Μετά τον Παύλο Παυλίδη και τον Γιάννη Αγγελάκα τι;
Τι μπορούμε να περιμένουμε μετά από την συνεύρεση - απωθημένο πολύ κόσμου και ίσως και των ίδιων των πρωταγωνιστών της βραδιάς; Όταν είχαν εμφανιστεί οι Τρύπες στα 80ς και τα Ξύλινα Σπαθιά στα 90ς, τα δύο γκρουπ των Αγγελάκα και Παυλίδη, οι ακμάζουσες τότε δισκογραφικές βλέποντας την απήχηση τους στον κόσμο και φυσικά τη δυναμική τους σαν συγκροτήματα, έψαχναν μετά μανίας τις νέες Τρύπες και τα νέα Ξύλινα Σπαθιά.
Τα δύο αυτά γκρουπ έδωσαν βήμα σε νέους μουσικούς και γκρουπ που ίσως να μην είχαν στον ήλιο μοίρα αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο σχήματα. Το ίδιο όμως ερώτημα παραμένει και σήμερα, αναζητώντας τους διαδόχους των φυσικών ηγετών των δύο αυτών γκρουπ καθώς μετά τη διάλυση των Τρυπών και Σπαθιών συνέχισαν την πορεία τους ο μεν Αγγελάκας σχηματίζοντας άλλα σχήματα με πιο πετυχημένο τους Επισκέπτες, ενώ σήμερα έχει τους 100οC και ο Παυλίδης έδεσε με τους B-Movies. Η συνεύρεσή τους έφερε μια κορύφωση ενώνοντας τις δυνάμεις τους μπροστά στο πολυπληθές κοινό τους. Μετά όμως τι; Να ξανασμίξουν τα Ξύλινα Σπαθιά και οι Τρύπες; Αυτό απομένει στην άλλοτε πανίσχυρη ελληνική σκηνή; Θα γεννηθούν άλλα σχήματα να συνεχίσουν τη γιορτή τους στήνοντας μια δική τους στο μέλλον;
Η Θεσσαλονίκη έκανε πάρτι στην Αθήνα βάζοντας σφραγίδα στο κοινό μυστικό ότι εκεί στο Βορρά εδώ και 30 χρόνια βγαίνουν οι πιο σημαντικοί μουσικοί παίρνοντας τα σκήπτρα της Αθήνας των 70ς. Από τη στιγμή που είχαμε την απώλεια του Θάνου Ανεστόπουλου από τα Διάφανα Κρίνα και τη διάλυση των Πυξ Λαξ που είχαν και οι δύο μεγάλη μαζικότητα στις συναυλίες τους, η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα παρ’ ότι έχει σχεδόν πενταπλάσιο πληθυσμό από την Θεσσαλονίκη δεν έχει σχήματα ή ένα ροκ μουσικό που μπορεί μόνος του να γεμίσει το Τεχνόπολις ή άλλο μεγάλο χώρο. Οι τοποθεσίες δεν σημαίνουν κάτι το ιδιαίτερο, απλώς αυτό είναι μία επισήμανση. Άλλωστε και ο Παυλίδης εδώ και χρόνια ζει και δημιουργεί στην Αθήνα…
Τέλος στο Τεχνόπολις τα στιγμιότυπα που έδειξαν οι ροκ μουσικοί εξακολουθούν να παρακολουθούν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, ήταν η στιγμή που ο Παύλος Παυλίδης αφιέρωσε ένα τραγούδι του στην Ηριάννα. Την ίδια στιγμή ακούστηκε από μερίδα του κόσμου το σύνθημα: «Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά». Αργότερα ο Γιάννης Αγγελάκας μίλησε για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δίνοντας ένα δικό του πολιτικό τόνο στην συναυλία…
Φωτογραφίες: Γιάννης Αλεξίου
Τι μπορούμε να περιμένουμε μετά από την συνεύρεση - απωθημένο πολύ κόσμου και ίσως και των ίδιων των πρωταγωνιστών της βραδιάς; Όταν είχαν εμφανιστεί οι Τρύπες στα 80ς και τα Ξύλινα Σπαθιά στα 90ς, τα δύο γκρουπ των Αγγελάκα και Παυλίδη, οι ακμάζουσες τότε δισκογραφικές βλέποντας την απήχηση τους στον κόσμο και φυσικά τη δυναμική τους σαν συγκροτήματα, έψαχναν μετά μανίας τις νέες Τρύπες και τα νέα Ξύλινα Σπαθιά.
Τα δύο αυτά γκρουπ έδωσαν βήμα σε νέους μουσικούς και γκρουπ που ίσως να μην είχαν στον ήλιο μοίρα αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο σχήματα. Το ίδιο όμως ερώτημα παραμένει και σήμερα, αναζητώντας τους διαδόχους των φυσικών ηγετών των δύο αυτών γκρουπ καθώς μετά τη διάλυση των Τρυπών και Σπαθιών συνέχισαν την πορεία τους ο μεν Αγγελάκας σχηματίζοντας άλλα σχήματα με πιο πετυχημένο τους Επισκέπτες, ενώ σήμερα έχει τους 100οC και ο Παυλίδης έδεσε με τους B-Movies. Η συνεύρεσή τους έφερε μια κορύφωση ενώνοντας τις δυνάμεις τους μπροστά στο πολυπληθές κοινό τους. Μετά όμως τι; Να ξανασμίξουν τα Ξύλινα Σπαθιά και οι Τρύπες; Αυτό απομένει στην άλλοτε πανίσχυρη ελληνική σκηνή; Θα γεννηθούν άλλα σχήματα να συνεχίσουν τη γιορτή τους στήνοντας μια δική τους στο μέλλον;
Η Θεσσαλονίκη έκανε πάρτι στην Αθήνα βάζοντας σφραγίδα στο κοινό μυστικό ότι εκεί στο Βορρά εδώ και 30 χρόνια βγαίνουν οι πιο σημαντικοί μουσικοί παίρνοντας τα σκήπτρα της Αθήνας των 70ς. Από τη στιγμή που είχαμε την απώλεια του Θάνου Ανεστόπουλου από τα Διάφανα Κρίνα και τη διάλυση των Πυξ Λαξ που είχαν και οι δύο μεγάλη μαζικότητα στις συναυλίες τους, η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα παρ’ ότι έχει σχεδόν πενταπλάσιο πληθυσμό από την Θεσσαλονίκη δεν έχει σχήματα ή ένα ροκ μουσικό που μπορεί μόνος του να γεμίσει το Τεχνόπολις ή άλλο μεγάλο χώρο. Οι τοποθεσίες δεν σημαίνουν κάτι το ιδιαίτερο, απλώς αυτό είναι μία επισήμανση. Άλλωστε και ο Παυλίδης εδώ και χρόνια ζει και δημιουργεί στην Αθήνα…
Τέλος στο Τεχνόπολις τα στιγμιότυπα που έδειξαν οι ροκ μουσικοί εξακολουθούν να παρακολουθούν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, ήταν η στιγμή που ο Παύλος Παυλίδης αφιέρωσε ένα τραγούδι του στην Ηριάννα. Την ίδια στιγμή ακούστηκε από μερίδα του κόσμου το σύνθημα: «Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά». Αργότερα ο Γιάννης Αγγελάκας μίλησε για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δίνοντας ένα δικό του πολιτικό τόνο στην συναυλία…
Φωτογραφίες: Γιάννης Αλεξίου
