Ο καιρός μας έκανε τη χάρη το βράδυ αυτό κι έτσι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο στιχουργός - ποιητής που αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε όσο λίγοι, τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Αθηνών, σ’ ένα κατάμεστο Ηρώδειο, με μια συναυλία που είχε τον απόλυτα ταιριαστό τίτλο «Τι χρώματα, τι μουσικές», δανεισμένο φυσικά από το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» του Λευτέρη Παπαδόπουλου που μελοποίησε ο Χρήστος Νικολόπουλος κι ερμήνευσε πρώτη η Χαρούλα Αλεξίου.
Τη βραδιά της Δευτέρας 25 Ιουνίου εκ μέρους του Φεστιβάλ άνοιξε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μιλώντας για τον στιχουργό και συνεχίστηκε με την ανάγνωση αποσπάσματος από τις «Προσωπολατρίες» του Γιάννη Ευσταθιάδη, όπου περιγράφεται γλαφυρά η προσωπικότητά του ως στιχουργού.
Η συναυλία κράτησε πάνω από τρεις ώρες και κατά τη διάρκειά της ακούσαμε όσα διαμάντια του Λευτέρη Παπαδόπουλου μπόρεσαν να χωρέσουν, σε ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε εξαιρετικά ο Γιώργος Νταλάρας. Τα τραγούδησαν ο ίδιος, μαζί με τους Μανώλη Μητσιά, Κώστα Μακεδόνα, Μελίνα Ασλανίδου, Χρήστο Μάστορα, Βιολέτα Ίκαρη και η χορωδία Chórεs σε μουσική διδασκαλία Μαρίνας Σάττι.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά στην οποία τα χρώματα των στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου και οι μουσικές των τεράστιων συνθετών που τον μελοποίησαν άγγιξαν και πάλι τις καρδιές όλων, αφήνοντάς μας με μνήμες που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας.
H είσοδος του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο Ηρώδειο λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας, ήταν μια απ’ αυτές. Το χαμόγελό του, πλατύ, διαρκές κι από καρδιάς. Ποιο ακριβώς να ήταν το συναίσθημά του, άραγε; Το χειροκρότημα που εισέπραξε αρκεί για τις στιγμές που έχουν ζήσει όσοι «ένιωσαν» με τα τραγούδια του;
Η ανατριχιαστική χορωδιακή συμμετοχή του κοινού, πάντως, αποδεικνύει τόσο την αγάπη του, όσο και τη διαχρονικότητα του στιχουργού. Τα τραγούδια του παραμένουν στα χείλη μας πολλές δεκαετίες τώρα κι ας έρχονται από άλλες εποχές πολλές από τις εικόνες που τόσο γλαφυρά περιγράφει.
Η βραδιά είχε και εκπλήξεις, όπως την εκτός προγράμματος εμφάνιση της Χαρούλας Αλεξίου. Η Χαρούλα ευτύχησε να ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση κάποια από τα ωραιότερα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ήταν εκεί για να τον τιμήσει. Ο Γιώργος Νταλάρας την κάλεσε επί σκηνής κι εκείνη τραγούδησε για μας το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», αφού μας ταξίδεψε νοερά πίσω στο 1970, όταν και πρωτοτραγούδησε. Ο Μίμης Πλέσσας εισέπραξε το θερμό χειροκρότημα του κοινού, όταν τον ανήγγειλε ο Γιώργος Νταλάρας, ως έναν από τους συνθέτες - συνεργάτες του.
Τίποτα δε συγκρίνεται, όμως, με το φινάλε. Όλοι οι ερμηνευτές μαζί επί σκηνής, να τραγουδούν πασίγνωστα τραγούδια του στιχουργού μαζί με το κοινό. Και τότε, μετά από παράκληση του Γιώργου Νταλάρα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σηκώθηκε και τραγούδησε ο ίδιος την «Άπονη ζωή» (Σταύρου Ξαρχάκου) καταχειροκροτούμενος. Η χαρά στα μάτια του έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο ωραίο είναι να τιμώνται οι άνθρωποι του διαμετρήματός του όσο μπορούν να είναι και οι ίδιοι παρόντες. Ήταν μια στιγμή που δεν περιγράφεται επακριβώς, αν δεν την έχεις ζήσει και που, φεύγοντας, πήραμε όλοι μαζί μας ως μια ακριβή ανάμνηση.
Λευτέρη Παπαδόπουλε, σ’ ευχαριστούμε για τις εικόνες που πέρασες στην αιωνιότητα, κάνοντάς τες ασύλληπτα όμορφα τραγούδια!
Τη βραδιά της Δευτέρας 25 Ιουνίου εκ μέρους του Φεστιβάλ άνοιξε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μιλώντας για τον στιχουργό και συνεχίστηκε με την ανάγνωση αποσπάσματος από τις «Προσωπολατρίες» του Γιάννη Ευσταθιάδη, όπου περιγράφεται γλαφυρά η προσωπικότητά του ως στιχουργού.
Η συναυλία κράτησε πάνω από τρεις ώρες και κατά τη διάρκειά της ακούσαμε όσα διαμάντια του Λευτέρη Παπαδόπουλου μπόρεσαν να χωρέσουν, σε ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε εξαιρετικά ο Γιώργος Νταλάρας. Τα τραγούδησαν ο ίδιος, μαζί με τους Μανώλη Μητσιά, Κώστα Μακεδόνα, Μελίνα Ασλανίδου, Χρήστο Μάστορα, Βιολέτα Ίκαρη και η χορωδία Chórεs σε μουσική διδασκαλία Μαρίνας Σάττι.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά στην οποία τα χρώματα των στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου και οι μουσικές των τεράστιων συνθετών που τον μελοποίησαν άγγιξαν και πάλι τις καρδιές όλων, αφήνοντάς μας με μνήμες που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας.
H είσοδος του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο Ηρώδειο λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας, ήταν μια απ’ αυτές. Το χαμόγελό του, πλατύ, διαρκές κι από καρδιάς. Ποιο ακριβώς να ήταν το συναίσθημά του, άραγε; Το χειροκρότημα που εισέπραξε αρκεί για τις στιγμές που έχουν ζήσει όσοι «ένιωσαν» με τα τραγούδια του;
Η ανατριχιαστική χορωδιακή συμμετοχή του κοινού, πάντως, αποδεικνύει τόσο την αγάπη του, όσο και τη διαχρονικότητα του στιχουργού. Τα τραγούδια του παραμένουν στα χείλη μας πολλές δεκαετίες τώρα κι ας έρχονται από άλλες εποχές πολλές από τις εικόνες που τόσο γλαφυρά περιγράφει.
Η βραδιά είχε και εκπλήξεις, όπως την εκτός προγράμματος εμφάνιση της Χαρούλας Αλεξίου. Η Χαρούλα ευτύχησε να ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση κάποια από τα ωραιότερα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ήταν εκεί για να τον τιμήσει. Ο Γιώργος Νταλάρας την κάλεσε επί σκηνής κι εκείνη τραγούδησε για μας το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», αφού μας ταξίδεψε νοερά πίσω στο 1970, όταν και πρωτοτραγούδησε. Ο Μίμης Πλέσσας εισέπραξε το θερμό χειροκρότημα του κοινού, όταν τον ανήγγειλε ο Γιώργος Νταλάρας, ως έναν από τους συνθέτες - συνεργάτες του.
Τίποτα δε συγκρίνεται, όμως, με το φινάλε. Όλοι οι ερμηνευτές μαζί επί σκηνής, να τραγουδούν πασίγνωστα τραγούδια του στιχουργού μαζί με το κοινό. Και τότε, μετά από παράκληση του Γιώργου Νταλάρα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σηκώθηκε και τραγούδησε ο ίδιος την «Άπονη ζωή» (Σταύρου Ξαρχάκου) καταχειροκροτούμενος. Η χαρά στα μάτια του έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο ωραίο είναι να τιμώνται οι άνθρωποι του διαμετρήματός του όσο μπορούν να είναι και οι ίδιοι παρόντες. Ήταν μια στιγμή που δεν περιγράφεται επακριβώς, αν δεν την έχεις ζήσει και που, φεύγοντας, πήραμε όλοι μαζί μας ως μια ακριβή ανάμνηση.
Λευτέρη Παπαδόπουλε, σ’ ευχαριστούμε για τις εικόνες που πέρασες στην αιωνιότητα, κάνοντάς τες ασύλληπτα όμορφα τραγούδια!
