Γαλάνη & Μποφίλιου με την «πρωτοεμφανιζόμενη» ορχήστρα Βασίλη Τσιτσάνη στο Μέγαρο

Τα τραγούδια του Τρικαλινού τραγουδοποιού συγκινούν ακόμα και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ζώσας και ενεργής μουσικής μας πραγματικότητας. Φάνηκε και χθες.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Βρέθηκα χθες βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να παρακολουθήσω την «πρώτη» της ορχήστρας που φέρει το όνομα του Βασίλη Τσιτσάνη και έχει για επικεφαλής τον ξεχωριστό Μανώλη Πάππο. Για την πρώτη της αυτή εμφάνιση, η ορχήστρα είχε για «μπροστινές» δύο σπουδαίες τραγουδίστριες: τη Δήμητρα Γαλάνη και τη Νατάσσα Μποφίλιου. Πολυαναμενόμενη η συνεργασία, σχετιζόμενη άμεσα με το εγχείρημα και την αφορμή, γέμισε ασφυκτικά το Μέγαρο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει και να το «ζεστάνει» όσο θα ταίριαζε στο ρεπερτόριο του Τσιτσάνη. Το έχω ξαναγράψει: σκηνές όπως αυτή του Μεγάρου ή του Ηρωδείου δημιουργούν απόσταση μεταξύ κοινού και καλλιτεχνών (αλλά και ρεπερτορίου). Επικρατεί ένα «σφίξιμο». Να, και χθες, μόνο στα τελευταία δύο τραγούδια (σ.σ. «Κάνε λιγάκι υπομονή» και «Συννεφιασμένη Κυριακή») ένιωσα να απελευθερώνεται ο κόσμος και να τραγουδάει με την ψυχή του. Ως τότε, ήμασταν διακριτικοί και συγκρατημένοι.

Από εκεί και πέρα, εντυπωσιακή είναι η «ζωντάνια» του ρεπερτορίου του Τσιτσάνη μέχρι σήμερα. Τα τραγούδια του Τρικαλινού τραγουδοποιού συγκινούν ακόμα και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ζώσας και ενεργής μουσικής μας πραγματικότητας. Φάνηκε και χθες αυτό. Δια στόματος, μάλιστα, άξιων ερμηνευτριών που απέδωσαν, με τον τρόπο τους η καθεμιά, αριστουργηματικά όσα κλήθηκαν να τραγουδήσουν. Σαφώς, η Γαλάνη λειτούργησε περισσότερο εντός κλίματος και ζωτικού χώρου, με τη στόφα της μεγάλης τραγουδίστριας, αλλά και η Μποφίλιου διακρίθηκε ιδιαιτέρως στο τεχνικό κομμάτι του τραγουδίσματος, ξεσηκώνοντας μάλιστα το κοινό σε αυθόρμητα χειροκροτήματα αρκετές φορές. Προσωπικά, συγκινήθηκα ιδιαιτέρως με τη γενικότερη στάση της «παλιάς» απέναντι στη «νέα», καθότι παρατήρησα την «ανοιχτωσιά» της Γαλάνη, τόσο σε επίπεδο χειρονομίας, όσο και σε επίπεδο ουσίας (έκανε δεύτερες και «έδινε χώρο» διαρκώς). Από πλευράς Μποφίλιου, επίσης, εντόπισα τον προσήκοντα σεβασμό και την ευγνωμοσύνη προς εκείνη που «άνοιξε το δρόμο». Κράτησα, φυσικά, την συναισθηματική ερμηνεία της Γαλάνη στο «Της ταβέρνας το ρολόι», αλλά και της Μποφίλιου στο «Κυριακή σε γνώρισα» (μονοπάτι δύσβατο και απαιτητικό που βάδισε προσεκτικά και με επιτυχία η τραγουδίστρια - αντιστοίχως και στα «Ξένα χέρια»).

Δυο λόγια για την ορχήστρα: γνώστες του ρεπερτορίου, παίχτες καλοί, κράτησαν τη συνολική αισθητική του ηχοτοπίου σε υψηλά στάνταρ. Στα θετικά του συνόλου και ο «τσιτσανικός» Βασίλης Προδρόμου που τραγούδησε εντελώς «εντός κλίματος» ωσάν πραγματικός λαϊκός τραγουδιστής του τότε και του τώρα. Προστιθέμενη αξία στην παρουσίαση των τραγουδιών και η χορωδιακή λειτουργία των μουσικών που έκαναν δεύτερες σε αρκετές περιστάσεις.

Τελευταία επισήμανση (άσχετη με οποιαδήποτε κριτική διάθεση απέναντι στο πρόγραμμα): στο δρόμο της επιστροφής, σαν «παιχνίδι του μυαλού», άρχισα να σκέφτομαι πόσα τραγούδια του Τσιτσάνη δεν ακούστηκαν χθες στο, ομολογουμένως, χορταστικό πρόγραμμα που παρακολούθησα. Αμέτρητα, σας ενημερώνω. Παρατήρηση που, αν μη τι άλλο, ενισχύει περαιτέρω το παραπάνω σχόλιο για τη «ζωντάνια» του ρεπερτορίου του Βασίλη Τσιτσάνη μέχρι σήμερα.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!