Αυτός ο στίχος του Άλκη Αλκαίου από την πασίγνωστη «Ρόζα» δόθηκε ως τίτλος στην παράσταση του Θάνου Μικρούτσικου με συμμετέχοντες την Αφροδίτη Μάνου και τον Κώστα Θωμαΐδη. Την Παρασκευή που μας πέρασε (4/9), οι τρεις καλλιτέχνες μαζί με δύο ακόμα εξαιρετικούς μουσικούς, τον Θύμιο Παπαδόπουλο στα πνευστά και τον Θοδωρή Οικονόμου στο δεύτερο πιάνο, παρουσίασαν ένα πρόγραμμα με τραγούδια που, σίγουρα, χαρακτηρίζονται από την ιδιαιτερότητά τους τόσο στα λόγια όσο και στη μουσική.
Την αρχή έκανε ο ίδιος ο συνθέτης με το «Ανεμολόγιό» του, ο οποίος, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι, επέλεξε να ακουστούν τραγούδια που πέρασαν από γενιά σε γενιά και ότι θέλησε να είναι συνολικά τρεις μόνο μουσικοί για να κάνει με δεξιοτεχνικό τρόπο τη βουτιά στη μουσική. Τη σκυτάλη πήρε η Αφροδίτη Μάνου, για την οποία ο Μικρούτσικος τόνισε πως συνδέθηκαν την εποχή που εκείνη ήταν μαθήτρια στο Γυμνάσιο, μετά χάθηκαν, αλλά τώρα την ξαναβρήκε και δεν την χάνει ξανά. Τέσσερα τραγούδια στη σειρά, τα «Μικρόκοσμος», «Η αυλή», «Μιλώ» και «Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς» συγκίνησαν τον κόσμο.
Η Αφροδίτη μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη ερμήνευσαν εξαιρετικά το τραγούδι «Ντικ», ενώ «Τα λόγια και τα χρόνια» ακούστηκαν πολύ όμορφα από τον τραγουδιστή, ο οποίος, όπως είπε ο συνθέτης, είναι διαπαντός συνεργάτης του. Λίγο αργότερα, τα «Επέστρεφε», «Το τραγούδι του Χριστού», «Σταυρός του Νότου», «7 Νάνοι», όπως και άλλα τόσα τραγούδια, καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό που, την ώρα που ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το «Πάντα γελαστοί» άρχισαν να ψιθυρίζουν τους στίχους, ενώ το ίδιο έκαναν στη «Ρόζα» και στο «Ερωτικό». Να σημειωθεί ότι, κατά τη διάρκεια του «Πάντα γελαστοί», ο Μικρούτσικος ζήτησε να σταλεί ένα μεγάλο χειροκρότημα στον Δημήτρη Μητροπάνο, κάτι που εισακούστηκε από τους θεατές.
Λίγο πριν το τέλος που έγινε με την a capella εκτέλεση του τραγουδιού «Η πιο όμορφη θάλασσα», ο συνθέτης είπε ότι αυτή είναι η τετρακοσιοστή εικοστή δεύτερη συναυλία που πραγματοποιεί μετά το Καστελόριζο, λέγοντας ότι παλεύει και θα παλεύει μέσω της μουσικής του.
Σίγουρα, λοιπόν, η ιστορία γίνεται σιωπή, όπως επίσης, είναι σίγουρο ότι τα τραγούδια έχουν φωνή. Κι αυτό αποδείχτηκε σε αυτή τη συναυλία, αφού τόσο οι ίδιοι οι συμμετέχοντες όσο και ο κόσμος που βρέθηκε εκεί, γνωρίζουν όλοι πολύ καλά την αξία αυτών των τραγουδιών και φροντίζουν να τα κρατούν ζωντανά ανά τα χρόνια που περνούν.
Φωτογραφίες: Κίκα Α. Ρόκα
Την αρχή έκανε ο ίδιος ο συνθέτης με το «Ανεμολόγιό» του, ο οποίος, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι, επέλεξε να ακουστούν τραγούδια που πέρασαν από γενιά σε γενιά και ότι θέλησε να είναι συνολικά τρεις μόνο μουσικοί για να κάνει με δεξιοτεχνικό τρόπο τη βουτιά στη μουσική. Τη σκυτάλη πήρε η Αφροδίτη Μάνου, για την οποία ο Μικρούτσικος τόνισε πως συνδέθηκαν την εποχή που εκείνη ήταν μαθήτρια στο Γυμνάσιο, μετά χάθηκαν, αλλά τώρα την ξαναβρήκε και δεν την χάνει ξανά. Τέσσερα τραγούδια στη σειρά, τα «Μικρόκοσμος», «Η αυλή», «Μιλώ» και «Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς» συγκίνησαν τον κόσμο.
Η Αφροδίτη μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη ερμήνευσαν εξαιρετικά το τραγούδι «Ντικ», ενώ «Τα λόγια και τα χρόνια» ακούστηκαν πολύ όμορφα από τον τραγουδιστή, ο οποίος, όπως είπε ο συνθέτης, είναι διαπαντός συνεργάτης του. Λίγο αργότερα, τα «Επέστρεφε», «Το τραγούδι του Χριστού», «Σταυρός του Νότου», «7 Νάνοι», όπως και άλλα τόσα τραγούδια, καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό που, την ώρα που ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το «Πάντα γελαστοί» άρχισαν να ψιθυρίζουν τους στίχους, ενώ το ίδιο έκαναν στη «Ρόζα» και στο «Ερωτικό». Να σημειωθεί ότι, κατά τη διάρκεια του «Πάντα γελαστοί», ο Μικρούτσικος ζήτησε να σταλεί ένα μεγάλο χειροκρότημα στον Δημήτρη Μητροπάνο, κάτι που εισακούστηκε από τους θεατές.
Λίγο πριν το τέλος που έγινε με την a capella εκτέλεση του τραγουδιού «Η πιο όμορφη θάλασσα», ο συνθέτης είπε ότι αυτή είναι η τετρακοσιοστή εικοστή δεύτερη συναυλία που πραγματοποιεί μετά το Καστελόριζο, λέγοντας ότι παλεύει και θα παλεύει μέσω της μουσικής του.
Σίγουρα, λοιπόν, η ιστορία γίνεται σιωπή, όπως επίσης, είναι σίγουρο ότι τα τραγούδια έχουν φωνή. Κι αυτό αποδείχτηκε σε αυτή τη συναυλία, αφού τόσο οι ίδιοι οι συμμετέχοντες όσο και ο κόσμος που βρέθηκε εκεί, γνωρίζουν όλοι πολύ καλά την αξία αυτών των τραγουδιών και φροντίζουν να τα κρατούν ζωντανά ανά τα χρόνια που περνούν.
Φωτογραφίες: Κίκα Α. Ρόκα
