B.D Foxmoor & Πλιάτσικας - Η αντανάκλαση των έφηβων εαυτών μας

(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ VIDEO) Η αντανάκλαση των έφηβων εαυτών μας στο Γυάλινο και η παραδοχή πως «η μουσική είναι μία».
B.D Foxmoor & Πλιάτσικας - Η αντανάκλαση των έφηβων εαυτών μας Φωτογραφίες - βίντεο : Δημήτρης Διολής
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Τα τραγούδια των Active Member και των Πυξ Λαξ σε ένα live που θα θυμάμαι για πολύ καιρό.

Στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο ο B.D. Foxmoor και ο Φίλιππος Πλιάτσικας, με την παράσταση Παραπόρτι, ξύπνησαν την εφηβεία μας και αυτό το ξύπνημα είναι ένα από τα ωραιότερα συναισθήματα που έχω νιώσει τελευταία. Επίσης, οι παραστάσεις θα συνεχιστούν, γεγονός που δείχνει πως και άλλοι ένιωσαν το ίδιο με μένα. Σκεφτόμουν πως αυτοί οι καλλιτέχνες, ο καθένας με τον τρόπο του, έχοντας κάνει την επιτυχημένη θητεία τους σε δύο από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα της γενιάς τους, εκφράζουν στα τραγούδια τους αυτά που θέλει να φωνάξει ένας νέος (ανεξαρτήτως βιολογικής ηλικίας).

Ο B.D. Foxmoor aka Μιχάλης Μυτακίδης προερχόμενος από το Πέραμα και τους Active Member, εκπροσωπώντας τη low bap σκηνή τραγουδά για τη λευτεριά και την αλληλεγγύη (τα σέβη μου) και ο Φίλιππος Πλιάτσικας προερχόμενος από τους Πυξ Λαξ, εκπροσωπώντας αυτό που θα ονόμαζα έντεχνη ή soft ροκ μπαλάντα, τραγουδά για τη σκληρή πλευρά του έρωτα. Και αν το καλοσκεφτείς είναι (ή πρέπει να είναι) τόσο τέλεια συνυφασμένα αυτά τα δύο μεταξύ τους.

Το απρόσμενο τούτο αντάμωμα εξηγείται από τον Πλιάτσικα με το που ξεκινάει το πρόγραμμα. «Η παράσταση αυτή φιλοδοξεί να αποδείξει ότι η μουσική είναι μία».

Άλλωστε, νομίζω πως ο συνδυασμός των κομματιών που ακούγονται σε αυτή, είναι η αντανάκλαση των δύο έφηβων εαυτών μας. Του ρομαντικού και του αγωνιστή. Των δύο εαυτών που δεν θα έπρεπε ποτέ να χάνουμε στον δρόμο.

«Μελωδία της παρακμής», «Πάμε Γκουαντανάμο», μπαίνουν δυναμικά. Το μαγαζί είναι γεμάτο, παρέες, 30άρηδες, 40άρηδες, 50άρηδες, οι τότε έφηβοι, νεότεροι από μένα λίγοι. Θα ευχόμουν οι υπόλοιποι να μην ήταν σε κάποια μπουζουκλερί και να έρχονταν εδώ, μετά το ξανασκέφτομαι, μάλλον καλύτερα να μείνουν στη μπουζουκλερί (τα αυθεντικά λαϊκά τραγούδια τα αγαπώ, όμως όχι τις μπουζουκλερί). «Θα παίξουμε μερικά τραγούδια ερωτικής φύσεως», λέει o Φίλιππος στον Μιχάλη και εκείνος απαντά γελώντας «Το’ ξερα ότι θα το κάνω και αυτό». Ακούμε το «Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω» ή, για να καταλάβεις καλύτερα, αυτό που ξεκινάει με της αγάπης το φως και της γης τα ταξίδια, με το άσπρο πανί και το μικρό κορίτσι.

Τραγουδούν παρέα τραγούδια ο ένας του άλλου. Κάποιες φορές είναι μαζί πάνω στη σκηνή, κάποιες ο καθένας μόνος του. Η χημεία μεταξύ τους πολύ καλή. Ο Πλιάτσικας εκφράζει την εκτίμηση για τον Μιχάλη «Θεωρώ τον B.D. Foxmoor έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονες ποιητές». Συμφωνούμε. Απολαμβάνουμε το «Άκου μάνα» με την υπέροχη μελωδία πίσω από τις ρίμες, που μιλάει για τον ουρανό που μας χωράει όλους. Λέει το «Φύλακας άγγελος» και μεταφερόμαστε στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη. Τραγουδάμε για τις «Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες» που ζούμε και μαθαίνουμε να ονειρευόμαστε και να μη φοβόμαστε.

Ο Φίλιππος Πλιάτσικας ανταπαντά με το «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», που ο στίχος του «ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο» εφαρμόζεται σε όλες τις πτυχές τούτης ζωής. Συνεχίζει με το «Πούλα με», με το «Γιατί», τραγούδια με μουσικές νοσταλγικές, που είχαμε γραμμένα στις κασέτες στο Γυμνάσιο. Που παίζανε στα πάρτυ και στις εκδρομές. «Ας το κάνουμε καλοκαιρινή συναυλία» λέει, απευθυνόμενος στο κοινό. «Σηκωθείτε όλοι πάνω», φωνάζει. Πολλοί το κάνουν. Αρχίζει το «Δεν θα δακρύσω πια για σένα» και με τις πρώτες κιόλας νότες το κλίμα γεμίζει νοσταλγία και ένταση. Είναι ίσως ένα από τα πιο διαχρονικά τραγούδια, που ξέρουν ακόμη και αυτοί που ήταν στη μπουζουκλερί. Αφιερώνει το «Εσύ εκεί» στον αείμνηστο Μάνου Ξυδού.

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Η Sadahzinia (Γιολάντα Τσιαμπόκαλου), γυναίκα του B.D. Foxmoor, ανεβαίνει στη σκηνή και τραγουδά μαζί του. Το ίδιο κάνουν με τον Πλιάτσικα, ο αδελφός του ο Λευτέρης, γνωστός από τους Όναρ, και ο φίλος του Νίκος Καλλίνης, ο ένας εκ των Εκείνος + Εκείνος (οι οποίοι κάθονταν πίσω μου όλη τη βραδιά, όπου ήρθε κι έκατσε και ο Φίλιππος σε κάποια σόλο φάση του Μιχάλη. «Ήρθα να δω πώς βλέπετε από εδώ», κάνει στην παρέα του).

Ο Μιχάλης ξεκινά το «Ένας κόμπος η χαρά μου». Μετά το λένε μαζί με τον Φίλιππο. Μία ωραία συνάντηση. Αναφέρονται στις μπουάτ της δεκαετίας του ’70, φτιάχνουν μία τέτοια ατμόσφαιρα. Και έπειτα, αφού ακούμε και το εξαιρετικό «Λαβωμένο ξωτικό», με την μυσταγωγική σχεδόν μουσική, που στιχουργικά θέλω να πιστεύω ότι ερμηνεύεται κατά το δοκούν, φτάνει η πιο δυνατή στιγμή του live.

Το «Φυσάει κόντρα», το τραγούδι που τα λέει όλα. Όλα όσα θέλεις από οργή και αγανάκτηση να πεις. Την ελπίδα σου να πάνε όλα ανάποδα από τα λάθος ίσια τους. Την κραυγή σου απέναντι στον πόλεμο και τον ρατσισμό. «Τάσσομαι πρόσφυγας» λέει το κομμάτι και για μία στιγμή τάσσεσαι και εσύ. Είναι από τις στιγμές αυτές που θεωρείς πως η τέχνη έχει καταφέρει κάτι σπουδαίο για τα αυτιά, τις καρδιές και τα μυαλά. Ο Β.D Foxmoor αποχαιρετά το κοινό με την ευχή για «μια επιτέλους λεύτερη χρονιά».

Το υπέροχο αυτό live παίρνει παράταση, θα σας περιμένει για λίγο ακόμη, κρίμα είναι να μην το απολαύσετε.

Φωτογραφίες - βίντεο: Δημήτρης Διολής

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!