Η βραδιά της 15ης Ιουλίου 2015 ξεκίνησε εκτός πεπατημένης, με τα φώτα κλειστά και το ηχογραφημένο ντουέτο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, «Κρατήσου από μένα», στα μεγάφωνα, ενώ την είσοδό της έκανε με το «Μη με φωνάξεις» – νέες δημιουργίες και οι δύο από τον τελευταίο της δίσκο, «9+1 Ιστορίες», που πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και, όπως η ίδια είπε, χθες τις εγκαινίασε.
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη καλησπέρισε ζεστά το κατάμεστο Βεάκειο λέγοντας «Είναι κοινοτοπίες, αλλά να σας πω ότι είμαι συγκινημένη που είμαι στον Πειραιά (ούσα Πειραιώτισσα). Είμαι συγκινημένη που είναι οι φίλοι μου από την Καλλίπολη εδώ. Είναι μία βραδιά με σασπένς και αγωνία, που θα ξορκίσουμε για τις επόμενες δύο ώρες» και παρουσίασε τους εξαιρετικούς μουσικούς Αλέξανδρο - Δράκο Κτιστάκη στα τύμπανα και τις ενορχηστρώσεις, Γιώργο Γεωργιάδη στο μπάσο, Γιάννη Κυριμκυρίδη στο πιάνο και τα πλήκτρα, Νίκο Μέρμηγκα στη λάφτα, το μαντολίνο, το λαούτο και το μπουζούκι και Δημήτρη Τσάκα στο σαξόφωνο και την κλασσική κιθάρα.
Με κατακλείδα «Τραγουδάμε μαζί για τις επόμενες δύο ώρες, ναι;» ξεκίνησε κι επίσημα η συναυλία και, όντως, μαζί με το κοινό τραγούδησε για τις επόμενες δύο ώρες, μεταξύ άλλων, τα νέα της «Συνήθεια» και «Μακριά απ’ την τρικυμία», τα παλιά της «Ως τα χαράματα», «Το παράπονο», «Αναστασία» και άλλα, όπως το «Πριν το τέλος» και «Άγγελος εξάγγελος» σε πρώτη εκτέλεση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Διονύση Σαββόπουλου αντίστοιχα. Ανάμεσα σε αυτά η ίδια τίμησε με τέσσερα τραγούδια και τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση του «μοιραίου στη ζωή της» Βασίλη Τσιτσάνη. Η ίδια, επίσης, επεφύλαξε και μία έκπληξη στο κοινό συστήνοντάς του τον Πάνο Ζώη, «μία φωνή εξαιρετική», όπως είπε, που γνώρισε πριν ενάμιση χρόνο μέσα από ένα demo, ο οποίος και την συνόδευσε επί σκηνής για μεγάλο μέρος της βραδιάς. Αρκετά καλός ο νεαρός καλλιτέχνης τραγούδησε τόσο μόνος, όσο και σε ντουέτα στο πλάι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη κερδίζοντας επάξια το χειροκρότημα.
Με την άνεση και το πάθος της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, τα καθηλωτικά σόλο του Δημήτρη Τσάκα και του Νίκου Μέρμηγκα, τις παραγγελιές και τους διαλόγους της με τους παρευρισκόμενους κύλησε η βραδιά, όπως ακριβώς δεσμεύτηκε στην έναρξή της η ερμηνεύτρια πως θα κυλήσει. Καληνύχτισε το κοινό με ένα «μεγάλο ευχαριστώ» και αφιέρωσε με νόημα σε όλους το «Δυνατά», ενώ μετά το encore, με τους περισσότερους θεατές να έχουν μεταφερθεί γύρω από τη σκηνή, η βραδιά έκλεισε με τη φράση της «Πάμε να τελειώσουμε σαν πάρτι!» και το «Δε μιλώ για μια νύχτα».
Φωτογραφίες: Μαρία Φιλιππάκη
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη καλησπέρισε ζεστά το κατάμεστο Βεάκειο λέγοντας «Είναι κοινοτοπίες, αλλά να σας πω ότι είμαι συγκινημένη που είμαι στον Πειραιά (ούσα Πειραιώτισσα). Είμαι συγκινημένη που είναι οι φίλοι μου από την Καλλίπολη εδώ. Είναι μία βραδιά με σασπένς και αγωνία, που θα ξορκίσουμε για τις επόμενες δύο ώρες» και παρουσίασε τους εξαιρετικούς μουσικούς Αλέξανδρο - Δράκο Κτιστάκη στα τύμπανα και τις ενορχηστρώσεις, Γιώργο Γεωργιάδη στο μπάσο, Γιάννη Κυριμκυρίδη στο πιάνο και τα πλήκτρα, Νίκο Μέρμηγκα στη λάφτα, το μαντολίνο, το λαούτο και το μπουζούκι και Δημήτρη Τσάκα στο σαξόφωνο και την κλασσική κιθάρα.
Με κατακλείδα «Τραγουδάμε μαζί για τις επόμενες δύο ώρες, ναι;» ξεκίνησε κι επίσημα η συναυλία και, όντως, μαζί με το κοινό τραγούδησε για τις επόμενες δύο ώρες, μεταξύ άλλων, τα νέα της «Συνήθεια» και «Μακριά απ’ την τρικυμία», τα παλιά της «Ως τα χαράματα», «Το παράπονο», «Αναστασία» και άλλα, όπως το «Πριν το τέλος» και «Άγγελος εξάγγελος» σε πρώτη εκτέλεση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Διονύση Σαββόπουλου αντίστοιχα. Ανάμεσα σε αυτά η ίδια τίμησε με τέσσερα τραγούδια και τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση του «μοιραίου στη ζωή της» Βασίλη Τσιτσάνη. Η ίδια, επίσης, επεφύλαξε και μία έκπληξη στο κοινό συστήνοντάς του τον Πάνο Ζώη, «μία φωνή εξαιρετική», όπως είπε, που γνώρισε πριν ενάμιση χρόνο μέσα από ένα demo, ο οποίος και την συνόδευσε επί σκηνής για μεγάλο μέρος της βραδιάς. Αρκετά καλός ο νεαρός καλλιτέχνης τραγούδησε τόσο μόνος, όσο και σε ντουέτα στο πλάι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη κερδίζοντας επάξια το χειροκρότημα.
Με την άνεση και το πάθος της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, τα καθηλωτικά σόλο του Δημήτρη Τσάκα και του Νίκου Μέρμηγκα, τις παραγγελιές και τους διαλόγους της με τους παρευρισκόμενους κύλησε η βραδιά, όπως ακριβώς δεσμεύτηκε στην έναρξή της η ερμηνεύτρια πως θα κυλήσει. Καληνύχτισε το κοινό με ένα «μεγάλο ευχαριστώ» και αφιέρωσε με νόημα σε όλους το «Δυνατά», ενώ μετά το encore, με τους περισσότερους θεατές να έχουν μεταφερθεί γύρω από τη σκηνή, η βραδιά έκλεισε με τη φράση της «Πάμε να τελειώσουμε σαν πάρτι!» και το «Δε μιλώ για μια νύχτα».
Φωτογραφίες: Μαρία Φιλιππάκη
