το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015, με τη μουσική του παράσταση «Το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ».
Με την είσοδο του Γιάννη Πάριου, το κοινό του επεφύλαξε τη θερμότερη υποδοχή και εκείνος, με τη συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας & χορωδίας, έδωσε μία παράσταση εφ’ όλης της ύλης. Αρχίζοντας με το «Η θάλασσα του Πειραιά», το τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη με το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του, «χώρεσε» σε ένα πρόγραμμα δυόμιση ωρών το Μίκη Θεοδωράκη, τον Άκη Πάνου, το Στέλιο Καζαντζίδη, το Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Στράτο Διονυσίου, αλλά και νεότερους, όπως τον Παντελή Θαλασσινό και βέβαια τις προσωπικές του μεγάλες επιτυχίες, από το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου», μέχρι το «Μου ‘χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση» και πάρα πολλά άλλα. Σπουδαία τραγούδια, πολλά εκ των οποίων δικές του δημιουργίες, που τον έχουν καταξιώσει στη συνείδηση του κοινού ως έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές μας.
Ακόμα, τραγούδησε για τον Αντώνη Βαρδή, «για έναν άνθρωπο που μας βαρέθηκε και έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς», όπως είπε, τη δημιουργία του «Δύο ψέματα», ενώ αφιέρωσε και στο γιο του, Χάρη Βαρθακούρη, που ήταν παρών, μαζί με την οικογένειά του και το μικρότερο αδερφό του, Νικόλα, το «Απόψε», μία δημιουργία που υπογράφει ο ίδιος ο Γιάννης Πάριος.
Από το πρόγραμμα δεν έλειψαν και τα νησιώτικα, όπως το «Στην Πάρο και στη Νάξο» και το σήμα που δόθηκε από τον Γιάννη Πάριο, «Όταν πρέπει ν’ ανέβετε, δεν ανεβαίνετε!», να ανέβει ο κόσμος στη σκηνή και να χορέψει (καθώς και το σαφές μήνυμά του να κατέβει μετά το τέλος των τραγουδιών αυτού του είδους, ώστε να «μη σταματήσουμε εδώ»), ενώ η βραδιά έκλεισε με πλήθος κόσμου συγκεντρωμένο γύρω από τη σκηνή και το «Μόνο αγάπη».
Να σημειωθεί πως στην παράσταση - σύμφωνα με το αρχικό δελτίο τύπου - θα εμφανιζόταν και η τραγουδίστρια Ελένη Βαλτετσιώτη, που όμως έφυγε νωρίς και απρόσμενα από τη ζωή στις 21 Αυγούστου και στην οποία δεν έγινε καμία αναφορά. Επίσης δεν έγινε και παρουσίαση της ορχήστρας. Ακόμη, υπερβάλλοντα ζήλο έδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης οι υπεύθυνοι της ασφάλειας του Γιάννη Πάριου.
Καταλήγοντας, η διπλή πρώτη φορά του Γιάννη Πάριου στο Κατράκειο συγκέντρωσε 10 χιλιάδες κόσμο, που σιγοτραγούδησε μαζί με τον ερμηνευτή και δημιουργό τραγούδια, διαμάντια αλλά και ταπεινά, που όπως αποδείχτηκε έχουν το δικό τους μερτικό στην καθημερινότητά μας. Κι αλήθεια είναι, πως παρά τις όποιες γενικότερες ενστάσεις, απ’ το 1969 μέχρι σήμερα έχει περάσει αρκετός καιρός!
Με την είσοδο του Γιάννη Πάριου, το κοινό του επεφύλαξε τη θερμότερη υποδοχή και εκείνος, με τη συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας & χορωδίας, έδωσε μία παράσταση εφ’ όλης της ύλης. Αρχίζοντας με το «Η θάλασσα του Πειραιά», το τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη με το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του, «χώρεσε» σε ένα πρόγραμμα δυόμιση ωρών το Μίκη Θεοδωράκη, τον Άκη Πάνου, το Στέλιο Καζαντζίδη, το Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Στράτο Διονυσίου, αλλά και νεότερους, όπως τον Παντελή Θαλασσινό και βέβαια τις προσωπικές του μεγάλες επιτυχίες, από το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου», μέχρι το «Μου ‘χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση» και πάρα πολλά άλλα. Σπουδαία τραγούδια, πολλά εκ των οποίων δικές του δημιουργίες, που τον έχουν καταξιώσει στη συνείδηση του κοινού ως έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές μας.
Ακόμα, τραγούδησε για τον Αντώνη Βαρδή, «για έναν άνθρωπο που μας βαρέθηκε και έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς», όπως είπε, τη δημιουργία του «Δύο ψέματα», ενώ αφιέρωσε και στο γιο του, Χάρη Βαρθακούρη, που ήταν παρών, μαζί με την οικογένειά του και το μικρότερο αδερφό του, Νικόλα, το «Απόψε», μία δημιουργία που υπογράφει ο ίδιος ο Γιάννης Πάριος.
Από το πρόγραμμα δεν έλειψαν και τα νησιώτικα, όπως το «Στην Πάρο και στη Νάξο» και το σήμα που δόθηκε από τον Γιάννη Πάριο, «Όταν πρέπει ν’ ανέβετε, δεν ανεβαίνετε!», να ανέβει ο κόσμος στη σκηνή και να χορέψει (καθώς και το σαφές μήνυμά του να κατέβει μετά το τέλος των τραγουδιών αυτού του είδους, ώστε να «μη σταματήσουμε εδώ»), ενώ η βραδιά έκλεισε με πλήθος κόσμου συγκεντρωμένο γύρω από τη σκηνή και το «Μόνο αγάπη».
Να σημειωθεί πως στην παράσταση - σύμφωνα με το αρχικό δελτίο τύπου - θα εμφανιζόταν και η τραγουδίστρια Ελένη Βαλτετσιώτη, που όμως έφυγε νωρίς και απρόσμενα από τη ζωή στις 21 Αυγούστου και στην οποία δεν έγινε καμία αναφορά. Επίσης δεν έγινε και παρουσίαση της ορχήστρας. Ακόμη, υπερβάλλοντα ζήλο έδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης οι υπεύθυνοι της ασφάλειας του Γιάννη Πάριου.
Καταλήγοντας, η διπλή πρώτη φορά του Γιάννη Πάριου στο Κατράκειο συγκέντρωσε 10 χιλιάδες κόσμο, που σιγοτραγούδησε μαζί με τον ερμηνευτή και δημιουργό τραγούδια, διαμάντια αλλά και ταπεινά, που όπως αποδείχτηκε έχουν το δικό τους μερτικό στην καθημερινότητά μας. Κι αλήθεια είναι, πως παρά τις όποιες γενικότερες ενστάσεις, απ’ το 1969 μέχρι σήμερα έχει περάσει αρκετός καιρός!
