Είναι κάποιες συνεργασίες, για τις οποίες αξίζει να λέμε «ήμουν κι εγώ εκεί». Αυτό ισχύει στην περίπτωση των εμφανίσεων του Σταύρου Ξαρχάκου και της Χαρούλας Αλεξίου στο Gazarte, σε ένα ρεπερτόριο γεμάτο με τραγούδια του αξέχαστου Γιώργου Ζαμπέτα. Οι δυο καλλιτέχνες, παρόλη την τεράστια πορεία τους στο τραγούδι, δεν είχαν συνεργαστεί -εκτός από λίγες φορές- πάνω στη σκηνή, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και από τον Δεκέμβριο του 2018 να βρίσκονται μαζί στην κεντρική αίθουσα του Gazarte σε ένα, αν μη τι άλλο, ανατρεπτικό πρόγραμμα.
Όλοι γνωρίζουν ότι ο Σταύρος Ξαρχάκος, εκτός των δικών του δημιουργιών, έχει τεράστιο ταλέντο στην ενορχήστρωση διαφορετικών μουσικών ειδών, φτιάχνοντας κάθε φορά αριστουργήματα. Αυτό συνέβη και σε αυτήν την παράσταση. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο ήχος του τάνγκο του Astor Piazzolla θα μπορούσε να συνδυαστεί με το «Αδιέξοδο» του Γιώργου Ζαμπέτα; Ή ακόμα, τί κοινό έχει ο πασίγνωστος «Τζακ Ο Χάρα» με το τζαζ ύφος της Νέας Ορλεάνης; Κι όμως, ο αεικίνητος Σταύρος Ξαρχάκος κατάφερε για μία ακόμα φορά να κάνει το ακατόρθωτο. Κατάφερε να γεφυρώσει το μπουζούκι με το μπαντονεόν και το αμιγώς ελληνικό λαϊκό στοιχείο με εκείνο των διεθνών ηχοχρωμάτων, δημιουργώντας ένα θερμό κλίμα, γεμάτο με ανεπανάληπτες μουσικές αναμνήσεις.
Τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα που όλοι αγαπούν και σιγοτραγουδούν, υπό την μπαγκέτα του Ξαρχάκου, παίρνουν μια μοναδική μορφή, άκρως θαρραλέα και εφευρετική. Με την αμέριστη βοήθεια των μουσικών του (Νεοκλής Νεοφυτίδης - πιάνο, Βασίλης Δρογκάρης - ακορντεόν, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης - κιθάρα, νυκτά, έγχορδα, Ηρακλής Ζάκκας - 1ο μπουζούκι, Δημήτρης Ρέππας - μπουζούκι, Γιώργος Λιμάκης - κιθάρες, Αντώνης Τσίγκας - κοντραμπάσο), το κοινό μεταφέρεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο η μουσική ενώνεται με το συναίσθημα, τις αναμνήσεις, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Η αγαπημένη Χάρις Αλεξίου είναι περήφανη γι’ αυτήν τη συνεργασία κι αυτό φαίνεται τόσο από το ύφος της την ώρα που ερμηνεύει τα κομμάτια του Ζαμπέτα, όσο και από τη στάση της σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, προσεγγίζει ερμηνευτικά τα τραγούδια, προσδίδοντάς τους μια διαφορετική υφολογική έκφραση, χαροποιώντας τους ακροατές που, πραγματικά, παρακολουθούν ένα εξαιρετικό μουσικό πρόγραμμα. Αξίζει να γίνει αναφορά στα κείμενα που απαγγέλλονται κυρίως από την Αλεξίου, αφού αποτελούν -εκτός από πηγή ενημέρωσης για τη ζωή και το έργο του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα- ένα σημείο συγκίνησης και συνένωσης των εμπειριών του τιμώμενου προσώπου, στο οποίο ξεδιπλώνεται η προσωπικότητα, αλλά και οι συνήθειές του.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας και τα τραγούδια του ζωντανεύουν ξανά στην Αθήνα του 21ου αιώνα με την υπογραφή του αγαπημένου του φίλου και συνεργάτη Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος, για μία ακόμα φορά, κατάφερε να προκαλέσει αίσθηση με τις επιλογές του. Ειλικρινά, δε χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα λόγια, μια και όλα αυτά που προσφέρονται σε αυτή τη μουσική συνάντηση, θα μείνουν στον μυαλό και την ψυχή όλων εκείνων που την παρακολούθησαν ή που πρόκειται να την παρακολουθήσουν μέσα στις επόμενες τελευταίες παραστάσεις. Συγχαρητήρια σε όλους.
Φωτογραφίες: Σάββας Ρακιντζάκης.
Όλοι γνωρίζουν ότι ο Σταύρος Ξαρχάκος, εκτός των δικών του δημιουργιών, έχει τεράστιο ταλέντο στην ενορχήστρωση διαφορετικών μουσικών ειδών, φτιάχνοντας κάθε φορά αριστουργήματα. Αυτό συνέβη και σε αυτήν την παράσταση. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο ήχος του τάνγκο του Astor Piazzolla θα μπορούσε να συνδυαστεί με το «Αδιέξοδο» του Γιώργου Ζαμπέτα; Ή ακόμα, τί κοινό έχει ο πασίγνωστος «Τζακ Ο Χάρα» με το τζαζ ύφος της Νέας Ορλεάνης; Κι όμως, ο αεικίνητος Σταύρος Ξαρχάκος κατάφερε για μία ακόμα φορά να κάνει το ακατόρθωτο. Κατάφερε να γεφυρώσει το μπουζούκι με το μπαντονεόν και το αμιγώς ελληνικό λαϊκό στοιχείο με εκείνο των διεθνών ηχοχρωμάτων, δημιουργώντας ένα θερμό κλίμα, γεμάτο με ανεπανάληπτες μουσικές αναμνήσεις.
Τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα που όλοι αγαπούν και σιγοτραγουδούν, υπό την μπαγκέτα του Ξαρχάκου, παίρνουν μια μοναδική μορφή, άκρως θαρραλέα και εφευρετική. Με την αμέριστη βοήθεια των μουσικών του (Νεοκλής Νεοφυτίδης - πιάνο, Βασίλης Δρογκάρης - ακορντεόν, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης - κιθάρα, νυκτά, έγχορδα, Ηρακλής Ζάκκας - 1ο μπουζούκι, Δημήτρης Ρέππας - μπουζούκι, Γιώργος Λιμάκης - κιθάρες, Αντώνης Τσίγκας - κοντραμπάσο), το κοινό μεταφέρεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο η μουσική ενώνεται με το συναίσθημα, τις αναμνήσεις, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Η αγαπημένη Χάρις Αλεξίου είναι περήφανη γι’ αυτήν τη συνεργασία κι αυτό φαίνεται τόσο από το ύφος της την ώρα που ερμηνεύει τα κομμάτια του Ζαμπέτα, όσο και από τη στάση της σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, προσεγγίζει ερμηνευτικά τα τραγούδια, προσδίδοντάς τους μια διαφορετική υφολογική έκφραση, χαροποιώντας τους ακροατές που, πραγματικά, παρακολουθούν ένα εξαιρετικό μουσικό πρόγραμμα. Αξίζει να γίνει αναφορά στα κείμενα που απαγγέλλονται κυρίως από την Αλεξίου, αφού αποτελούν -εκτός από πηγή ενημέρωσης για τη ζωή και το έργο του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα- ένα σημείο συγκίνησης και συνένωσης των εμπειριών του τιμώμενου προσώπου, στο οποίο ξεδιπλώνεται η προσωπικότητα, αλλά και οι συνήθειές του.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας και τα τραγούδια του ζωντανεύουν ξανά στην Αθήνα του 21ου αιώνα με την υπογραφή του αγαπημένου του φίλου και συνεργάτη Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος, για μία ακόμα φορά, κατάφερε να προκαλέσει αίσθηση με τις επιλογές του. Ειλικρινά, δε χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα λόγια, μια και όλα αυτά που προσφέρονται σε αυτή τη μουσική συνάντηση, θα μείνουν στον μυαλό και την ψυχή όλων εκείνων που την παρακολούθησαν ή που πρόκειται να την παρακολουθήσουν μέσα στις επόμενες τελευταίες παραστάσεις. Συγχαρητήρια σε όλους.
Φωτογραφίες: Σάββας Ρακιντζάκης.
