Ο Παναγιώτης Μάργαρης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο πιο αναγνωρίσιμος δεξιοτέχνης κιθαρίστας των ημερών μας. Με κορυφαίες συνεργασίες και αξιοπρόσεκτες καταθέσεις, τόσο σαν σολίστας, όσο και σαν συνθέτης. Παντρεύει το κλασικό με το σύγχρονο και καταφέρνει να «ενώνει» μέσα απ’ τα εμπνευσμένα πονήματά του φαινομενικά ετερόκλητες τάσεις, σχολές και κυρίως ακροατήρια.
Η κλασική και αλλά και η «ροκ» ματιά του αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο στις παραστάσεις που «καταθέτει» κάθε Σάββατο, στη σκηνή του «Clap» στον 3ο όροφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.
Εκεί υπό το φως των κεριών και χωρίς μικρόφωνα ο Μάργαρης αναβλύζει με αφοπλιστική, μεστή απλότητα όλο τον πλούτο του φέρνοντας την κλασική διαδρομή και «σπορά» του κοντά και στον πιο «ταπεινό» ακροατή.
Με αξιώσεις όμως και δίχως εκπτώσεις. Δεν χαϊδεύει αυτιά, αλλά έχει βρει την «ιδανική» συνταγή ώστε η μαγεία της κλασικής κιθάρας να ταξιδεύει και να αγγίζει ευρύτερα μουσικά στρώματα που ενδεχομένως να αγνοούσαν ή να μην έλκονταν από τις ιδιαιτερότητές της.
Κάπως έτσι τα Hotel California, People Are Strange, Show must go on συναντούν τα Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς, τα Ήσυχα βράδια, το Αυτή η νύχτα μένει, το Τσάι γιασεμιού μέχρι και την Παναγία των Πατησίων.
Συνοδοιπόρος του Μάργαρη στο «δίχως σύνορα» γοητευτικό αυτό σεργιάνι του στις γειτονιές της μουσικής και του τραγουδιού η ταλαντούχα ηθοποιός και ερμηνεύτρια Ελεάννα Φινοκαλιώτη.
Το πάντρεμά τους δημιουργεί μια μυσταγωγία… Κυριολεκτικά στην αίθουσα του «Clap», παρ’ όλο υπάρχει φαγητό και ποτό αλλά και τσιγάρο, δεν ακούγεται «κιχ». Μόνο ζεστά χειροκροτήματα «ταράζουν» τη μυσταγωγία.
Δε λείπουν στιγμές που ο Μάργαρης προτάσσει τη βιρτουοζιτέ πλευρά του, όπως στα «κινηματογραφικά» Love theme του Ennio Morricone από το Cinema Paradiso, το Requiem fo ra dream του Clint Mansell και το ιστορικό Αργεντίνικο tango Por Una Cabeza του Carlos Gardel που έγινε διάσημο ξανά στις μέρες μας μέσα απ’ το Άρωμα Γυναίκας που χόρεψε ο Αλ Πατσίνο με την Γκαμπριέλ Ανουάρ.
Εκπληκτική και η διασκευή του στο Τα λόγια και τα χρόνια σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Ο Μάργαρης όμως κι εδώ δεν έχει περιττές φιοριτούρες. Αγγίζει με «ουσία» τις ψυχές των θεατών.
Μοιραία το κοινό στο φινάλε καλεί και πάλι τον ίδιο και τη Φινοκαλιώτη στη φωτισμένη με κεριά σκηνή. Εκεί που ο φυσικός ήχος έχει την τιμητική του, και οι τυχεροί απολαμβάνουν τη «μαγεία» του.
Να πάτε!
*Ο Παναγιώτης Μάργαρης και ο διευθυντής του ogdoo.gr Κώστας Μπαλαχούτης
Η κλασική και αλλά και η «ροκ» ματιά του αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο στις παραστάσεις που «καταθέτει» κάθε Σάββατο, στη σκηνή του «Clap» στον 3ο όροφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.
Παναγιώτης Μάργαρης & Ελεάννα Φινοκαλιώτη
Εκεί υπό το φως των κεριών και χωρίς μικρόφωνα ο Μάργαρης αναβλύζει με αφοπλιστική, μεστή απλότητα όλο τον πλούτο του φέρνοντας την κλασική διαδρομή και «σπορά» του κοντά και στον πιο «ταπεινό» ακροατή.
Με αξιώσεις όμως και δίχως εκπτώσεις. Δεν χαϊδεύει αυτιά, αλλά έχει βρει την «ιδανική» συνταγή ώστε η μαγεία της κλασικής κιθάρας να ταξιδεύει και να αγγίζει ευρύτερα μουσικά στρώματα που ενδεχομένως να αγνοούσαν ή να μην έλκονταν από τις ιδιαιτερότητές της.
Κάπως έτσι τα Hotel California, People Are Strange, Show must go on συναντούν τα Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς, τα Ήσυχα βράδια, το Αυτή η νύχτα μένει, το Τσάι γιασεμιού μέχρι και την Παναγία των Πατησίων.
Συνοδοιπόρος του Μάργαρη στο «δίχως σύνορα» γοητευτικό αυτό σεργιάνι του στις γειτονιές της μουσικής και του τραγουδιού η ταλαντούχα ηθοποιός και ερμηνεύτρια Ελεάννα Φινοκαλιώτη.
Το πάντρεμά τους δημιουργεί μια μυσταγωγία… Κυριολεκτικά στην αίθουσα του «Clap», παρ’ όλο υπάρχει φαγητό και ποτό αλλά και τσιγάρο, δεν ακούγεται «κιχ». Μόνο ζεστά χειροκροτήματα «ταράζουν» τη μυσταγωγία.
Δε λείπουν στιγμές που ο Μάργαρης προτάσσει τη βιρτουοζιτέ πλευρά του, όπως στα «κινηματογραφικά» Love theme του Ennio Morricone από το Cinema Paradiso, το Requiem fo ra dream του Clint Mansell και το ιστορικό Αργεντίνικο tango Por Una Cabeza του Carlos Gardel που έγινε διάσημο ξανά στις μέρες μας μέσα απ’ το Άρωμα Γυναίκας που χόρεψε ο Αλ Πατσίνο με την Γκαμπριέλ Ανουάρ.
Εκπληκτική και η διασκευή του στο Τα λόγια και τα χρόνια σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Ο Μάργαρης όμως κι εδώ δεν έχει περιττές φιοριτούρες. Αγγίζει με «ουσία» τις ψυχές των θεατών.
Μοιραία το κοινό στο φινάλε καλεί και πάλι τον ίδιο και τη Φινοκαλιώτη στη φωτισμένη με κεριά σκηνή. Εκεί που ο φυσικός ήχος έχει την τιμητική του, και οι τυχεροί απολαμβάνουν τη «μαγεία» του.
Να πάτε!
*Ο Παναγιώτης Μάργαρης και ο διευθυντής του ogdoo.gr Κώστας Μπαλαχούτης
