Ήμασταν εκεί, στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου. Ο Μάνος Ξυδούς «ήταν εκεί». Ο Δημήτρης Μητροπάνος «ήταν εκεί». Ο Άλκης Αλκαίος και ο Μάριος Τόκας «ήταν εκεί». Όλοι τους ήταν εκεί, με το έργο τους, αποδοσμένο με τη φωνή του Μίλτου Πασχαλίδη και τη συμμετοχή φίλων – έκπληξη.
Ο Κήπος γέμισε από νωρίς και το κοινό δήλωσε την παρουσία του με τη δυναμική του συμμετοχή, σαν άλλη χορωδία, ήδη από το πρώτο τραγούδι, «Ιπτάμενο Χαλί». Τραγούδι που δεν επιλέχθηκε τυχαία ως εναρκτήριο άσμα, καθώς ο στίχος του Άλκη Αλκαίου «Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη, όλο ρωτάω πώς τα ‘φερε έτσι η ζωή, αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ» αποτέλεσε και την έμπνευση αυτής της συναυλίας – όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη του στο ogdoo.gr ο Μίλτος Πασχαλίδης (διαβάστε εδώ). Ο καλλιτέχνης, άνετος, άμεσος και αυθεντικός, με την κιθάρα, το τσιγάρο και τη βότκα πορτοκάλι του, αποφεύγοντας κάθε μελοδραματισμό «ζωντάνεψε» επί σκηνής τον Μάνο Ξυδούς, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Άλκη Αλκαίο και τον Μάριο Τόκα, μπλέκοντας τραγούδια τους με δικά του, με κύριο άξονα τη μνήμη.
Στο πλευρό του, σ’ αυτή τη βραδιά μνήμης, είχε σειρά ταλαντούχων μουσικών, τον Θύμιο Παπαδόπουλο στα πνευστά, την Μιρέλα Πάχου σε ακορντεόν, πιάνο και τραγούδι, τον Δημήτρη Μουτάφη στο μπάσο, τον Ηλία Δουμάνη στα τύμπανα και τον Δημήτρη Σινογιάννη στις ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά και εξέχοντες καλλιτέχνες και φίλους σε ρόλο guest. Παρέα με τον «αδερφό» του, Χρήστο Θηβαίο, ερμήνευσαν το πρώτο τραγούδι που είπαν μαζί το 1997, «Κακές Συνήθειες», και το πιο πρόσφατο πριν από λίγους μήνες, «Καλοκαίρι στην Αμοργό», τελευταίο που εξέδωσαν με τον Άλκη Αλκαίο. Με το «φίλο και έναν από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές», Κώστα Θωμαΐδη τραγούδησαν το «Σαράκι του Ρεμπώ». Με τη συνοδεία της κιθάρας του δεξιοτέχνη Νότη Μαυρουδή, ο Μίλτος Πασχαλίδης τραγούδησε το «Πρωινό τσιγάρο», ενώ έχοντας στο πλάι του τον εξαιρετικό μπουζουξή Γιάννη Σινάνη, που συνόδευε για πάνω από είκοσι χρόνια τον Δημήτρη Μητροπάνο, ερμήνευσε αρκετές από τις επιτυχίες του τελευταίου.
Τραγούδησε και με την δροσερή Μιρέλα Πάχου, ενώ λέγοντάς της «Ακούω ένα τραγούδι σου να παίζει συνέχεια στα ραδιόφωνα. Ε, άντε, πες το!» και συμπληρώνοντας «Ε, είναι το παρελθόν. Είναι οι φίλοι. Είναι και το μέλλον!» την προσκάλεσε να παρασύρει με το ταλέντο, τη φρεσκάδα και το σκέρτσο της το κοινό στο ρυθμό του «Μιρέλα», δημιουργίας του Σπύρου Γραμμένου, από τη δισκογραφία της, που πρόσφατα κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Μίλτου Πασχαλίδη και του Ogdoo Music Group.
Το πρόγραμμα αποτελείτο αποκλειστικά και μόνο από αγαπημένες δημιουργίες. Ειπώθηκε μέχρι και το «Πεθαμένες καλησπέρες», που σπάνια έχει ακουστεί σε live του. Δεν έλειψαν οι λίγες, βέβαια, και σύντομες ιστορίες και οι αφιερώσεις – σαν αυτή του «Θάλασσες», που ο καλλιτέχνης ολοκληρώνοντας μια ιστορία και απευθυνόμενος πλέον στο Δημήτρη Μητροπάνο είπε «…Αμίλητος. Έτσι με ‘λεγε και τ’ αφεντικό. Αφεντικό, αυτό είναι για σένα! Πάμε!». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως ιδιαίτερα από τη μέση του μουσικού προγράμματος και μετά, ο Μητροπάνος πήρε σάρκα και οστά στον Κήπο του Μεγάρου μέσα από μία φωνή, αυτή του Μίλτου και του κοινού, που τραγούδησαν αυτόν γι’ αυτόν. Τέλος, «εκτός προγράμματος» ο Μίλτος Πασχαλίδης ένευσε στον Σάκη Μπουλά ερμηνεύοντας το «Φλασάκι» του, που προλόγισε λέγοντας «Αυτό δεν το ‘πε κανείς τους, αλλά επειδή πολλοί μαζεύεστε εκεί πάνω… Άντε, καλή αντάμωση!». Τέλος, δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις για τον Μίλτο από τους μεγαλύτερους – κυριολεκτικά και μεταφορικά – θαυμαστές του, με τον πατέρα του να ανεβαίνει τρέχοντας πάνω στη σκηνή στο κλείσιμο της παράστασης και να του χαρίζει ένα λουλούδι αγκαλιάζοντας και συγχαίροντας τον.
Συνολικά, ήταν ένα μουσικό πρόγραμμα ισορροπημένο και, αν και αφιερωμένο στη μνήμη εκλιπόντων, κορυφαίων καλλιτεχνών, τόσο ζωντανό και δυναμικό, όσο και το έργο τους. Ήταν μια βραδιά με χιούμορ, ιστορίες και συγκίνηση. Μια βραδιά, που, όπως είπε και ο ερμηνευτής, αφού ευχαρίστησε φίλους και συνεργάτες, ήταν αφιερωμένη «με αγάπη στους παρόντες και τους απόντες».
Ο Κήπος γέμισε από νωρίς και το κοινό δήλωσε την παρουσία του με τη δυναμική του συμμετοχή, σαν άλλη χορωδία, ήδη από το πρώτο τραγούδι, «Ιπτάμενο Χαλί». Τραγούδι που δεν επιλέχθηκε τυχαία ως εναρκτήριο άσμα, καθώς ο στίχος του Άλκη Αλκαίου «Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη, όλο ρωτάω πώς τα ‘φερε έτσι η ζωή, αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ» αποτέλεσε και την έμπνευση αυτής της συναυλίας – όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη του στο ogdoo.gr ο Μίλτος Πασχαλίδης (διαβάστε εδώ). Ο καλλιτέχνης, άνετος, άμεσος και αυθεντικός, με την κιθάρα, το τσιγάρο και τη βότκα πορτοκάλι του, αποφεύγοντας κάθε μελοδραματισμό «ζωντάνεψε» επί σκηνής τον Μάνο Ξυδούς, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Άλκη Αλκαίο και τον Μάριο Τόκα, μπλέκοντας τραγούδια τους με δικά του, με κύριο άξονα τη μνήμη.
Στο πλευρό του, σ’ αυτή τη βραδιά μνήμης, είχε σειρά ταλαντούχων μουσικών, τον Θύμιο Παπαδόπουλο στα πνευστά, την Μιρέλα Πάχου σε ακορντεόν, πιάνο και τραγούδι, τον Δημήτρη Μουτάφη στο μπάσο, τον Ηλία Δουμάνη στα τύμπανα και τον Δημήτρη Σινογιάννη στις ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά και εξέχοντες καλλιτέχνες και φίλους σε ρόλο guest. Παρέα με τον «αδερφό» του, Χρήστο Θηβαίο, ερμήνευσαν το πρώτο τραγούδι που είπαν μαζί το 1997, «Κακές Συνήθειες», και το πιο πρόσφατο πριν από λίγους μήνες, «Καλοκαίρι στην Αμοργό», τελευταίο που εξέδωσαν με τον Άλκη Αλκαίο. Με το «φίλο και έναν από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές», Κώστα Θωμαΐδη τραγούδησαν το «Σαράκι του Ρεμπώ». Με τη συνοδεία της κιθάρας του δεξιοτέχνη Νότη Μαυρουδή, ο Μίλτος Πασχαλίδης τραγούδησε το «Πρωινό τσιγάρο», ενώ έχοντας στο πλάι του τον εξαιρετικό μπουζουξή Γιάννη Σινάνη, που συνόδευε για πάνω από είκοσι χρόνια τον Δημήτρη Μητροπάνο, ερμήνευσε αρκετές από τις επιτυχίες του τελευταίου.
Τραγούδησε και με την δροσερή Μιρέλα Πάχου, ενώ λέγοντάς της «Ακούω ένα τραγούδι σου να παίζει συνέχεια στα ραδιόφωνα. Ε, άντε, πες το!» και συμπληρώνοντας «Ε, είναι το παρελθόν. Είναι οι φίλοι. Είναι και το μέλλον!» την προσκάλεσε να παρασύρει με το ταλέντο, τη φρεσκάδα και το σκέρτσο της το κοινό στο ρυθμό του «Μιρέλα», δημιουργίας του Σπύρου Γραμμένου, από τη δισκογραφία της, που πρόσφατα κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Μίλτου Πασχαλίδη και του Ogdoo Music Group.
Το πρόγραμμα αποτελείτο αποκλειστικά και μόνο από αγαπημένες δημιουργίες. Ειπώθηκε μέχρι και το «Πεθαμένες καλησπέρες», που σπάνια έχει ακουστεί σε live του. Δεν έλειψαν οι λίγες, βέβαια, και σύντομες ιστορίες και οι αφιερώσεις – σαν αυτή του «Θάλασσες», που ο καλλιτέχνης ολοκληρώνοντας μια ιστορία και απευθυνόμενος πλέον στο Δημήτρη Μητροπάνο είπε «…Αμίλητος. Έτσι με ‘λεγε και τ’ αφεντικό. Αφεντικό, αυτό είναι για σένα! Πάμε!». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως ιδιαίτερα από τη μέση του μουσικού προγράμματος και μετά, ο Μητροπάνος πήρε σάρκα και οστά στον Κήπο του Μεγάρου μέσα από μία φωνή, αυτή του Μίλτου και του κοινού, που τραγούδησαν αυτόν γι’ αυτόν. Τέλος, «εκτός προγράμματος» ο Μίλτος Πασχαλίδης ένευσε στον Σάκη Μπουλά ερμηνεύοντας το «Φλασάκι» του, που προλόγισε λέγοντας «Αυτό δεν το ‘πε κανείς τους, αλλά επειδή πολλοί μαζεύεστε εκεί πάνω… Άντε, καλή αντάμωση!». Τέλος, δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις για τον Μίλτο από τους μεγαλύτερους – κυριολεκτικά και μεταφορικά – θαυμαστές του, με τον πατέρα του να ανεβαίνει τρέχοντας πάνω στη σκηνή στο κλείσιμο της παράστασης και να του χαρίζει ένα λουλούδι αγκαλιάζοντας και συγχαίροντας τον.
Συνολικά, ήταν ένα μουσικό πρόγραμμα ισορροπημένο και, αν και αφιερωμένο στη μνήμη εκλιπόντων, κορυφαίων καλλιτεχνών, τόσο ζωντανό και δυναμικό, όσο και το έργο τους. Ήταν μια βραδιά με χιούμορ, ιστορίες και συγκίνηση. Μια βραδιά, που, όπως είπε και ο ερμηνευτής, αφού ευχαρίστησε φίλους και συνεργάτες, ήταν αφιερωμένη «με αγάπη στους παρόντες και τους απόντες».
