Κάθε φορά που πηγαίνω στο θέατρο, υπόσχομαι στον εαυτό μου -μ’ αρέσει, δε μ’ αρέσει η παράσταση- να πηγαίνω συχνότερα, καθώς βρίσκω ιδιαίτερα ψυχαγωγική τη φαντασιακή διαφυγή που προσφέρει, όπως και το βιβλίο.
Κάθε φορά, αθετώ την υπόσχεσή μου, μια που τα μουσικά δρώμενα σχεδόν μονοπωλούν το χρόνο μου, μέχρι να ξαναπάω στο θέατρο… και πάει λέγοντας.
Αυτή τη φορά, το κίνητρο για να βρεθώ στο Θέατρο Βεάκη ήταν μουσικό -η συμμετοχή της Ελένης Τσαλιγοπούλου & του Ανδρέα Κατσιγιάννη με την ομάδα του- όμως το συναίσθημα το ίδιο: πρέπει να πηγαίνω συχνότερα στο θέατρο.
Η «Λωξάντρα», βασισμένη στο γνωστό μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται σε πρόσωπο υπαρκτό, τη γιαγιά της συγγραφέως, σε θεατρική απόδοση του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου και μπορώ να πω πως έφυγα γοητευμένη από μια παράσταση χορταστική (κράτησε περίπου δυόμιση ώρες) και καλοφτιαγμένη.
Το έργο, που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου, είναι από μόνο του ένα ταξίδι στο χρόνο, μέσα από τα μάτια της Λωξάντρας από την Πόλη, με φόντο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, που επηρεάζουν τις μοίρες των πρωταγωνιστών και αποτέλεσαν το βασικό θέμα των βιβλίων που διάβαζα μικρή.
Η Λωξάντρα, που υποδύεται εξαιρετικά η Ελένη Κοκκίδου, είναι μια λαϊκή γυναίκα γεμάτη αγάπη για τη ζωή, τους γύρω της, την πατρίδα και τα ήθη & έθιμα με τα οποία γαλουχήθηκε, παρ’ όλα αυτά ανοιχτόμυαλη, αλλά όχι αλάθητη και κυρίως χαρισματική μαγείρισσα. Μέσα από τις ιστορίες που διαδραματίζονται στο σπίτι της και στο στενό, οικογενειακό της κύκλο κυρίως, ταξιδέψαμε νοερά σε άλλες εποχές, αναπολήσαμε αξίες που χάνονται ή χάθηκαν, θυμηθήκαμε, σκεφτήκαμε, προβληματιστήκαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, τραγουδήσαμε.
Με την Ελένη Κοκκίδου συμπρωταγωνιστούν οι Γιώργος Αρμένης (Δημητρός), Μιχάλης Μητρούσης (Ταρνανάς), Ευαγγελία Μουμούρη (Σουλτάνα) & Χρύσα Παπά (Ελεγκάκη), όλοι εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους, που καταφέρνουν να φορτίζουν συναισθηματικά ακόμα πιο έντονα τα κείμενα της παράστασης, από τα οποία -παρ' όλες τις απώλειες που μετρούν οι ήρωες- δε λείπει το χιούμορ, σε σωστή δόση.
Ξεχωριστή νότα δίνουν οι υπέροχες ερμηνείες της τραγουδίστριας Ευθαλίας - ενός ρόλου που υποδύεται η Ελένη Τσαλιγοπούλου, όχι μόνο τραγουδώντας, αλλά και με κάποια μέρη πρόζας. Ακούγονται μουσικές, γραμμένες από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη ειδικά για την παράσταση, αλλά και πολύ γνωστά παραδοσιακά - σμυρνέικα τραγούδια, όπως «Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα», «Αμάν γκελ αμάν», «Μενεξέδες και ζουμπούλια» και αρκετά άλλα, τα οποία μάλιστα παίζονται ζωντανά επί σκηνής, από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη (σαντούρι), τον Σωτήρη Μαργώνη (βιολί) και τη Χρυσάνθη Τζοβάνη (ούτι, κρουστά).
Συμμετέχουν επίσης οι: Κατερίνα Αντωνιάδου, Σάρα Εσκενάζη, Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Γιάννης Κουκουράκης, Αλεξία Μουστάκα, Χρήστος Πλαΐνης, Γιάννης Σαμσιάρης, Αναστασία Τσιλιμπίου, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη.
Αν με ρωτάτε, συνιστώ «Λωξάντρα» ανεπιφύλακτα.
Κάθε φορά, αθετώ την υπόσχεσή μου, μια που τα μουσικά δρώμενα σχεδόν μονοπωλούν το χρόνο μου, μέχρι να ξαναπάω στο θέατρο… και πάει λέγοντας.
Αυτή τη φορά, το κίνητρο για να βρεθώ στο Θέατρο Βεάκη ήταν μουσικό -η συμμετοχή της Ελένης Τσαλιγοπούλου & του Ανδρέα Κατσιγιάννη με την ομάδα του- όμως το συναίσθημα το ίδιο: πρέπει να πηγαίνω συχνότερα στο θέατρο.
Η «Λωξάντρα», βασισμένη στο γνωστό μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται σε πρόσωπο υπαρκτό, τη γιαγιά της συγγραφέως, σε θεατρική απόδοση του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου και μπορώ να πω πως έφυγα γοητευμένη από μια παράσταση χορταστική (κράτησε περίπου δυόμιση ώρες) και καλοφτιαγμένη.
Το έργο, που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου, είναι από μόνο του ένα ταξίδι στο χρόνο, μέσα από τα μάτια της Λωξάντρας από την Πόλη, με φόντο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, που επηρεάζουν τις μοίρες των πρωταγωνιστών και αποτέλεσαν το βασικό θέμα των βιβλίων που διάβαζα μικρή.
Η Λωξάντρα, που υποδύεται εξαιρετικά η Ελένη Κοκκίδου, είναι μια λαϊκή γυναίκα γεμάτη αγάπη για τη ζωή, τους γύρω της, την πατρίδα και τα ήθη & έθιμα με τα οποία γαλουχήθηκε, παρ’ όλα αυτά ανοιχτόμυαλη, αλλά όχι αλάθητη και κυρίως χαρισματική μαγείρισσα. Μέσα από τις ιστορίες που διαδραματίζονται στο σπίτι της και στο στενό, οικογενειακό της κύκλο κυρίως, ταξιδέψαμε νοερά σε άλλες εποχές, αναπολήσαμε αξίες που χάνονται ή χάθηκαν, θυμηθήκαμε, σκεφτήκαμε, προβληματιστήκαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, τραγουδήσαμε.
Με την Ελένη Κοκκίδου συμπρωταγωνιστούν οι Γιώργος Αρμένης (Δημητρός), Μιχάλης Μητρούσης (Ταρνανάς), Ευαγγελία Μουμούρη (Σουλτάνα) & Χρύσα Παπά (Ελεγκάκη), όλοι εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους, που καταφέρνουν να φορτίζουν συναισθηματικά ακόμα πιο έντονα τα κείμενα της παράστασης, από τα οποία -παρ' όλες τις απώλειες που μετρούν οι ήρωες- δε λείπει το χιούμορ, σε σωστή δόση.
Ξεχωριστή νότα δίνουν οι υπέροχες ερμηνείες της τραγουδίστριας Ευθαλίας - ενός ρόλου που υποδύεται η Ελένη Τσαλιγοπούλου, όχι μόνο τραγουδώντας, αλλά και με κάποια μέρη πρόζας. Ακούγονται μουσικές, γραμμένες από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη ειδικά για την παράσταση, αλλά και πολύ γνωστά παραδοσιακά - σμυρνέικα τραγούδια, όπως «Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα», «Αμάν γκελ αμάν», «Μενεξέδες και ζουμπούλια» και αρκετά άλλα, τα οποία μάλιστα παίζονται ζωντανά επί σκηνής, από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη (σαντούρι), τον Σωτήρη Μαργώνη (βιολί) και τη Χρυσάνθη Τζοβάνη (ούτι, κρουστά).
Συμμετέχουν επίσης οι: Κατερίνα Αντωνιάδου, Σάρα Εσκενάζη, Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Γιάννης Κουκουράκης, Αλεξία Μουστάκα, Χρήστος Πλαΐνης, Γιάννης Σαμσιάρης, Αναστασία Τσιλιμπίου, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη.
Αν με ρωτάτε, συνιστώ «Λωξάντρα» ανεπιφύλακτα.
