«7 ελεγείες και σάτιρες» για φωνή και πιάνο είναι ο πλήρης τίτλος της νέας δισκογραφικής εργασίας του Σταύρου Ξαρχάκου, που κυκλοφορεί από τη Μικρή Άρκτο και ήδη από την αναγγελία της κυκλοφορίας της προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί πρόκειται για νέα τραγούδια, αλλά κυρίως γιατί ο Σταύρος Ξαρχάκος επέλεξε να τα ερμηνεύσει ο ίδιος. Τους στίχους υπογράφουν οι Μάνος Ελευθερίου (τρία τραγούδια), Θοδωρής Γκόνης (τρία) και Λίνα Νικολακοπούλου (ένα), στο πιάνο με το Σταύρο Ξαρχάκο «συνομιλεί» ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, σε ένα τραγούδι συμμετέχει η Ηρώ Σαΐα, ενώ η κυκλοφορία πλαισιώνεται εικαστικά από έργα του ζωγράφου Γιώργου Ρόρρη, ο οποίος «σπανίως επιλέγει να αναπτύξει διάλογο με τις τέχνες», όπως μας ενημέρωσε ο εκδότης Παρασκευάς Καρασούλος.
Το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουλίου, στο όμορφο Ίδρυμα Άγγελου & Λητούς Κατακουζηνού, πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση του δίσκου, με όλους τους συντελεστές -πλην του κ. Μάνου Ελευθερίου, που απουσιάζει στη Σύρο για μια έκθεση φωτογραφίας- στο πάνελ.
Το λόγο πήρε πρώτος, εκ μέρους της Μικρής Άρκτου, ο εκδότης Παρασκευάς Καρασούλος. «Το ελληνικό τραγούδι λειτούργησε με προφητικό, καταγγελτικό και πολλές φορές αφυπνιστικό τρόπο στις συνειδήσεις των Ελλήνων, ένα στοιχείο το οποίο φάνηκε τα τελευταία χρόνια να ατονεί ή να περνάει σε δεύτερη μοίρα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που αυτή η δουλειά «επαναφέρει» αυτό το κλίμα. Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι αναφορά για τον ελληνικό πολιτισμό» είπε, μεταξύ άλλων, στο χαιρετισμό του, περιγράφοντας το «ειδικό βάρος» της δουλειάς.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος άνοιξε την ομιλία του λέγοντας πως δεν τον εκπροσωπεί καθόλου ο φορέας του ήχου (ενν. το CD) κι ότι ευελπιστεί η νέα δουλειά να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο, πράγμα για το οποίο δεσμεύθηκε ο κ. Καρασούλος.
«Θέλω να σας πω ότι για έναν καλλιτέχνη το κύριο μέλημα πρέπει να είναι το εξής: να μπορεί, μέσα από τη δουλειά του, να εκφράσει τον εσωτερικό χώρο και χρόνο του. Τότε η δουλειά θα έχει αλήθεια και αντοχή στο χρόνο», συνέχισε ο Σταύρος Ξαρχάκος, ενώ μιλώντας για τους συνεργάτες του, ξεκίνησε με το Νεοκλή Νεοφυτίδη, λέγοντας: «Ξέρετε, τεχνικά είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ιστορία να συνοδεύει κανείς στο πιάνο. Βασικά, δεν είναι συνοδεία. Ο Νεοκλής Νεοφυτίδης «συνομίλησε» μαζί μου, δε με συνόδευσε απλώς. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει τίποτα playback. Τραγουδούσα κι έπαιζε, έπαιζε και τραγουδούσα κι ανταλλάξαμε τους δικούς μας κωδικούς, μέσα από τις δυναμικές και τις μουσικές φράσεις που μπορούσαμε, καθένας, να κάνει. Κι επειδή θα με ρωτήσετε, θέλω να σας πω ότι αυτού του είδους το τραγούδι δε θέλει ενορχηστρωτικά στολίδια, τα οποία προσωπικά τα έχω βαρεθεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πρέπει να είναι απέριττο, για να ακουστεί ο λόγος. Κι αυτός ο συγκεκριμένος λόγος που έχουν γράψει ο Μάνος Ελευθερίου, ο Θοδωρής Γκόνης και η Λίνα Νικολακοπούλου πρέπει να ακουστεί. Επίσης, θα μου κάνετε και μια άλλη ερώτηση και θα σας απαντήσω: Τραγουδιστής δεν είμαι. Οι βασικοί «εγκληματίες» είναι η Ηρώ Σαΐα, η σύζυγός μου δηλαδή και ο κύριος Ξενοφών Ραράκος, οι οποίοι επέμεναν ότι εγώ πρέπει να τα ερμηνεύσω. Ενέδωσα στην επιμονή τους κι έκανα αυτή τη δουλειά, την οποία θ’ ακούσετε, αλλά μη με κρίνετε ως τραγουδιστή. Να με κρίνετε μ’ αυτά που σας είπα, ότι προσπάθησα να εκφράσω τον εσωτερικό μου χώρο και τον εσωτερικό μου χρόνο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ».
Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι Λίνα Νικολακοπούλου & ο Θοδωρής Γκόνης, που μίλησαν για τη συνεργασία τους με το Σταύρο Ξαρχάκο. «Και ποιος στιχουργός δε θα ήθελε να δει λόγια του μελοποιημένα από το Σταύρο Ξαρχάκο. Εγώ δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχει αγωνία, είπα αν κάτι είναι καλό, θα γίνει, αν δεν είναι, μου φτάνει η ζύμωση και το μοίρασμα κάποιων στιγμών. Τώρα, αν ο τίτλος είναι Ελεγείες και Σάτιρες, εγώ ανήκω στη Σάτιρα και καμαρώνω πολύ που αυτό που γεννήθηκε τόσο άδολα μέσα μου, μπαίνει μέσα σ’ αυτά τα εφτά πολύ ουσιαστικά δείγματα μιας γραφής, η οποία αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι είναι πιο πολύτιμη από ποτέ. Σταύρο Ξαρχάκο, αυτό που είσαι από DNA πνευματικό, σωματικό, συναισθηματικό, είναι μια μεγάλη ακτίνα που προβάλει πλατιά και μας κάνει όλους καλύτερους» είπε η Λίνα Νικολακοπούλου, μεταξύ άλλων.
Ο Θοδωρής Γκόνης αναφέρθηκε και στο γεγονός πώς τα τελευταία χρόνια δεν έγραφε: «Αν έγραφα, έγραφα πάρα πολύ κρυφά για τον εαυτό μου κι ευχαριστώ το Σταύρο Ξαρχάκο γιατί με ανάγκασε να γράψω φανερά. Αυτό για μένα είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη επιτυχία».
Τέλος, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης ευχαρίστησε το Σταύρο Ξαρχάκο για τη συμμετοχή του σε μια δισκογραφική δουλειά που αποτελεί καλλιτεχνικό γεγονός και λόγω του ότι επανεμφανίζεται μετά από κάποια χρόνια αποχής από τα δισκογραφικά δρώμενα, αλλά κυρίως λόγω της χρονικής στιγμής και του τρόπου που επιλέγει να το κάνει. «Νομίζω ότι επιλέγει το μέσα τρόπο, τον τρόπο της εσωτερικής «κραυγής», κατά την ταπεινή μου γνώμη, τον τρόπο των σοφών. Και κάνει μια σπουδαία εμφάνιση. Όσον αφορά στο καθαρά μουσικό κομμάτι, κατάφερε με το μοναδικό του τρόπο να ξεκλειδώσει άλλα στοιχεία, χρήσιμα στοιχεία στο παίξιμό μου και να με απεγκλωβίσει από τις όποιες πιανιστικές μου ευκολίες, βοηθώντας με έτσι να ζήσω την ουσία της μουσικής και του λόγου. Αυτό που σφραγίζει, κατά τη γνώμη μου, τα τραγούδια αυτά είναι η ερμηνεία του: εσωτερική, διεισδυτική, καίρια, εκρηκτική, βαθιά, όπως εκείνη η ερμηνεία στο «Πρακτορείο», που με είχε συγκλονίσει και στιγματίσει από παιδί στην Κύπρο. Ως μουσικός νιώθω πολύ τυχερός και γεμάτος που συμμετέχω σε κάτι τόσο ακριβό, σπάνιο και υψηλής αισθητικής, που θα το κουβαλάω μέσα μου ως κάτι πολύτιμο. Ευχαριστώ πολύ».
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με λίγα λόγια από το Ξενοφώντα Ραράκο και ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουλίου, στο όμορφο Ίδρυμα Άγγελου & Λητούς Κατακουζηνού, πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση του δίσκου, με όλους τους συντελεστές -πλην του κ. Μάνου Ελευθερίου, που απουσιάζει στη Σύρο για μια έκθεση φωτογραφίας- στο πάνελ.
Το λόγο πήρε πρώτος, εκ μέρους της Μικρής Άρκτου, ο εκδότης Παρασκευάς Καρασούλος. «Το ελληνικό τραγούδι λειτούργησε με προφητικό, καταγγελτικό και πολλές φορές αφυπνιστικό τρόπο στις συνειδήσεις των Ελλήνων, ένα στοιχείο το οποίο φάνηκε τα τελευταία χρόνια να ατονεί ή να περνάει σε δεύτερη μοίρα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που αυτή η δουλειά «επαναφέρει» αυτό το κλίμα. Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι αναφορά για τον ελληνικό πολιτισμό» είπε, μεταξύ άλλων, στο χαιρετισμό του, περιγράφοντας το «ειδικό βάρος» της δουλειάς.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος άνοιξε την ομιλία του λέγοντας πως δεν τον εκπροσωπεί καθόλου ο φορέας του ήχου (ενν. το CD) κι ότι ευελπιστεί η νέα δουλειά να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο, πράγμα για το οποίο δεσμεύθηκε ο κ. Καρασούλος.
«Θέλω να σας πω ότι για έναν καλλιτέχνη το κύριο μέλημα πρέπει να είναι το εξής: να μπορεί, μέσα από τη δουλειά του, να εκφράσει τον εσωτερικό χώρο και χρόνο του. Τότε η δουλειά θα έχει αλήθεια και αντοχή στο χρόνο», συνέχισε ο Σταύρος Ξαρχάκος, ενώ μιλώντας για τους συνεργάτες του, ξεκίνησε με το Νεοκλή Νεοφυτίδη, λέγοντας: «Ξέρετε, τεχνικά είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ιστορία να συνοδεύει κανείς στο πιάνο. Βασικά, δεν είναι συνοδεία. Ο Νεοκλής Νεοφυτίδης «συνομίλησε» μαζί μου, δε με συνόδευσε απλώς. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει τίποτα playback. Τραγουδούσα κι έπαιζε, έπαιζε και τραγουδούσα κι ανταλλάξαμε τους δικούς μας κωδικούς, μέσα από τις δυναμικές και τις μουσικές φράσεις που μπορούσαμε, καθένας, να κάνει. Κι επειδή θα με ρωτήσετε, θέλω να σας πω ότι αυτού του είδους το τραγούδι δε θέλει ενορχηστρωτικά στολίδια, τα οποία προσωπικά τα έχω βαρεθεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πρέπει να είναι απέριττο, για να ακουστεί ο λόγος. Κι αυτός ο συγκεκριμένος λόγος που έχουν γράψει ο Μάνος Ελευθερίου, ο Θοδωρής Γκόνης και η Λίνα Νικολακοπούλου πρέπει να ακουστεί. Επίσης, θα μου κάνετε και μια άλλη ερώτηση και θα σας απαντήσω: Τραγουδιστής δεν είμαι. Οι βασικοί «εγκληματίες» είναι η Ηρώ Σαΐα, η σύζυγός μου δηλαδή και ο κύριος Ξενοφών Ραράκος, οι οποίοι επέμεναν ότι εγώ πρέπει να τα ερμηνεύσω. Ενέδωσα στην επιμονή τους κι έκανα αυτή τη δουλειά, την οποία θ’ ακούσετε, αλλά μη με κρίνετε ως τραγουδιστή. Να με κρίνετε μ’ αυτά που σας είπα, ότι προσπάθησα να εκφράσω τον εσωτερικό μου χώρο και τον εσωτερικό μου χρόνο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ».
Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι Λίνα Νικολακοπούλου & ο Θοδωρής Γκόνης, που μίλησαν για τη συνεργασία τους με το Σταύρο Ξαρχάκο. «Και ποιος στιχουργός δε θα ήθελε να δει λόγια του μελοποιημένα από το Σταύρο Ξαρχάκο. Εγώ δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχει αγωνία, είπα αν κάτι είναι καλό, θα γίνει, αν δεν είναι, μου φτάνει η ζύμωση και το μοίρασμα κάποιων στιγμών. Τώρα, αν ο τίτλος είναι Ελεγείες και Σάτιρες, εγώ ανήκω στη Σάτιρα και καμαρώνω πολύ που αυτό που γεννήθηκε τόσο άδολα μέσα μου, μπαίνει μέσα σ’ αυτά τα εφτά πολύ ουσιαστικά δείγματα μιας γραφής, η οποία αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι είναι πιο πολύτιμη από ποτέ. Σταύρο Ξαρχάκο, αυτό που είσαι από DNA πνευματικό, σωματικό, συναισθηματικό, είναι μια μεγάλη ακτίνα που προβάλει πλατιά και μας κάνει όλους καλύτερους» είπε η Λίνα Νικολακοπούλου, μεταξύ άλλων.
Ο Θοδωρής Γκόνης αναφέρθηκε και στο γεγονός πώς τα τελευταία χρόνια δεν έγραφε: «Αν έγραφα, έγραφα πάρα πολύ κρυφά για τον εαυτό μου κι ευχαριστώ το Σταύρο Ξαρχάκο γιατί με ανάγκασε να γράψω φανερά. Αυτό για μένα είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη επιτυχία».
Τέλος, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης ευχαρίστησε το Σταύρο Ξαρχάκο για τη συμμετοχή του σε μια δισκογραφική δουλειά που αποτελεί καλλιτεχνικό γεγονός και λόγω του ότι επανεμφανίζεται μετά από κάποια χρόνια αποχής από τα δισκογραφικά δρώμενα, αλλά κυρίως λόγω της χρονικής στιγμής και του τρόπου που επιλέγει να το κάνει. «Νομίζω ότι επιλέγει το μέσα τρόπο, τον τρόπο της εσωτερικής «κραυγής», κατά την ταπεινή μου γνώμη, τον τρόπο των σοφών. Και κάνει μια σπουδαία εμφάνιση. Όσον αφορά στο καθαρά μουσικό κομμάτι, κατάφερε με το μοναδικό του τρόπο να ξεκλειδώσει άλλα στοιχεία, χρήσιμα στοιχεία στο παίξιμό μου και να με απεγκλωβίσει από τις όποιες πιανιστικές μου ευκολίες, βοηθώντας με έτσι να ζήσω την ουσία της μουσικής και του λόγου. Αυτό που σφραγίζει, κατά τη γνώμη μου, τα τραγούδια αυτά είναι η ερμηνεία του: εσωτερική, διεισδυτική, καίρια, εκρηκτική, βαθιά, όπως εκείνη η ερμηνεία στο «Πρακτορείο», που με είχε συγκλονίσει και στιγματίσει από παιδί στην Κύπρο. Ως μουσικός νιώθω πολύ τυχερός και γεμάτος που συμμετέχω σε κάτι τόσο ακριβό, σπάνιο και υψηλής αισθητικής, που θα το κουβαλάω μέσα μου ως κάτι πολύτιμο. Ευχαριστώ πολύ».
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με λίγα λόγια από το Ξενοφώντα Ραράκο και ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
