Μετά την 35λεπτη εμφάνιση του Leon of Athens και της μπάντας του, που άνοιξαν τη συναυλία, οι 10μελείς Imam Baildi, ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν με το «The Rider», το ορχηστρικό εναρκτήριο κομμάτι του νέου δίσκου τους «Imam Baildi ΙΙΙ» που κυκλοφόρησε από τη MINOS EMI την ημέρα της συναυλίας και πρωτοδιανεμήθηκε εκεί.
Εκτός από την πολύ καλή τραγουδίστρια του γκρουπ, Ρένα Μόρφη, το μόνιμο συνεργάτη τους Mc Yinka & τους εξαιρετικούς, ομολογουμένως, μουσικούς, στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων ανέβηκαν η Γλυκερία, ο Εισβολέας, ο Γιώργος Μαζωνάκης και το μουσικό σύνολο κρουστών Batala, φαινομενικά ετερόκλητοι καλλιτέχνες, που όμως συνδύασαν μεταξύ τους όλα αυτά που εκπροσωπούν οι Imam Baildi, δικαιώνοντας το όνομά τους: το παλιό και το νέο, το λαϊκό και το ρόκ, το ελληνικό και το ξένο, υπό τον εναλλακτικό ήχο του συγκροτήματος.
Σαφώς πρόκειται για ένα πρωτοποριακό project, αν μη τι άλλο για τα ελληνικά δεδομένα, από ένα γκρουπ που αξιέπαινα ταξιδεύει το τραγούδι μας από το παρελθόν στο παρόν και από την Ελλάδα στο εξωτερικό συμμετέχοντας σε μεγάλα φεστιβάλ. Το κοινό, κυρίως νεαρής ηλικίας, έδειξε πραγματικά να απολαμβάνει το πολύχρωμο πάρτι και την απίστευτη ενέργεια των πρωταγωνιστών.
Προσωπικά, όμως, ευχαριστιέμαι περισσότερο συναυλίες πιο συγκεκριμένου περιεχομένου – κι αυτό δεν έχει να κάνει με παρωπίδες, όπως ακούω συχνά, αλλά καθαρά με ίδιον γούστο. Βεβαίως η μουσική είναι μία, αλλά τα είδη της πολλά και για μένα τουλάχιστον καθένα έχει «την ώρα του». Είναι κάτι σαν το φαγητό. Αυτά που σου αρέσει να τρως, τα τρως ανάλογα την ώρα και σίγουρα όχι όλα μαζί.
Οι περισσότερες φωτογραφίες ανήκουν στους Ηλία Τζοϊντό & Βάσια Αναγνωστοπούλου.
Εκτός από την πολύ καλή τραγουδίστρια του γκρουπ, Ρένα Μόρφη, το μόνιμο συνεργάτη τους Mc Yinka & τους εξαιρετικούς, ομολογουμένως, μουσικούς, στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων ανέβηκαν η Γλυκερία, ο Εισβολέας, ο Γιώργος Μαζωνάκης και το μουσικό σύνολο κρουστών Batala, φαινομενικά ετερόκλητοι καλλιτέχνες, που όμως συνδύασαν μεταξύ τους όλα αυτά που εκπροσωπούν οι Imam Baildi, δικαιώνοντας το όνομά τους: το παλιό και το νέο, το λαϊκό και το ρόκ, το ελληνικό και το ξένο, υπό τον εναλλακτικό ήχο του συγκροτήματος.
Σαφώς πρόκειται για ένα πρωτοποριακό project, αν μη τι άλλο για τα ελληνικά δεδομένα, από ένα γκρουπ που αξιέπαινα ταξιδεύει το τραγούδι μας από το παρελθόν στο παρόν και από την Ελλάδα στο εξωτερικό συμμετέχοντας σε μεγάλα φεστιβάλ. Το κοινό, κυρίως νεαρής ηλικίας, έδειξε πραγματικά να απολαμβάνει το πολύχρωμο πάρτι και την απίστευτη ενέργεια των πρωταγωνιστών.
Προσωπικά, όμως, ευχαριστιέμαι περισσότερο συναυλίες πιο συγκεκριμένου περιεχομένου – κι αυτό δεν έχει να κάνει με παρωπίδες, όπως ακούω συχνά, αλλά καθαρά με ίδιον γούστο. Βεβαίως η μουσική είναι μία, αλλά τα είδη της πολλά και για μένα τουλάχιστον καθένα έχει «την ώρα του». Είναι κάτι σαν το φαγητό. Αυτά που σου αρέσει να τρως, τα τρως ανάλογα την ώρα και σίγουρα όχι όλα μαζί.
Οι περισσότερες φωτογραφίες ανήκουν στους Ηλία Τζοϊντό & Βάσια Αναγνωστοπούλου.
