Φουλ του Αλκίνοου Ιωαννίδη σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη

Τρεις συναυλίες σε διάστημα τεσσάρων ημερών. Δύο πόλεις, ίδιο setup, ένας καλλιτέχνης στη σκηνή, τρία όργανα, τρία playlist.
Φουλ του Αλκίνοου Ιωαννίδη σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη Φωτογραφία: NDP Photo Agency
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
19/03/2019

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Γιώργος Μυζάλης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πόσο αλλάζει ένα live από τη μια μέρα στην άλλη; Τι ρόλο παίζει το κοινό; Πόσο διαφορετικό είναι ένα τραγούδι την Παρασκευή και το Σάββατο στον ίδιο χώρο με άλλους ανθρώπους κάτω από το «πατάρι»; Τι «γκελ» κάνει μια ατάκα ή μια αφήγηση όταν αλλάζει η ψυχολογία εκείνου που την εκφέρει; Ποια είναι, τελικά, εκείνα τα «προαπαιτούμενα» που χαρακτηρίζουν επιτυχημένο ένα live έναντι ενός άλλου;

Αυτά σκέφτομαι πολύ συχνά - και με τη δουλειά που κάνω. Τις προηγούμενες μέρες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω back to back (to back - που λένε) τρεις συναυλίες του Αλκίνοου Ιωαννίδη: δύο στη Θεσσαλονίκη (Block 33 - 15, 16/3) και μία στην Αθήνα (Gazarte - 13/3). Γνωρίζοντάς το αρκετές μέρες νωρίτερα, σκέφτηκα ότι αυτή η συγκυρία θα μπορούσε, ενδεχομένως, να με βοηθήσει να αντιληφθώ κάποια πράγματα σε σχέση με όσα προαναφέρω.

Τρεις συναυλίες, λοιπόν, σε διάστημα τεσσάρων ημερών. Δύο πόλεις, ίδιο setup, ένας καλλιτέχνης στη σκηνή (με τη βοήθεια της ομάδας, γύρω και κάτω), τρία όργανα (λαούτο, κλασική και ακουστική κιθάρα) τρία playlist με μεγάλες ομοιότητες (αλλά όχι ολόιδια) και -περίπου- δύο χιλιάδες διαφορετικοί άνθρωποι στο κοινό και στην εξυπηρέτηση αυτού. Δύο χώροι διαφορετικοί (άκαπνος ο ένας - «μπαρουτοκαπνισμένος» ο άλλος) και τρεις διαφορετικές μέρες - ξεχνάω κάτι;

Όλες οι προαναφερθείσες μεταβλητές παράμετροι έπαιξαν, λίγο ή πολύ, το ρόλο τους στη διαμόρφωση της εκάστοτε ατμόσφαιρας και του εκάστοτε ηχοτοπίου. Αλλά δεν μπορώ να συνδέσω κάτι με κάτι άλλο. Ναι, το πρώτο μέρος του live του Σαββάτου ήταν πιο θορυβώδες κι «αγενές» από πλευράς κοινού προς τον καλλιτέχνη. Όμως, στο δεύτερο μέρος το κλίμα άλλαξε και μάλλον αυτό ήταν το καλύτερο χρονικό διάστημα ανάμεσα και στα τρία live. Ναι, και στα τρία live έβγαλε γέλιο βροντερό η ατάκα με τα «φωτιστικά της Τάνιας» (σ.σ. ιστοριάρα σχετικά με μια «επιδρομή» του Αλκίνοου Ιωαννίδη μετά από προτροπή της Τάνιας Τσανακλίδου να αγοράσουν από κάπου χάλκινα πνευστά σε τιμή ευκαιρίας, που αργότερα η τραγουδίστρια μετέτρεψε σε φωτιστικά καθώς παραήταν δύσκολα στην εκμάθησή τους), ειπώθηκε όμως διαφορετικά στη ρύμη του λόγου. Ναι, ο «Νεοέλληνας» του Πανούση ξεσήκωσε τη Θεσσαλονίκη τις πρώτες ώρες της Κυριακής, αλλά παίχτηκε μόνο τότε.

Από πού να το πρωτοπιάσεις; Κανόνας δεν υπάρχει. Και το ήξερα εξ αρχής. Έχει, όμως, ενδιαφέρον η παρατήρηση - ειδικά αν συνοδεύεται από αισθητική ικανοποίηση και ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Ναι, καλά το ακούσατε. Από όλες τις στιγμές και τις ατάκες του «τριημέρου», κρατώ μία που μου είπε μετά το τέλος της πρώτης συναυλίας (που ήταν μάλλον και η λιγότερο «επιτυχημένη») ο ξεχωριστός Γιώργος Χαρωνίτης: «στις συναυλίες του Αλκίνοου πηγαίνουμε για ψυχοθεραπεία». Έτσι είναι. Γιατί τα live του αγαπημένου (σας και μου) τραγουδοποιού δεν είναι απλές συναυλίες με στόχο τη διασκέδαση. Έχουν μετατραπεί, χρόνια τώρα, σε μια συνολική πολιτισμική εμπειρία υψηλής αισθητικής. Στον Αλκίνοο πας για τα τραγούδια, ναι, αλλά «παίρνεις» από όλα: από τις λέξεις, από τη συμπεριφορά του, από τις αφηγήσεις του, από τη στάση του σώματός του, από τον τρόπο που κινεί τα χέρια του, από την αμηχανία του (όποτε εμφανίζεται) και κυρίως από την αλήθεια του.

Περιττό να σας το πω: κάθε Τετάρτη στο Gazarte.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!