Η Ρίτα Αντωνοπούλου στα καλύτερά της

(VIDEO) Δεν είναι μυστικό. Παρακολουθώ τη Ρίτα Αντωνοπούλου εδώ και χρόνια. Ξεκίνησα από ένα γενικό «δε με ενθουσιάζει» για να καταλήξω να τη θεωρώ μια από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Ερμηνεύτριες, για την ακρίβεια. Γιατί, ως γνωστόν, το τραγουδιστής δεν προϋποθέτει το ερμηνευτής, αλλά, αν αυτά τα δυο συναντηθούν, θα συμβούν όμορφα πράγματα. Με κέρδισε, λοιπόν, η Ρίτα Αντωνοπούλου μέσα στο χρόνο, λίγο - λίγο. Με τις επιλογές της, τη γενικότερη στάση και αισθητική της και με το γεγονός ότι ποτέ της δε μου έδωσε την αίσθηση της βιασύνης. Δεν βιάζεται η Ρίτα Αντωνοπούλου. Ποτέ δεν την ενδιέφερε να πετύχει γρήγορα. Έτσι, τα βήματά της ήταν πάντοτε αργά, επιλεγμένα και έφερε η ίδια την ευθύνη τους στο ακέραιο και με θάρρος. Πιστώθηκε τις επιτυχίες και τα παράσημά της (σ.σ. δεν είναι λίγο πράγμα να σε «χρήζει» βασική του ερμηνεύτρια για χρόνια ο Θάνος Μικρούτσικος) και χρεώθηκε τα (όποια) «στραβοπατήματα» πραγματοποίησε στην έως τώρα διαδρομή της.

Αυτά σκεφτόμουν το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου, απολογιστικά, καθισμένος σε μια γωνιά της Σφίγγας, περιμένοντας το πρόγραμμα να αρχίσει. Πιάνο - φωνή, λέει. Από τις πιο δύσκολες προκλήσεις για έναν ερμηνευτή αυτός ο συνδυασμός. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν το πιάνο (με ουρά) παίζει ο σπουδαίος δεξιοτέχνης πιανίστας και συνθέτης Θοδωρής Οικονόμου, που θα μπορούσε από μόνος του να αποτελεί την ατραξιόν της βραδιάς. Να πρέπει, δηλαδή, να φανείς αντάξια ενός μουσικού που όμοιός του δεν υπάρχει. Και το κατόρθωσε αυτό η Αντωνοπούλου.

Το πρόγραμμα της Σφίγγας -για μένα- είναι ό,τι καλύτερο έχω παρακολουθήσει από τις σόλο εμφανίσεις της. Από τη μια, ο Οικονόμου να «ζαλίζει» και να μαγεύει τα πλήκτρα (και το ακροατήριο) και από την άλλη η Αντωνοπούλου να τραγουδά με την ψυχή της, χωρίς κανένα «κράτημα», με «σπασμένα τα φρένα» και με το συναίσθημα στην εμπροσθοφυλακή. Πιάνο - φωνή για δυόμιση ώρες. Συγκίνηση και έκπληξη ταυτόχρονα. Ανατριχίλα και αναγνώριση. Με το κοινό να χειροκροτεί ασταμάτητα ανάμεσα στα τραγούδια και να «βουβαίνεται» την ώρα της επιτέλεσης. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από αυτό; Ενθουσιάστηκα, πραγματικά.

Δεν χρειάζεται να σας γράψω μην την χάσετε. Καθίσταται σαφές από τα παραπάνω. Θέλω, όμως, να επισημάνω δυο - τρία πράγματα για το πρόγραμμα. Στα highlights της βραδιάς θα έβαζα οπωσδήποτε: το «Σιγά μην κλάψω» (μουσική: Επισκέπτες - στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας) που μου έκοψε την ανάσα (και τα ύπατα) με την σπαρακτική κραυγή της τραγουδίστριας και τον «Κηπουρό» (μουσική - στίχοι: Παύλος Παυλίδης) που με ανατρίχιασε σύγκορμο. Ιδιαίτερες στιγμές, επίσης, το «Ο Τσε στη Νέα Υόρκη» (μουσική: Θοδωρής Οικονόμου - στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος), το «Δεν γίνεται αλλιώς» (μουσική - στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα) και το νέο και ακυκλοφόρητο, τον τίτλο του οποίου δεν γνωρίζω αλλά μου έχει πάρει το μυαλό από χθες που το πρωτάκουσα, των Γιάννη Γούνα (στίχοι) και Σταύρου Σιόλα (μουσική).

Θα ξαναπάω οπωσδήποτε να την ακούσω. Ίσως και το επόμενο Σάββατο. Να έρθετε κι εσείς.

Video - Youtube: ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, 421xristina

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!