Τα ενενήντα του χρόνια έκλεισε στις 29 Ιουλίου 2015 ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Οι Αθηναίοι, αλλά και αρκετοί τουρίστες, τον τίμησαν με την παρουσία τους στο σχεδόν τρίωρο αφιέρωμα που διοργανώθηκε για τον εορτασμό των γενεθλίων του στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και ο χώρος γέμισε ασφυκτικά, καθώς τα τραγούδια του «δεν καθόρισαν μόνο τη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα, αλλά άγγιξαν ταυτόχρονα, μέσα από τον πηγαίο ανθρωπισμό του δημιουργού τους, την ψυχή όλων των λαών του κόσμου».
Πριν την έναρξη της συναυλίας, ακούστηκαν μαγνητοφωνημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Ο ίδιος δεν παραβρέθηκε, τελικά, στην εκδήλωση, αν και το επιθυμούσε, καθώς τον απέτρεψαν οι οικείοι του λόγω υψηλών θερμοκρασιών. Σε μήνυμά του, όμως, που διάβασε η Πέγκυ Λάγιου στην έναρξη της βραδιάς, μετέφερε τις ευχαριστίες του και τα αισθήματα χαράς και συγκίνησης για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης, σημειώνοντας: «αισθάνομαι πολύ άβολα που γίνονται αφιερώματα στη μουσική μου και ακούγονται τα τραγούδια μου σε μία εποχή που κυριαρχείται από τον μεγάλο πόνο των γερόντων, που λιώνουν στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ. Είναι επόμενο να αισθάνομαι ντροπή, ειδικά εγώ που ενώ κουβαλάω στην πλάτη μου τα ίδια χρόνια, έχω το προνόμιο την ίδια στιγμή, να απολαμβάνω τη μεγάλη χαρά ενός ανθρώπου της Τέχνης, που βλέπει το έργο του να παρουσιάζεται μπροστά στο κοινό. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ο συμβολισμός από την συνύπαρξη μέσα στον ίδιο λαό του πόνου και της ελπίδας, αλλά και της βεβαιότητας ότι κάποτε ο πόνος θα εξαλειφθεί, ενώ η ελπίδα θα γιγαντωθεί και θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί η ελπίδα είναι αυτή που θριαμβεύει πάντοτε όταν έχει κανείς μέσα του αληθινή πίστη στον άνθρωπο και στη ζωή. Σας ευχαριστώ όλους».
Η βραδιά ξεκίνησε με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και το ορχηστρικό κομμάτι «Η γειτονιά των αγγέλων». Τη σκυτάλη πήρε η Μπέττυ Χαρλαύτη, συνέχισε ο Ζαχαρίας Καρούνης και ακολούθησε η Ελένη Βιτάλη, η οποία χαρακτήρισε το Μίκη Θεοδωράκη «ημίθεο» και τον ευχαρίστησε που «υπάρχει, που υπήρξε και θα υπάρχει».
Στο τέλος του πρώτου μέρους, η κόρη του συνθέτη, Μαργαρίτα Θεοδωράκη, ανέβηκε στη σκηνή κι έσβησε τα κεράκια της τούρτας που είχε ετοιμάσει ο Στέλιος Παρλιάρος. Στη σκηνή ανέβηκε και η Αλέξια, που ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα, ερμήνευσε δύο τραγούδια του συνθέτη.
Το φινάλε έγινε με το «Ζορμπά», τη μνημειώδη σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη, με την οποία απέκτησε διεθνή αναγνώριση. Για encore, η Ελένη Βιτάλη τραγούδησε ξανά το «Άσμα Ασμάτων», μαζί με το Γερμανό μουσικοσυνθέτη, Konstantin Wecker και τη σοπράνο Λίνα Ορφανός να ερμηνεύουν στα γερμανικά και εβραϊκά, αντίστοιχα.
Γιάννης Μπελώνης: πιάνο
Θανάσης Βασιλάς, Γιάννης Ματσούκας: μπουζούκι
Βαγγέλης Κονταράτος: κιθάρα
Μαριλίζα Παπαδούρη: βιολοντσέλο
Λευτέρης Γρίβας: ακορντεόν
Σταύρος Καβαλιεράτος: μπάσο
Νίκος Σκομόπουλος: ντραμς
Στέφανος Θεοδωράκης - Παπαγγελίδης: κρουστά
Η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά από το Δεύτερο Πρόγραμμα και στο ηχητικό μπορείτε να ακούσετε ένα απόσπασμα από το φινάλε.
Το μήνυμα του συνθέτη:
Πριν την έναρξη της συναυλίας, ακούστηκαν μαγνητοφωνημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Ο ίδιος δεν παραβρέθηκε, τελικά, στην εκδήλωση, αν και το επιθυμούσε, καθώς τον απέτρεψαν οι οικείοι του λόγω υψηλών θερμοκρασιών. Σε μήνυμά του, όμως, που διάβασε η Πέγκυ Λάγιου στην έναρξη της βραδιάς, μετέφερε τις ευχαριστίες του και τα αισθήματα χαράς και συγκίνησης για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης, σημειώνοντας: «αισθάνομαι πολύ άβολα που γίνονται αφιερώματα στη μουσική μου και ακούγονται τα τραγούδια μου σε μία εποχή που κυριαρχείται από τον μεγάλο πόνο των γερόντων, που λιώνουν στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ. Είναι επόμενο να αισθάνομαι ντροπή, ειδικά εγώ που ενώ κουβαλάω στην πλάτη μου τα ίδια χρόνια, έχω το προνόμιο την ίδια στιγμή, να απολαμβάνω τη μεγάλη χαρά ενός ανθρώπου της Τέχνης, που βλέπει το έργο του να παρουσιάζεται μπροστά στο κοινό. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ο συμβολισμός από την συνύπαρξη μέσα στον ίδιο λαό του πόνου και της ελπίδας, αλλά και της βεβαιότητας ότι κάποτε ο πόνος θα εξαλειφθεί, ενώ η ελπίδα θα γιγαντωθεί και θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί η ελπίδα είναι αυτή που θριαμβεύει πάντοτε όταν έχει κανείς μέσα του αληθινή πίστη στον άνθρωπο και στη ζωή. Σας ευχαριστώ όλους».
Η βραδιά ξεκίνησε με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και το ορχηστρικό κομμάτι «Η γειτονιά των αγγέλων». Τη σκυτάλη πήρε η Μπέττυ Χαρλαύτη, συνέχισε ο Ζαχαρίας Καρούνης και ακολούθησε η Ελένη Βιτάλη, η οποία χαρακτήρισε το Μίκη Θεοδωράκη «ημίθεο» και τον ευχαρίστησε που «υπάρχει, που υπήρξε και θα υπάρχει».
Στο τέλος του πρώτου μέρους, η κόρη του συνθέτη, Μαργαρίτα Θεοδωράκη, ανέβηκε στη σκηνή κι έσβησε τα κεράκια της τούρτας που είχε ετοιμάσει ο Στέλιος Παρλιάρος. Στη σκηνή ανέβηκε και η Αλέξια, που ενώ δεν ήταν στο πρόγραμμα, ερμήνευσε δύο τραγούδια του συνθέτη.
Το φινάλε έγινε με το «Ζορμπά», τη μνημειώδη σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη, με την οποία απέκτησε διεθνή αναγνώριση. Για encore, η Ελένη Βιτάλη τραγούδησε ξανά το «Άσμα Ασμάτων», μαζί με το Γερμανό μουσικοσυνθέτη, Konstantin Wecker και τη σοπράνο Λίνα Ορφανός να ερμηνεύουν στα γερμανικά και εβραϊκά, αντίστοιχα.
Η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»
Γιάννης Μπελώνης: πιάνο
Θανάσης Βασιλάς, Γιάννης Ματσούκας: μπουζούκι
Βαγγέλης Κονταράτος: κιθάρα
Μαριλίζα Παπαδούρη: βιολοντσέλο
Λευτέρης Γρίβας: ακορντεόν
Σταύρος Καβαλιεράτος: μπάσο
Νίκος Σκομόπουλος: ντραμς
Στέφανος Θεοδωράκης - Παπαγγελίδης: κρουστά
Η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά από το Δεύτερο Πρόγραμμα και στο ηχητικό μπορείτε να ακούσετε ένα απόσπασμα από το φινάλε.
