Ο Τσιτσάνης του Γιάννη Πάριου στο Ηρώδειο (ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ)

το συναίσθημα που ένιωσε για την εξαιρετική εμφάνισή του στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Στις 20 Σεπτεμβρίου, ο μεγάλος Έλληνας τραγουδιστής που βρισκόταν στη σκηνή επί δυόμιση ώρες, έδωσε μια διαφορετική, προσωπική πνοή σε αγαπημένα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, κάνοντάς τα απόλυτα δικά του. Όλες οι ερμηνείες είχαν τη σφραγίδα του Πάριου, εκπλήσσοντας όλους όσοι δεν είχαν συνηθίσει ή απλά, δεν περίμεναν ότι, τραγούδια σαν τα «Δώδεκα η ώρα θα ‘ρθω βρε Μαριώ», «Αθηναίισα», «Σερσέ λα φαμ», «Θα κάνω ντου βρε πονηρή» κ.α. θα μπορούσαν να ακουστούν σε έναν χώρο όπως το Ηρώδειο με έναν καθαρά «ερωτικό ήχο» υπό τη συνοδεία βιολιών, κιθάρας, κοντραμπάσου, τυμπάνων, εννοείται μπουζουκιών και δύο πιάνων.

Ο Γιάννης Πάριος με άνεση, ευγένεια και απλότητα ξεσήκωσε το κατάμεστο θέατρο που δεν σταμάτησε να τραγουδάει και να χειροκροτεί κατά τη διάρκεια ολόκληρης της συναυλίας. Το χαμόγελο όλων ήταν διάχυτο, ακόμα και τη στιγμή που λίγο πριν το τέλος του Α’ μέρους, ένα τεράστιο σύννεφο σκέπασε τον Αττικό ουρανό, δίνοντας το στίγμα για τη βροχή που θα ακολουθούσε. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε (το σύννεφο εξαφανίστηκε ως διά μαγείας λίγα λεπτά μετά) και έτσι, ολοκληρώθηκε με τις καλύτερες των διαθέσεων μια συναυλία που θα μπορούσε κάλλιστα να επαναληφθεί στον ίδιο χώρο αρκετές φορές, προκειμένου να την απολαύσουν εκείνοι που

δεν κατάφεραν να παραβρεθούν σε αυτή. Αξίζει να αναφερθεί ότι, πάρα πολλά συγχαρητήρια ανήκουν στην ορχήστρα, που, υπό τη διεύθυνση του Ντίνου Γεωργούντζου απόδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα τραγούδια του Τσιτσάνη, δίνοντάς τους μια περισσότερο ταιριαστή με τα μέτρα, το ύφος και τις διαθέσεις του ερμηνευτή, λυρική μορφή. Παραδόξως, δεν έγινε παρουσίαση των μουσικών από σκηνής.

Αγαπημένη στιγμή της βραδιάς θα μπορούσε να θεωρηθεί το τραγούδι «Της γερακίνας γιος» που ακούστηκε σαν μπαλάντα, έχοντας στην εισαγωγή βιολιά. Επίσης, πολύ όμορφη στιγμή ήταν όταν ο Πάριος, λίγο πριν το κλείσιμο της συναυλίας, σήκωσε όλον τον κόσμο όρθιο προκειμένου να σιγοτραγουδήσουν όλοι μαζί τον «Εθνικό Ύμνο» -όπως το αποκάλεσε-, δηλαδή τη «Συννεφιασμένη Κυριακή».

Ο Γιάννης Πάριος ονόμασε την παράσταση αυτή «Ο δικός μου Τσιτσάνης» και είχε απόλυτο δίκιο. Οι πιστοί ακόλουθοι του Πάριου όλα αυτά τα χρόνια είναι σίγουρο πως ευχαριστήθηκαν αυτήν τη συναυλία, αφού ο ερωτικότερος –γι’ αυτούς αλλά κατά πολλούς άλλους --τραγουδιστής κατάφερε να φέρει στα δικά του μονοπάτια τα παντοτινά διαμάντια του κορυφαίου λαϊκού μας συνθέτη.

Φωτογραφίες: Κίκα Α. Ρόκα