Οι δύο τόμοι του βιβλίου του Μ. Καραγάτση «Γιούγκερμαν» του 1938, του τρίτου ψυχογραφικού μυθιστορήματος, μέρους της Τριλογίας με τίτλο «Εγκλιματισμός Κάτω Από το Φοίβο» - τα άλλα δύο είναι ο «Συνταγματάρχης Λιάπκιν» και η «Μεγάλη Χίμαιρα» - χώρεσαν σε μια καθηλωτική, τρίωρη θεατρική παράσταση με τη γρήγορη και ουσιώδη σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, του οποίου παππούς, από την πλευρά της μητέρας του, ήταν ο συγγραφέας του έργου. Μια παράσταση που θα πρέπει να μνημονευτεί ίσως σαν η παράσταση της θεατρικής σεζόν που διανύουμε.
Κεντρικό πρόσωπο ο Φιλανδός τυχοδιώκτης Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν που ενσαρκώνει ο Γιάννης Στάνκογλου, ένας ξεχωριστός ηθοποιός. Αρσενικός. Ένας τίτλος που ίσως μόνο ο Νίκος Κούρκουλος και ο Μάνος Κατράκης είχαν στο παρελθόν, με την πραγματική έννοια, ως ηθοποιοί. Κάτι που συγκινεί ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού που ακολουθεί τον Στάνκογλου στις παραστάσεις του. Όπως και στο Γιούγκερμαν.
Ο τηλεοπτικός Γιούγκερμαν, η δημοφιλής σειρά που ξεκίνησε το 1976 με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στα καλύτερά του, καθήλωνε εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές. Ένας ρόλος που ταυτίστηκε με τον Αλεξανδράκη. Ο Στάνκογλου είναι Αλεξανδράκης; Σίγουρα είναι ο ιδανικός ερμηνευτής του Γιούγκερμαν. Αλέγρος, δυναμικός, ένας πραγματικός γητευτής της σκηνής. Ένα θηρίο ηθοποιίας που αλωνίζει το σανίδι, με ατσάλινο χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση, οδηγεί τον ρόλο εκεί που ξέρει αυτός. Ένα ανήμερο θηρίο ηθοποιίας που πιάνει τους ρόλους τους και τους «ξεσκίζει». Πρέπει κάθε σκηνοθέτης που τον έχει πρωταγωνιστή να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Δεν βγαίνουν συχνά τέτοιοι ηθοποιοί.
Το Γιούγκερμαν που παίζεται αυτό τον καιρό με μεγάλη προσέλευση στο θέατρο Πορεία δίνει μια ευκαιρία στον ακροατή να νοιώσει την παρουσία του σε ένα μεγάλο θεατρικό γεγονός. Η παράσταση αυτή έχει την αίγλη του παλιού καλού θεάτρου. Τότε που ήταν πραγματικά γεγονός το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης. Για να ευχαριστηθείς την παράσταση αυτή χρειάζεται μια προετοιμασία του νου και της ψυχής. Να μην ενταχθεί στο γρήγορο πρόγραμμα της καθημερινότητας. Σε αυτό βοηθά και η αναζήτηση θέσεων στην παράσταση, που λόγω μεγάλης προσέλευσης θα την δεις αρκετές μέρες μόλις μπεις στη διαδικασία να κλείσεις θέση.
Η άλλη αποκάλυψη από πλευράς ερμηνείας είναι η Ζέτα Μακρυπούλια. Ασφαλώς κάνει ένα βήμα παραπάνω στην υποκριτική. Ίσως παίζει τον εαυτό της. Αλλά κι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πάντως, ως Ντάινα και σε διπλό ρόλο ως Λίλη, είναι αποκάλυψη. Το καλομαθημένο πλουσιοκόριτσο που θέλει τους χειρισμούς της καθώς ξέρει να χειρίζεται τους ανθρώπους είναι κάτι που θέλει πειστικότητα και εκείνη την έχει στην παράσταση.
Κεντρικό πρόσωπο ο Φιλανδός τυχοδιώκτης Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν που ενσαρκώνει ο Γιάννης Στάνκογλου, ένας ξεχωριστός ηθοποιός. Αρσενικός. Ένας τίτλος που ίσως μόνο ο Νίκος Κούρκουλος και ο Μάνος Κατράκης είχαν στο παρελθόν, με την πραγματική έννοια, ως ηθοποιοί. Κάτι που συγκινεί ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού που ακολουθεί τον Στάνκογλου στις παραστάσεις του. Όπως και στο Γιούγκερμαν.
Ο τηλεοπτικός Γιούγκερμαν, η δημοφιλής σειρά που ξεκίνησε το 1976 με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στα καλύτερά του, καθήλωνε εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές. Ένας ρόλος που ταυτίστηκε με τον Αλεξανδράκη. Ο Στάνκογλου είναι Αλεξανδράκης; Σίγουρα είναι ο ιδανικός ερμηνευτής του Γιούγκερμαν. Αλέγρος, δυναμικός, ένας πραγματικός γητευτής της σκηνής. Ένα θηρίο ηθοποιίας που αλωνίζει το σανίδι, με ατσάλινο χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση, οδηγεί τον ρόλο εκεί που ξέρει αυτός. Ένα ανήμερο θηρίο ηθοποιίας που πιάνει τους ρόλους τους και τους «ξεσκίζει». Πρέπει κάθε σκηνοθέτης που τον έχει πρωταγωνιστή να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Δεν βγαίνουν συχνά τέτοιοι ηθοποιοί.
Το Γιούγκερμαν που παίζεται αυτό τον καιρό με μεγάλη προσέλευση στο θέατρο Πορεία δίνει μια ευκαιρία στον ακροατή να νοιώσει την παρουσία του σε ένα μεγάλο θεατρικό γεγονός. Η παράσταση αυτή έχει την αίγλη του παλιού καλού θεάτρου. Τότε που ήταν πραγματικά γεγονός το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης. Για να ευχαριστηθείς την παράσταση αυτή χρειάζεται μια προετοιμασία του νου και της ψυχής. Να μην ενταχθεί στο γρήγορο πρόγραμμα της καθημερινότητας. Σε αυτό βοηθά και η αναζήτηση θέσεων στην παράσταση, που λόγω μεγάλης προσέλευσης θα την δεις αρκετές μέρες μόλις μπεις στη διαδικασία να κλείσεις θέση.
Η άλλη αποκάλυψη από πλευράς ερμηνείας είναι η Ζέτα Μακρυπούλια. Ασφαλώς κάνει ένα βήμα παραπάνω στην υποκριτική. Ίσως παίζει τον εαυτό της. Αλλά κι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πάντως, ως Ντάινα και σε διπλό ρόλο ως Λίλη, είναι αποκάλυψη. Το καλομαθημένο πλουσιοκόριτσο που θέλει τους χειρισμούς της καθώς ξέρει να χειρίζεται τους ανθρώπους είναι κάτι που θέλει πειστικότητα και εκείνη την έχει στην παράσταση.
