θα μας κάνει να αγκαλιάσουμε το διπλανό μας, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Ξαφνικά σβήνουν τα φώτα, οι μουσικοί τρέχουν να πάρουν τις θέσεις τους και βγαίνει η «οικοδέσποινα» της βραδιάς , Νατάσα Μποφίλιου.
Όλοι χειροκροτούν, φωνάζουν και αρχίζουν να παίρνουν φωτιά τα κινητά. Άλλοι για αφιερώσεις , άλλοι για φωτογραφίες και άλλοι για να καταγράψουν μερικά δευτερόλεπτα. Οι περισσότεροι μάλλον απέτυχαν αφού τους παρέσυρε ο ρυθμός και τα πλάνα τους θα είναι αρκετά «κουνημένα». Αλλά βέβαια ο σκοπός δεν είναι η αρτιότητα και το εντυπωσιακό βίντεο αλλά το τι καταγράφτηκε σε αυτό. Έτσι ήταν και η παράσταση της Νατάσας Μποφίλιου, χωρίς πολλά εφέ κι οθόνες , αλλά με αληθινά τραγούδια και μία προικισμένη ερμηνεύτρια που τα έδωσε όλα για το κοινό και δικαίως έχει τη θέση που πλέον έχει στο χώρος της και στη ζωή μας. Ζωντανή, θεατρική, λαμπερή και με μία ωραία, συγκρατημένη τσαχπινιά, όπου το απαιτούσαν τα τραγούδια. Μοιραζόταν τις μελωδίες και τους στίχους με τον κόσμο, ζούσε κάθε στιγμή μαζί τους. Το πρόγραμμα κάθε άλλο πάρα μονότονο δεν ήταν. Επιλογές από το προσωπικό της ρεπερτόριο, με καλοδουλεμένες διαδοχές αλλά και διακριτικές παρεμβάσεις όπως το Tainted Love , το Eleanor Rigby , το Moon River , καθώς και το Δίχτυ (Ξαρχάκου-Γκάτσου) με υποδειγματική ερμηνεία!
Πλησιάζει το τέλος, ο καθένας φωνάζει το τραγούδι που θέλει να ακούσει πριν τελειώσει η βραδιά. Η Μποφίλιου ερμηνεύει εκείνο που απαιτούσαν οι περισσότεροι, το Εν λευκώ και μάλιστα a capella . Ξαφνικά ο υπέροχος χώρος της Τεχνόπολις φωτίζεται από εκατοντάδες πυροτεχνήματα που σχεδόν όλοι κρατούσαμε στα χέρια μας.
Μετά από λίγο τα πυροτεχνήματα σβήνουν, το τραγούδι τελειώνει και η Νατάσα Μποφίλιου μας καληνυχτίζει. Ο χώρος σείεται με τη γνωστή φράση «κι άλλο – κι άλλο» και ξαναβγαίνει για ένα μικρό encore με τη μεγάλη επιτυχία της, Το Μέτρημα.
ΥΓ. Πρέπει να σας πω πως ήμουν προετοιμασμένος για μία απλά συμπαθητική βραδιά. Τελικά όμως πέρασα φανταστικές στιγμές και σίγουρα θα ξαναπάω σε συναυλία της.