έφτανε ως κάτω στο πάτωμα. Το έβλεπα φουσκωμένο. Κάποια στιγμή αποφάσισα να σηκώσω το τραπεζομάντηλο να δω τι είναι. Ήταν αυτός ο μικρός αδερφός του Αντώνη κρυμμένος μέσα κι άκουγε πώς παίζαμε…!».
Το ιστορικό κλαμπ «Κύτταρο», Ηπείρου κι Αχαρνών όπως πάντα, ήταν φίσκα από νωρίς. Μιάμιση ώρα πριν αρχίσει η μεγάλη βραδιά! Υπήρχε αγωνία στον κόσμο να ξαναδεί τον Άρχοντα της Ροκ, Γιάννη Σπάθα να ξαναπιάνει την κιθάρα του μετά από 5 χρόνια που «έχασε» από το πάλκο το έτερον ήμισυ, τον Αντώνη Τουρκογιώργη. Ο Σπάθας πέρασε 5 ολόκληρα απομονωμένος στους Παξούς, τον τόπο καταγωγής του, και τώρα ήρθε η ώρα του μεγάλου ραντεβού.
Το βράδυ της Παρασκευής ήταν στο πάλκο όλη η παλιοπαρέα, η Μαρκέλλα Παναγιώτου, η πρώτη γυναίκα που έσπασε το αντρικό κατεστημένο των Socrates και κέρδισε το κοινό τους με την φωνή α λα Janis Joplin, ο ντράμερ Μάκης Γιούλης, γιος του Αντώνη Γιούλη (κιθάρα, όργανο) των θρυλικών Idols (1964-1974), ο οποίος πάνω από μια δεκαετία παίζει με το πάθος του Keith Moon ντραμς στο μέγιστο ελληνικό συγκρότημα και φυσικά το πρότυπο όλων των Ελλήνων κιθαριστών, ο Γιάννης Σπάθας. Όμως δεν θα ήταν μαζί ο Αντώνης Τουρκογιώργης να φωνάξει «Power» στην σκηνή και να τραγουδήσει με την τραχιά progressive φωνή του και να γεμίσει με τον όγκο του και την ενέργεια του την σκηνή.
Ήταν όμως αυτός ο πιτσιρικάς, ο Άκης, που κρυβόταν τότε κάτω από το τραπέζι στις πρόβες και κρυφάκουγε το δάσκαλο του αργότερα, το Γιάννη Σπάθα, να παίζει κιθάρα, μια κιθάρα από άλλο πλανήτη. Τον είχαν βγάλει στη σκηνή μερικές φορές εκεί στις αρχές του ’80 οι Socrates σαν δεύτερη κιθάρα, με πολύ ταλέντο. Ο Άκης αργότερα ύψωσε το δικό του ανάστημα στην ελληνική ροκ σκηνή και το εξώφυλλο - σκίτσο της τελευταία δουλειάς του «Three Days of 1969» (εκδόσεις Γαβριηλίδη), ένα αφιέρωμα στο Γούντστοκ, ήταν το φόντο στο Κύτταρο πίσω από τα ντραμς του Μάκη Γιούλη.
Παντού φάτσες γελαστές. Πρόσωπα που έχουν ζήσει το ροκ και τώρα σε ένα οικείο περιβάλλον περίμεναν τον ήρωα που σφράγισε την Ελληνική Ροκ με την απαράμιλλη τεχνική του να είναι μαζί τους αυτό το όμορφο βράδυ της 7ης Φεβρουαρίου, η εξ αναβολής συναυλία της 24ης Ιανουαρίου, λόγω εκλογών.
Πάντα τα μεγάλα γεγονότα της ροκ ήταν κοντά σε εκλογές, σαν μια παράλληλη πορεία, τόσο μακρινή, καθώς στην ροκ μουσική δεν χωρούν χρωματισμοί. Όπως εκείνη η θρυλική πια συναυλία των Socrates στο Λυκαβηττό, μερικές μέρες πριν τις εκλογές του 1999. Το κοινό των Socrates είχε ανέκαθεν ένα άλλο ήθος, σαν μια οικογένεια, που το επέβαλε η ίδια η μουσική του γκρουπ, αλλά και ο χαρακτήρας και η άποψη που είχαν οι Socrates για την μουσική, καθώς και τη σχέση του ροκ με την ουσία της μουσικής, με διάφορα μηνύματα αγάπης και ειρήνης μέσα από τους στίχους του Αντώνη Τουρκογιώργη, στιχουργού των Socrates. Ένα συγκρότημα που είχε κάθετη άποψη για τα ναρκωτικά και ουδέποτε το κοινό τους συνδύασε το ροκ με τα ναρκωτικά και αυτό είναι μια επιτυχία των Socrates Drank The Conium. Όσο για τον Γιάννη Σπάθα παραμένει όπως ήταν πάντα, ένα σεμνός μουσικός που ξέρει την αξία του και παίζει την μουσική χωρίς περιτύλιγμα, αυτούσια και αυθεντική.
Η μεγάλη ανατριχίλα κυρίευσε το Socrat-ιακό κοινό μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες του «Hideaway», του Freddie King από την εκτέλεση του Beano άλμπουμ του John Mayall's Bluebreakers με τον Eric Clapton, που είχε συμβολικό χαρακτήρα καθώς από εκεί πρωτοάκουσε blues ο Γιάννης Σπάθας.
Ακολούθησε το επίσης συμβολικό – ευχόμαστε – «Born Again» από το δίσκο Breaking Through των Socrates. Ο 63χρονος κιθαρίστας ήταν πάλι εκεί στην σκηνή. Με την κόκκινη Stratocaster στα χέρια του, έπαιζε πάλι. Θεός. Λίγο πριν τον είχε παρουσιάσει ο Άκης Τουρκογιώργης, μετά από ένα intro της «Layla».
«Θα παίξουμε τραγούδια από το δίσκο μας On The Wings που δεν έχουν παιχθεί για χρόνια live γιατί ήθελαν δύο κιθάρες. Απόψε μπορούμε να τα παίξουμε !», είπε στο μικρόφωνο ο Σπάθας, αμέσως μετά το δεύτερο κομμάτι του στην σκηνή, που ήταν το «Wind Cries Mary» του Jimi Hendrix, της μεγάλης επιρροής των Socrates. Έτσι το κοινό απόλαυσε το «Destruction» και το «The Bride» (κομμάτι που δεν έχουν παίξει ποτέ live οι Socrates) από τον τρίτο δίσκο των Socrates Drank The Conium που είχε ανεβεί στο Νο1 της Georgia στην Αμερική το 1973. Από εκεί μέχρι το τέλος της συναυλίας έπλεκαν τα κομμάτια των Socrates με του Jimi Hendrix ανεβάζοντας τον πυρετό ! Time of Pain, Queen of the Universe, Mr. WC, Axis Bold As Love (Hendrix), Message of Love (Hendrix), Red House (Hendrix), Nobody’s Business If I Do (έναπαλιό blues των Grainger - Robbins), Stray Dogs και Living in a Hot Town (δύοτραγούδιααπότηνκαριέρατων Socrates ως Plaza στηνΜεγάληΒρετανίακαιτουομώνυμουδίσκουτους).
Και τότε ήρθε η μεγάλη ώρα να παίξει ο Σπάθας το «Mountains» - περιέχεται στους δίσκους «Phos» (1976) και «Waiting For Something» (1980) - που σφραγίζει την τεχνική του, το καθαρά προσωπικό στίγμα του στην μουσική, ένα κράμα Ηπειρώτικης μουσικής που η πεντατονία αγκαλιάζει το ήχο blues με αποτέλεσμα ένα μνημειώδες κομμάτι. Αμέσως μετά πριν πάρει ανάσα ο κόσμος που χειροκροτούσε όρθιος έρχεται το «Starvation», η μεγάλη επιτυχία των Socrates, όπως το έπαιξαν στο δίσκο τους «Phos» που έκαναν μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, σε παραγωγή δική του, και έχει γράψει ιστορία στην παγκόσμια ροκ σκηνή. Η πρώτη εκτέλεση του «Starvation» υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ των Socrates «Socrates Drank The Conium» (1972). Έτσι χαιρέτησαν το κοινό τους στο «Κύτταρο» παραμένοντας στην σκηνή και παίζοντας, εκτός προγράμματος, την παραγγελιά για το «Lady». Αμέσως μετά το «Purple Haze» του Hendrix κι έκλεισαν στο δεύτερο encore με το «Bring it on home to me» του Sam Cooke.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, πριν το διάλλειμα, ο Άκης Τουρκογιώργης και το συγκρότημά του Blue Airways ζέσταναν με το παραπάνω το κοινό μέχρι την υποδοχή του Γιάννη Σπάθα, με τραγούδια από το δίσκο τους Three Days of 1969, που περιέχει 6 κομμάτια και all time classic rock επιτυχίες όπως τα : What’s Goin’ On» (των Taste του Rory Gallagher), Manic Depression, I’m the Man (Άκης Τουρκογιώργης), Little Wing (Hendrix), Rock Me Baby, Bad Reputation, Once Upon A Time In The West και Down To The Waterline (Dire Straits), I Shot The Sheriff (στην εκτέλεση του Eric Clapton), White Room (Cream), Aqualung (Jethro Tull), Killer (Socrates), Get It All (Άκης Τουρκογιώργης).
Για την ιστορία πρέπει να αναφερθεί ότι ήταν η συναυλία του Άκη Τουρκογιώργη με το συγκρότημά του Blue Airways με σπέσιαλ καλεσμένο τον Γιάννη Σπάθα.
Ήταν μια ροκ βραδιά από εκείνες τις παλιές !
*Η συναυλία αυτή λόγω μεγάλης επιτυχίας καθώς έμεινε και πολύς κόσμος έξω, θα επαναληφθεί την Τρίτη 24 Μαρτίου στο «Κύτταρο»!
Το ιστορικό κλαμπ «Κύτταρο», Ηπείρου κι Αχαρνών όπως πάντα, ήταν φίσκα από νωρίς. Μιάμιση ώρα πριν αρχίσει η μεγάλη βραδιά! Υπήρχε αγωνία στον κόσμο να ξαναδεί τον Άρχοντα της Ροκ, Γιάννη Σπάθα να ξαναπιάνει την κιθάρα του μετά από 5 χρόνια που «έχασε» από το πάλκο το έτερον ήμισυ, τον Αντώνη Τουρκογιώργη. Ο Σπάθας πέρασε 5 ολόκληρα απομονωμένος στους Παξούς, τον τόπο καταγωγής του, και τώρα ήρθε η ώρα του μεγάλου ραντεβού.
Το βράδυ της Παρασκευής ήταν στο πάλκο όλη η παλιοπαρέα, η Μαρκέλλα Παναγιώτου, η πρώτη γυναίκα που έσπασε το αντρικό κατεστημένο των Socrates και κέρδισε το κοινό τους με την φωνή α λα Janis Joplin, ο ντράμερ Μάκης Γιούλης, γιος του Αντώνη Γιούλη (κιθάρα, όργανο) των θρυλικών Idols (1964-1974), ο οποίος πάνω από μια δεκαετία παίζει με το πάθος του Keith Moon ντραμς στο μέγιστο ελληνικό συγκρότημα και φυσικά το πρότυπο όλων των Ελλήνων κιθαριστών, ο Γιάννης Σπάθας. Όμως δεν θα ήταν μαζί ο Αντώνης Τουρκογιώργης να φωνάξει «Power» στην σκηνή και να τραγουδήσει με την τραχιά progressive φωνή του και να γεμίσει με τον όγκο του και την ενέργεια του την σκηνή.
Ήταν όμως αυτός ο πιτσιρικάς, ο Άκης, που κρυβόταν τότε κάτω από το τραπέζι στις πρόβες και κρυφάκουγε το δάσκαλο του αργότερα, το Γιάννη Σπάθα, να παίζει κιθάρα, μια κιθάρα από άλλο πλανήτη. Τον είχαν βγάλει στη σκηνή μερικές φορές εκεί στις αρχές του ’80 οι Socrates σαν δεύτερη κιθάρα, με πολύ ταλέντο. Ο Άκης αργότερα ύψωσε το δικό του ανάστημα στην ελληνική ροκ σκηνή και το εξώφυλλο - σκίτσο της τελευταία δουλειάς του «Three Days of 1969» (εκδόσεις Γαβριηλίδη), ένα αφιέρωμα στο Γούντστοκ, ήταν το φόντο στο Κύτταρο πίσω από τα ντραμς του Μάκη Γιούλη.
Παντού φάτσες γελαστές. Πρόσωπα που έχουν ζήσει το ροκ και τώρα σε ένα οικείο περιβάλλον περίμεναν τον ήρωα που σφράγισε την Ελληνική Ροκ με την απαράμιλλη τεχνική του να είναι μαζί τους αυτό το όμορφο βράδυ της 7ης Φεβρουαρίου, η εξ αναβολής συναυλία της 24ης Ιανουαρίου, λόγω εκλογών.
Πάντα τα μεγάλα γεγονότα της ροκ ήταν κοντά σε εκλογές, σαν μια παράλληλη πορεία, τόσο μακρινή, καθώς στην ροκ μουσική δεν χωρούν χρωματισμοί. Όπως εκείνη η θρυλική πια συναυλία των Socrates στο Λυκαβηττό, μερικές μέρες πριν τις εκλογές του 1999. Το κοινό των Socrates είχε ανέκαθεν ένα άλλο ήθος, σαν μια οικογένεια, που το επέβαλε η ίδια η μουσική του γκρουπ, αλλά και ο χαρακτήρας και η άποψη που είχαν οι Socrates για την μουσική, καθώς και τη σχέση του ροκ με την ουσία της μουσικής, με διάφορα μηνύματα αγάπης και ειρήνης μέσα από τους στίχους του Αντώνη Τουρκογιώργη, στιχουργού των Socrates. Ένα συγκρότημα που είχε κάθετη άποψη για τα ναρκωτικά και ουδέποτε το κοινό τους συνδύασε το ροκ με τα ναρκωτικά και αυτό είναι μια επιτυχία των Socrates Drank The Conium. Όσο για τον Γιάννη Σπάθα παραμένει όπως ήταν πάντα, ένα σεμνός μουσικός που ξέρει την αξία του και παίζει την μουσική χωρίς περιτύλιγμα, αυτούσια και αυθεντική.
Η μεγάλη ανατριχίλα κυρίευσε το Socrat-ιακό κοινό μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες του «Hideaway», του Freddie King από την εκτέλεση του Beano άλμπουμ του John Mayall's Bluebreakers με τον Eric Clapton, που είχε συμβολικό χαρακτήρα καθώς από εκεί πρωτοάκουσε blues ο Γιάννης Σπάθας.
Ακολούθησε το επίσης συμβολικό – ευχόμαστε – «Born Again» από το δίσκο Breaking Through των Socrates. Ο 63χρονος κιθαρίστας ήταν πάλι εκεί στην σκηνή. Με την κόκκινη Stratocaster στα χέρια του, έπαιζε πάλι. Θεός. Λίγο πριν τον είχε παρουσιάσει ο Άκης Τουρκογιώργης, μετά από ένα intro της «Layla».
«Θα παίξουμε τραγούδια από το δίσκο μας On The Wings που δεν έχουν παιχθεί για χρόνια live γιατί ήθελαν δύο κιθάρες. Απόψε μπορούμε να τα παίξουμε !», είπε στο μικρόφωνο ο Σπάθας, αμέσως μετά το δεύτερο κομμάτι του στην σκηνή, που ήταν το «Wind Cries Mary» του Jimi Hendrix, της μεγάλης επιρροής των Socrates. Έτσι το κοινό απόλαυσε το «Destruction» και το «The Bride» (κομμάτι που δεν έχουν παίξει ποτέ live οι Socrates) από τον τρίτο δίσκο των Socrates Drank The Conium που είχε ανεβεί στο Νο1 της Georgia στην Αμερική το 1973. Από εκεί μέχρι το τέλος της συναυλίας έπλεκαν τα κομμάτια των Socrates με του Jimi Hendrix ανεβάζοντας τον πυρετό ! Time of Pain, Queen of the Universe, Mr. WC, Axis Bold As Love (Hendrix), Message of Love (Hendrix), Red House (Hendrix), Nobody’s Business If I Do (έναπαλιό blues των Grainger - Robbins), Stray Dogs και Living in a Hot Town (δύοτραγούδιααπότηνκαριέρατων Socrates ως Plaza στηνΜεγάληΒρετανίακαιτουομώνυμουδίσκουτους).
Και τότε ήρθε η μεγάλη ώρα να παίξει ο Σπάθας το «Mountains» - περιέχεται στους δίσκους «Phos» (1976) και «Waiting For Something» (1980) - που σφραγίζει την τεχνική του, το καθαρά προσωπικό στίγμα του στην μουσική, ένα κράμα Ηπειρώτικης μουσικής που η πεντατονία αγκαλιάζει το ήχο blues με αποτέλεσμα ένα μνημειώδες κομμάτι. Αμέσως μετά πριν πάρει ανάσα ο κόσμος που χειροκροτούσε όρθιος έρχεται το «Starvation», η μεγάλη επιτυχία των Socrates, όπως το έπαιξαν στο δίσκο τους «Phos» που έκαναν μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, σε παραγωγή δική του, και έχει γράψει ιστορία στην παγκόσμια ροκ σκηνή. Η πρώτη εκτέλεση του «Starvation» υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ των Socrates «Socrates Drank The Conium» (1972). Έτσι χαιρέτησαν το κοινό τους στο «Κύτταρο» παραμένοντας στην σκηνή και παίζοντας, εκτός προγράμματος, την παραγγελιά για το «Lady». Αμέσως μετά το «Purple Haze» του Hendrix κι έκλεισαν στο δεύτερο encore με το «Bring it on home to me» του Sam Cooke.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, πριν το διάλλειμα, ο Άκης Τουρκογιώργης και το συγκρότημά του Blue Airways ζέσταναν με το παραπάνω το κοινό μέχρι την υποδοχή του Γιάννη Σπάθα, με τραγούδια από το δίσκο τους Three Days of 1969, που περιέχει 6 κομμάτια και all time classic rock επιτυχίες όπως τα : What’s Goin’ On» (των Taste του Rory Gallagher), Manic Depression, I’m the Man (Άκης Τουρκογιώργης), Little Wing (Hendrix), Rock Me Baby, Bad Reputation, Once Upon A Time In The West και Down To The Waterline (Dire Straits), I Shot The Sheriff (στην εκτέλεση του Eric Clapton), White Room (Cream), Aqualung (Jethro Tull), Killer (Socrates), Get It All (Άκης Τουρκογιώργης).
Για την ιστορία πρέπει να αναφερθεί ότι ήταν η συναυλία του Άκη Τουρκογιώργη με το συγκρότημά του Blue Airways με σπέσιαλ καλεσμένο τον Γιάννη Σπάθα.
Ήταν μια ροκ βραδιά από εκείνες τις παλιές !
*Η συναυλία αυτή λόγω μεγάλης επιτυχίας καθώς έμεινε και πολύς κόσμος έξω, θα επαναληφθεί την Τρίτη 24 Μαρτίου στο «Κύτταρο»!
