Μάρκος Βαμβακάρης, κατά Ξαρχάκο

Ο Σταύρος Ξαρχάκος παραμένει τολμηρός και νέος σε ό,τι αφορά στα προγράμματα που επιλέγει να παρουσιάζει.
Μάρκος Βαμβακάρης, κατά Ξαρχάκο Φωτογραφία: NDP Photo Agency
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
05/03/2019

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Γιώργος Μυζάλης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Βρέθηκα την Κυριακή το βράδυ (3/3) στο Gazarte για την παράσταση που παρουσιάζει εκεί ο Σταύρος Ξαρχάκος με τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη και συμμετοχές των: Δήμητρας Γαλάνη, Μιχάλη Μυτακίδη και Στέλιου Βαμβακάρη. Και ήταν τόσα τα ερεθίσματα, μουσικά και μη, που δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω.

Θα προσπαθήσω να βάλω μια σειρά στις σκέψεις μου:

Α. Νιώθω ότι ο Σταύρος Ξαρχάκος, με τη συγκεκριμένη παράσταση, «ξεπλήρωσε» ένα παλαιό του «χρέος» προς το Μάρκο Βαμβακάρη, το δάσκαλό του (αν μπορούμε να το πούμε έτσι). Γιατί ο Ξαρχάκος του «Ρεμπέτικου» και των «Κατά Μάρκον» - δίσκων εμβληματικών και καθοριστικών, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τα μουσικά μας πράγματα (ακόμα κι αν ο δεύτερος δεν διείσδυσε στο ευρύ ακροατήριο) - είναι «σε απευθείας σύνδεση» με το Βαμβακάρη. Με τους δύο συγκεκριμένους δίσκους, ο Ξαρχάκος «άνοιξε» πολύ τους προσωπικούς του ορίζοντες, «χώθηκε βαθιά» και με μεγάλη ευστοχία σε έναν τρόπο δημιουργίας που θα μπορούσε να είναι και μεταφυσικός (σα να είχε επικοινωνία με το Μάρκο Βαμβακάρη από το υπερπέραν). Και, ενδεχομένως, ήρθε η ώρα να αποτίσει φόρο τιμής στο μεγάλο Συριανό και πατριάρχη του λαϊκού μας τραγουδιού.

Β. Ο Σταύρος Ξαρχάκος παραμένει τολμηρός και νέος σε ό,τι αφορά στα προγράμματα που επιλέγει να παρουσιάζει. Ο τρόπος του είναι πάντοτε ουσιαστικός, ενίοτε όσο πρέπει δεξιοτεχνικός και ποζέρικος, ενώ η μεγάλη του ικανότητα έχει να κάνει και με τις επιλογές των συνεργατών του, ειδικά στο επίπεδο των μουσικών. Η ορχήστρα του (με τον ίδιο μπροστάρη, σαμάνο, χορευτή ιεροτελεστίας) είναι πάντοτε λαμπερή, καλοδουλεμένη και αισθαντική με ιδιαίτερους χρωματισμούς και έντονα κρεσέντο και ντιμινουέντο που βοηθούν την ανάπτυξη συναισθήματος και ατμόσφαιρας (σ.σ. εδώ νομίζω πρέπει να επισημάνουμε την καταλυτική παρουσία του Νεοκλή Νεοφυτίδη ως άτυπου «υπαρχηγού» ή πρωτοπαλίκαρου). Κάτι τέτοιο «αντιμετωπίσαμε» στο πρώτο μέρος της χθεσινοβραδινής παράστασης, όπου -δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι- η ορχήστρα «έκλεψε» τη λάμψη των ερμηνευτών.

Γ. Σε ό,τι αφορά στους ερμηνευτές, χωρίς να υστερήσουν, δεν αισθάνθηκα ότι ήταν ολότελα «εντός κλίματος». Κάτι τα δύσκολα και «αχαρτογράφητα» για τους ίδιους τραγούδια, κάτι η «φρέσκια» παράσταση που έχει παιχτεί μόλις δυο φορές, μου φάνηκαν σφιγμένοι και τρακαρισμένοι. Όχι κακοί, αλλά μουδιασμένοι. Ο δε Μιχάλης Μυτακίδης -ειδικά στο δεύτερο μέρος- μιλούσε περισσότερο από όσο χρειαζόταν μέσα στα τραγούδια. Η τριβή με το πρόγραμμα, υποθέτω, θα βοηθήσει άπαντες να «εγκλιματιστούν» και να αποδώσουν καλύτερα.

Δ. Για μένα, προσωπικά, η γοητεία του βουβού -συνήθως- και αινιγματικού Ξαρχάκου υπέστη ένα μικρό πλήγμα χθες βράδυ, καθώς πρωτοφανώς ο ίδιος αποφάσισε να πάρει το μικρόφωνο και να απευθυνθεί προς το ακροατήριο. Μολονότι όσα είπε ήταν και επεξηγηματικά και συγκινητικά και «ερεθιστικά» για τη σκέψη όλων, εγώ θα τον προτιμούσα για άλλη μια φορά σιωπηλό και «βλοσυρό» (με την καλή έννοια).

Για μένα η συγκεκριμένη παράσταση είναι must για έναν τελευταίο και σημαντικότατο λόγο: την ώρα που αμέτρητοι νεόκοποι φιλόδοξοι μουσικοί παρουσιάζουν ανέμπνευστες διασκευές παλαιών τραγουδιών ή βασίζονται σε ρεπερτόρια των ένδοξων περασμένων χρόνων, αναμασώντας και προσπαθώντας να μας πείσουν ότι έχουν «πρόταση», έρχεται ο ογδοντάχρονος έφηβος Ξαρχάκος να «μας πάρει το σκαλπ» και να αποδείξει ότι η νιότη δεν εδράζεται στις ταυτότητες και στους ισχυρισμούς, αλλά στο όραμα, την εργασία και το αποτέλεσμα. Κι εσείς, συνομήλικοι και μικρότεροί μου φερέλπιδες καλλιτέχνες, με τη βοήθεια «επιτυχημένων» μανατζαρέων, ψάξτε στα αρχεία της ελληνικής δισκογραφικής παραγωγής για το επόμενο (προ εικοσαετίας) σουξεδάκι που θα επανεκτελέσετε (επί της ουσίας), λέγοντας ότι το διασκευάσατε.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!