καρδιά μου, Το βαλς, Ζηλεύει η νύχτα.
Μετά από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα, ο Ορφέας Περίδης παρουσίασε στο κοινό δύο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς: την Εύα Ατματζίδου η οποία ερμήνευσε το τραγούδι «Κάποιος σ’ έχει πειράξει» από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο «Μάταιο Ροζ» σε στίχους και μουσική δική της και τον Αλέξανδρο Ιακώβου ο οποίος μαζί με τον Γιώργο Μιχαήλ τραγούδησαν το «Ο χειρότερός μου εχθρός» που συνέθεσαν μαζί στον δίσκο «Κάτι καινούργιο απ’ τα παλιά». Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με κλασικές επιτυχίες του Ορφέα, όπως: Φωτοβολίδα, Κάτι μου κρύβεις, Φεύγω, Μάτια μου, Υλαγιαλή, Εθνικό έλλειμα, Γιατί πολύ σ’ αγάπησα, ενώ δεν έλειψαν οι από καρδιάς και χωρίς μεγαλοστομίες αναφορές σε τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και Μανώλη Ρασούλη: Αχ, Ελλάδα, Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, Έπιασε να βρέχει, Ορνιθοσκαλίσματα, Ρώσικά μου μάτια (στο σημείο αυτό μόνο ο Ορφέας φανερά συγκινημένος προλόγισε την ιστορία από την οποία ο Ρασούλης εμπνεύστηκε τους στίχους).
Η βραδιά στο Προαύλιο του Badminton, που όπως προλόγισε και ο συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής των «Προσωπικών διαδρομών» Μιχάλης Κουμπιός θύμισε «εποχές αναψυκτηρίου» γέμισε τις ψυχές μας από τις γλυκιές μελωδίες και την απλότητα του Ορφέα.
Θεωρώ πως πολύ σημαντικό ρόλο επίσης, έπαιξε και το λιτό σχήμα που αποτελούνταν από τους: Εύα Ατματζίδου (ακουστική κιθάρα, μπουζούκι, μαντολίνο), Αλέξανδρο Ιακώβου (βιολί) και Χριστίνα Χομπιτάκη (κρουστά) καθώς και η «φρέσκια» ματιά τόσο του Περίδη όσο και των υπολοίπων μουσικών στην ενορχήστρωση των κομματιών. Ένας μελίρυτος, ευγενής, άρτιος και ισορροπημένος ήχος που όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στην συνέντευξη που έδωσε στα γραφεία του Ogdoo.gr και στον Κώστα Μπαλαχούτη, είναι ο ήχος που τελικά αισθάνεται πως του ταιριάζει έπειτα από τα τόσα χρόνια μουσικής περιπλάνησης…
Εν κατακλείδι πιστεύω πως ο Ορφέας Περίδης στο νέο του αυτό συναυλιακό εγχείρημα κερδίζει την επικοινωνία και την αμεσότητα με το κοινό του περνώντας από το κόσκινο της απλότητας και της αφαίρεσης…
Ανάμεσα στο "ζεστό" κοινό, διακρίναμε τις παρουσίες της Καλλιόπης Βέτα, της Ανδριάννας Μπάμπαλη, του Μάνου Αχαλινωτόπουλου...
Φωτογραφίες, video: Πάνος Παπαϊωάννου
