Ο ίδιος δεν πήρε το ρίσκο αυτό, αλλά αφοσιώθηκε στην συγκέντρωση πλούτου, χωρίς όμως να αφήσει κάποια παρακαταθήκη την ύστατη στιγμή, πεθαίνοντας μόνος και μισητός.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Κώστας Τουρνάς απέκτησε πολλά «παιδιά» και συνεχίζει να κάνει φίλους μέσα από τα τραγούδια του που είναι η «περιουσία» του περισσότερα από 40 χρόνια τώρα δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό σε κάθε του εμφάνιση.
Όλος αυτός ο ανεκτίμητος μουσικός πλούτος του φανερώνεται τον καιρό αυτό στην μουσική σκηνή «Zoo» στο Χαλάνδρι, τις Παρασκευές, όπου από νωρίς ένας πυρήνας πιστών οπαδών του που αποτελούν την παρέα «Οι Φίλοι του Κώστα Τουρνά», βρίσκονται κάθε φορά εκεί και μαζί με άλλους φίλους του γεμίζουν το χώρο αυτό για να τραγουδήσουν μαζί του μια διαδρομή που δεν λέει να τελειώσει.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ’ αρχάς η δυναμική των ίδιων των τραγουδιών του Κώστα Τουρνά που ξεκινούν από την ανατολή της δεκαετίας του ’70 όταν μαζί με τους Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Σταύρο Λογαρίδη, τον ντράμερ Κώστα Παπαϊωάννου και με την προσθήκη της Νάσιας Σάνδη στα φωνητικά σχημάτισαν τους Poll με τους οποίους συνέγραψε μέσα σε δύο δίσκους αρκετά από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής ποπ-ροκ σκηνής στην πιο δυνατή στιγμή της, τα 70ς.
Διαχρονικά τραγούδια, διαχρονικά μηνύματα που η αρχική διαφορετικότητά τους με τις πρωτόγνωρες μελωδίες τους για τα ελληνικά δεδομένα και τα μαγικά φωνητικά τους ταξιδεύουν σε γεμάτα καύσιμα μέχρι σήμερα από γενιά σε γενιά.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Κώστας Τουρνάς είναι έως σήμερα ένας συνεπής μουσικός με παρουσία στα μουσικά δρώμενα όπου πάντα έχει κάτι καινούργιο να προτείνει.
Είναι επικοινωνιακός και ανοιχτός, υπομονετικός με τους ανθρώπους και φιλικός μαζί τους.
Δίπλα του έχει μια ορχήστρα πολύ καλών νεώτερών του μουσικών που η χημεία τους μαζί του και μεταξύ τους είναι έκδηλη στην σκηνή.
Ο κιθαρίστας Δημήτρης Τσοπανέλης, 27 χρόνια στο πλευρό του Κ. Τουρνά ξέρει καλά τα μυστικά της κιθάρας, αγαπά και παίζει τα blues όπως νιώθει και τα τραγούδια των Poll και στην ώρα του που τα ερμηνεύει με πολύ συναίσθημα.
Επίσης ο κημπορντίστας Διαμαντής Καλαφατιάδης, ο ντράμερ Στέλιος Πασχάλης και ο μπασίστας Κώστας Βήχος έχουν στο πετσί τους τον ήχο του Τουρνά, μια ήρεμη δύναμη στην μουσική. Η γλυκύτητα του και ταυτόχρονα η σοβαρότητα του Τουρνά στην σκηνή υπάρχει και στην ίδια τη ζωή του και κάθε του ζωντανή εμφάνιση δεν αποτελεί ρουτίνα μετά από τόσα χρόνια, αλλά μια σοβαρή υπόθεση για τον ίδιο καθώς και αυτό φαίνεται ακόμη και στο ότι η σύντροφος της ζωής του Μαρία, είναι εκεί κάθε φορά μαζί του.
Τρεις ώρες γεμάτες στην σκηνή με δικά του τραγούδια και τρία encore καθώς δεν ξεμπερδεύει εύκολα με το πιστό κοινό του, έχει τη δυναμική του από μόνο του αυτό. Οι φίλοι του έχουν δώσει από την αρχή το στίγμα τους και τον τόπο προσέλευσής τους κι ο Τουρνάς έχει ένα τραγούδι για την κάθε παρέα αυτή. Το βράδυ της Παρασκευής 29 Δεκεμβρίου, στην τελευταία φετινή του εμφάνιση στο Χαλάνδρι, ήρθαν παρέες ειδικά γι’ αυτόν από την Σουηδία, την Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη και για όλους είχε ένα τραγούδι αφιερωμένο.
Το πρόγραμμα του δεν είναι προβλέψιμο με μια σειρά επιτυχιών που όλοι γνωρίζουν. Έχει και τις ψαγμένες στιγμές του. Μερικές από αυτές είναι το τραγούδι «Εμείς Που Αγαπάμε», που γράφτηκε ειδικά για το reunion των Poll το 1991 στον Λυκαβηττό και έχει ακουστεί μόνο εκεί, έχει το «Κρυφό Σχολειό» που συν-έγραψε με τον Δάντη για τις κοινές τους εμφανίσεις στο «Κεντρί» το 1994, έχει τα «Απέραντα Χωράφια» από τον εμβληματικό δίσκο του για τους παλιούς του φίλους που θέλουν να το ακούσουν και άλλες εκπλήξεις.
Επίσης η εισαγωγή από τα «Αστρόνειρα» να παίζει από τα μεγάφωνα ως intro της μπάντας σ’ ένα πρόγραμμα που η «Μηχανή του Χρόνου» σε πάει πίσω και ταυτόχρονα σου δίνει φτερά για το μέλλον, γιατί μέλλον χωρίς εξοικείωση με το παρελθόν δεν υπάρχει.
«Κύριες και Κύριοι»… «Ο Πιο Καλός Τραγουδιστής» δεν είναι «Όπου Φυσά Ο Άνεμος» γιατί «Ήλιε μου» θα λειώσω μπροστά σου αν δεν ξέρω να αναμετρηθώ μαζί σου…
Φωτογραφίες: Γιάννης Αλεξίου
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Κώστας Τουρνάς απέκτησε πολλά «παιδιά» και συνεχίζει να κάνει φίλους μέσα από τα τραγούδια του που είναι η «περιουσία» του περισσότερα από 40 χρόνια τώρα δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό σε κάθε του εμφάνιση.
Όλος αυτός ο ανεκτίμητος μουσικός πλούτος του φανερώνεται τον καιρό αυτό στην μουσική σκηνή «Zoo» στο Χαλάνδρι, τις Παρασκευές, όπου από νωρίς ένας πυρήνας πιστών οπαδών του που αποτελούν την παρέα «Οι Φίλοι του Κώστα Τουρνά», βρίσκονται κάθε φορά εκεί και μαζί με άλλους φίλους του γεμίζουν το χώρο αυτό για να τραγουδήσουν μαζί του μια διαδρομή που δεν λέει να τελειώσει.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ’ αρχάς η δυναμική των ίδιων των τραγουδιών του Κώστα Τουρνά που ξεκινούν από την ανατολή της δεκαετίας του ’70 όταν μαζί με τους Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Σταύρο Λογαρίδη, τον ντράμερ Κώστα Παπαϊωάννου και με την προσθήκη της Νάσιας Σάνδη στα φωνητικά σχημάτισαν τους Poll με τους οποίους συνέγραψε μέσα σε δύο δίσκους αρκετά από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής ποπ-ροκ σκηνής στην πιο δυνατή στιγμή της, τα 70ς.
Διαχρονικά τραγούδια, διαχρονικά μηνύματα που η αρχική διαφορετικότητά τους με τις πρωτόγνωρες μελωδίες τους για τα ελληνικά δεδομένα και τα μαγικά φωνητικά τους ταξιδεύουν σε γεμάτα καύσιμα μέχρι σήμερα από γενιά σε γενιά.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Κώστας Τουρνάς είναι έως σήμερα ένας συνεπής μουσικός με παρουσία στα μουσικά δρώμενα όπου πάντα έχει κάτι καινούργιο να προτείνει.
Είναι επικοινωνιακός και ανοιχτός, υπομονετικός με τους ανθρώπους και φιλικός μαζί τους.
Δίπλα του έχει μια ορχήστρα πολύ καλών νεώτερών του μουσικών που η χημεία τους μαζί του και μεταξύ τους είναι έκδηλη στην σκηνή.
Ο κιθαρίστας Δημήτρης Τσοπανέλης, 27 χρόνια στο πλευρό του Κ. Τουρνά ξέρει καλά τα μυστικά της κιθάρας, αγαπά και παίζει τα blues όπως νιώθει και τα τραγούδια των Poll και στην ώρα του που τα ερμηνεύει με πολύ συναίσθημα.
Επίσης ο κημπορντίστας Διαμαντής Καλαφατιάδης, ο ντράμερ Στέλιος Πασχάλης και ο μπασίστας Κώστας Βήχος έχουν στο πετσί τους τον ήχο του Τουρνά, μια ήρεμη δύναμη στην μουσική. Η γλυκύτητα του και ταυτόχρονα η σοβαρότητα του Τουρνά στην σκηνή υπάρχει και στην ίδια τη ζωή του και κάθε του ζωντανή εμφάνιση δεν αποτελεί ρουτίνα μετά από τόσα χρόνια, αλλά μια σοβαρή υπόθεση για τον ίδιο καθώς και αυτό φαίνεται ακόμη και στο ότι η σύντροφος της ζωής του Μαρία, είναι εκεί κάθε φορά μαζί του.
Τρεις ώρες γεμάτες στην σκηνή με δικά του τραγούδια και τρία encore καθώς δεν ξεμπερδεύει εύκολα με το πιστό κοινό του, έχει τη δυναμική του από μόνο του αυτό. Οι φίλοι του έχουν δώσει από την αρχή το στίγμα τους και τον τόπο προσέλευσής τους κι ο Τουρνάς έχει ένα τραγούδι για την κάθε παρέα αυτή. Το βράδυ της Παρασκευής 29 Δεκεμβρίου, στην τελευταία φετινή του εμφάνιση στο Χαλάνδρι, ήρθαν παρέες ειδικά γι’ αυτόν από την Σουηδία, την Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη και για όλους είχε ένα τραγούδι αφιερωμένο.
Το πρόγραμμα του δεν είναι προβλέψιμο με μια σειρά επιτυχιών που όλοι γνωρίζουν. Έχει και τις ψαγμένες στιγμές του. Μερικές από αυτές είναι το τραγούδι «Εμείς Που Αγαπάμε», που γράφτηκε ειδικά για το reunion των Poll το 1991 στον Λυκαβηττό και έχει ακουστεί μόνο εκεί, έχει το «Κρυφό Σχολειό» που συν-έγραψε με τον Δάντη για τις κοινές τους εμφανίσεις στο «Κεντρί» το 1994, έχει τα «Απέραντα Χωράφια» από τον εμβληματικό δίσκο του για τους παλιούς του φίλους που θέλουν να το ακούσουν και άλλες εκπλήξεις.
Επίσης η εισαγωγή από τα «Αστρόνειρα» να παίζει από τα μεγάφωνα ως intro της μπάντας σ’ ένα πρόγραμμα που η «Μηχανή του Χρόνου» σε πάει πίσω και ταυτόχρονα σου δίνει φτερά για το μέλλον, γιατί μέλλον χωρίς εξοικείωση με το παρελθόν δεν υπάρχει.
«Κύριες και Κύριοι»… «Ο Πιο Καλός Τραγουδιστής» δεν είναι «Όπου Φυσά Ο Άνεμος» γιατί «Ήλιε μου» θα λειώσω μπροστά σου αν δεν ξέρω να αναμετρηθώ μαζί σου…
Φωτογραφίες: Γιάννης Αλεξίου
