Το μεγάλο συναυλιακό γεγονός της χρονιάς που απέδειξε ότι «Οι άγγελοι ζουν ακόμα στην Μεσόγειο» πραγματοποιήθηκε εχθές 9/7/2012 με τεράστια επιτυχία.
Και πώς να αποφύγεις τη λέξη τεράστια από τη στιγμή που το Στάδιο κόσμημα - από θέμα αύρας, αισθητικής αλλά και ακουστικής - ήταν πραγματικά πλημυρισμένο από κόσμο. Άνθρωποι της παραγωγής μας ενημέρωσαν ότι παρακολούθησαν τη συναυλία περί τους 45.000 - 50.000 θεατές.
Δεν πιστεύω ότι εύκολα γίνεται κάτι τέτοιο πλέον. Επίσης αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο κόσμος έχει ανάγκη τα καλά δρώμενα και όχι σκουπίδια με ψευτοκαλλιτέχνες του lifestyle.
Η συναυλία ξεκίνησε κατά της 10 παρά με ένα νέο συγκρότημα από τη Γαλλία τους Fantome. Δε ξεχώρισε ιδιαίτερα κάποιο από τα τρία τραγούδια που έπαιξαν, αλλά αυτό που ξεχώρισε πιστεύω είναι όταν ο τραγουδιστής έβγαλε την κάπα του η οποία εσωτερικά είχε αποτυπωμένη την ελληνική σημαία. Μπορεί να ήταν μια κίνηση marketing, δεν παύει όμως να είναι μια όμορφη εικόνα για όλο αυτό τον κόσμο που παρακολουθούσε την εκδήλωση, διψασμένος να ξεφύγει απ’ τα προβλήματα που μαραζώνουν τη χώρα μας και όλου εμάς που ζούμε, όπως μπορεί πλέον ο καθένας μας, σε αυτήν.
Στη συνέχεια στο μεγάλο video wall που υπήρχε πίσω από τη σκηνή άρχισαν να παίζουν διάφορα βίντεο με αποσπάσματα από το στούντιο που έγινε η παραγωγή του διπλού δίσκου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τον τίτλο «Οι άγγελοι ζουν ακόμα στην Μεσόγειο…» και η συναυλία, ουσιαστικά πλέον, ξεκινά.
Όλοι οι «καλεσμένοι» της βραδιάς έβγαιναν στη σκηνή ένας ένας ύστερα από σύντομους προλόγους που έκανε για το κάθε ένα ξεχωριστά ο οικοδεσπότης της βραδιάς, ερμηνεύοντας ένα τραγούδι από το δίσκο μαζί με τον Λαυρέντη και αμέσως μετά δικές τους, προσωπικές επιτυχίες. Νομίζω πως αυτό ήταν πραγματικά πολύ έξυπνο γιατί ο κόσμος δεν γινόταν να βαρεθεί. Σίγουρα οι περισσότεροι είχαν πάει για να θαυμάσουν από κοντά τους μεγάλους και αναγνωρίσιμους διεθνείς ερμηνευτές όπως ο Adamo, ο Christophe, Tonino Carotone… Σπουδαία παρουσία όμως είχαν και όλοι οι έλληνες τραγουδιστές όπως η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Διονύσης Τσακνής, ο Διονύσης Σαββόπουλος ο οποίος φαίνεται ακούραστος και αγέραστος με μεγάλη όρεξη πάνω στη σκηνή, ερμηνεύοντας καταπληκτικά παρέα με την μοναδική Μαρία Φαραντούρη το «Caruzo» του Lucio Dalla αλλά και το «Τι ζητάω» μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δικαίως είναι ο καλύτερος έλληνας ροκάς ever, ο οποίος πέρα από το τραγούδι του δίσκου που ερμήνευσε μαζί με τον Λαυρέντη τραγούδησε και το «Δεν Υπάρχω» αλλά και το «Πριν το Τέλος» του Lucio Battisti, επιχειρώντας ένα τρομερό φωνητικά κλείσιμο.
Κανονικά το συγκεκριμένο ρεπορτάζ θέλει αρκετές σελίδες για να μην αδικηθεί κανένας μιας τα πάντα κύλησαν εξαιρετικά. Όλα ήταν οργανωμένα όπως έπρεπε. Ακόμη και μία σύντομη διακοπή για να ετοιμαστεί η σκηνή καλύφτηκε από το τραγούδι του δίσκου που είναι αφιερωμένο στην Μαρία Κάλλας με τίτλο Pourquoi tu chantes (Στη Μαρία Κάλλας) και τραγουδισμένο από την Anne-Catherine Gillet & το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τη συνοδεία φωτογραφιών, γεγονός που λειτούργησε σαν ένα κερασάκι στην «τούρτα». Και λέω ένα γιατί η «τούρτα» είχε και άλλο κερασάκι. Την εμφάνιση του Γιώργου Μαργαρίτη, που είχε ανακοινώσει ΜΟΝΟ το Ogdoo.gr, ο οποίος αποθεώθηκε από τον κόσμο με το που «έσκασε» στη σκηνή και τραγούδησε το «Πεθαίνω για σένα»
Δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα αρνητικό. Και λέω δυστυχώς γιατί πολύ απλά φοβάμαι πως θα κάνουμε πολύ καιρό να δούμε ξανά μία τόσο σπουδαία συναυλία, με τόσους σπουδαίους έλληνες και ξένους καλλιτέχνες μαζί στη σκηνή να τραγουδούν ζωντανά και σε έναν τόσο μοναδικό χώρο όπως το Καλλιμάρμαρο. Πως ήταν δηλαδή παράδειγμα τα Mad Awards; Ε, το ακριβώς αντίθετο.
Φωτογραφίες: Πάνος Παπαϊωάννου
Video: Κίκα Α. Ρόκα
Και πώς να αποφύγεις τη λέξη τεράστια από τη στιγμή που το Στάδιο κόσμημα - από θέμα αύρας, αισθητικής αλλά και ακουστικής - ήταν πραγματικά πλημυρισμένο από κόσμο. Άνθρωποι της παραγωγής μας ενημέρωσαν ότι παρακολούθησαν τη συναυλία περί τους 45.000 - 50.000 θεατές.
Δεν πιστεύω ότι εύκολα γίνεται κάτι τέτοιο πλέον. Επίσης αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο κόσμος έχει ανάγκη τα καλά δρώμενα και όχι σκουπίδια με ψευτοκαλλιτέχνες του lifestyle.
Η συναυλία ξεκίνησε κατά της 10 παρά με ένα νέο συγκρότημα από τη Γαλλία τους Fantome. Δε ξεχώρισε ιδιαίτερα κάποιο από τα τρία τραγούδια που έπαιξαν, αλλά αυτό που ξεχώρισε πιστεύω είναι όταν ο τραγουδιστής έβγαλε την κάπα του η οποία εσωτερικά είχε αποτυπωμένη την ελληνική σημαία. Μπορεί να ήταν μια κίνηση marketing, δεν παύει όμως να είναι μια όμορφη εικόνα για όλο αυτό τον κόσμο που παρακολουθούσε την εκδήλωση, διψασμένος να ξεφύγει απ’ τα προβλήματα που μαραζώνουν τη χώρα μας και όλου εμάς που ζούμε, όπως μπορεί πλέον ο καθένας μας, σε αυτήν.
Στη συνέχεια στο μεγάλο video wall που υπήρχε πίσω από τη σκηνή άρχισαν να παίζουν διάφορα βίντεο με αποσπάσματα από το στούντιο που έγινε η παραγωγή του διπλού δίσκου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τον τίτλο «Οι άγγελοι ζουν ακόμα στην Μεσόγειο…» και η συναυλία, ουσιαστικά πλέον, ξεκινά.
Όλοι οι «καλεσμένοι» της βραδιάς έβγαιναν στη σκηνή ένας ένας ύστερα από σύντομους προλόγους που έκανε για το κάθε ένα ξεχωριστά ο οικοδεσπότης της βραδιάς, ερμηνεύοντας ένα τραγούδι από το δίσκο μαζί με τον Λαυρέντη και αμέσως μετά δικές τους, προσωπικές επιτυχίες. Νομίζω πως αυτό ήταν πραγματικά πολύ έξυπνο γιατί ο κόσμος δεν γινόταν να βαρεθεί. Σίγουρα οι περισσότεροι είχαν πάει για να θαυμάσουν από κοντά τους μεγάλους και αναγνωρίσιμους διεθνείς ερμηνευτές όπως ο Adamo, ο Christophe, Tonino Carotone… Σπουδαία παρουσία όμως είχαν και όλοι οι έλληνες τραγουδιστές όπως η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Διονύσης Τσακνής, ο Διονύσης Σαββόπουλος ο οποίος φαίνεται ακούραστος και αγέραστος με μεγάλη όρεξη πάνω στη σκηνή, ερμηνεύοντας καταπληκτικά παρέα με την μοναδική Μαρία Φαραντούρη το «Caruzo» του Lucio Dalla αλλά και το «Τι ζητάω» μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δικαίως είναι ο καλύτερος έλληνας ροκάς ever, ο οποίος πέρα από το τραγούδι του δίσκου που ερμήνευσε μαζί με τον Λαυρέντη τραγούδησε και το «Δεν Υπάρχω» αλλά και το «Πριν το Τέλος» του Lucio Battisti, επιχειρώντας ένα τρομερό φωνητικά κλείσιμο.
Κανονικά το συγκεκριμένο ρεπορτάζ θέλει αρκετές σελίδες για να μην αδικηθεί κανένας μιας τα πάντα κύλησαν εξαιρετικά. Όλα ήταν οργανωμένα όπως έπρεπε. Ακόμη και μία σύντομη διακοπή για να ετοιμαστεί η σκηνή καλύφτηκε από το τραγούδι του δίσκου που είναι αφιερωμένο στην Μαρία Κάλλας με τίτλο Pourquoi tu chantes (Στη Μαρία Κάλλας) και τραγουδισμένο από την Anne-Catherine Gillet & το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τη συνοδεία φωτογραφιών, γεγονός που λειτούργησε σαν ένα κερασάκι στην «τούρτα». Και λέω ένα γιατί η «τούρτα» είχε και άλλο κερασάκι. Την εμφάνιση του Γιώργου Μαργαρίτη, που είχε ανακοινώσει ΜΟΝΟ το Ogdoo.gr, ο οποίος αποθεώθηκε από τον κόσμο με το που «έσκασε» στη σκηνή και τραγούδησε το «Πεθαίνω για σένα»
Δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα αρνητικό. Και λέω δυστυχώς γιατί πολύ απλά φοβάμαι πως θα κάνουμε πολύ καιρό να δούμε ξανά μία τόσο σπουδαία συναυλία, με τόσους σπουδαίους έλληνες και ξένους καλλιτέχνες μαζί στη σκηνή να τραγουδούν ζωντανά και σε έναν τόσο μοναδικό χώρο όπως το Καλλιμάρμαρο. Πως ήταν δηλαδή παράδειγμα τα Mad Awards; Ε, το ακριβώς αντίθετο.
Φωτογραφίες: Πάνος Παπαϊωάννου
Video: Κίκα Α. Ρόκα
