στις κερκίδες όσο και στην αρένα, η οποία ασφυκτιούσε από την πολυκοσμία.
Λίγο μετά τις 9:30 τα φώτα σβήνουν και ο κόσμος αρχίζει να ζητωκραυγάζει. Στα monitors μία αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε να μετράει τα τελευταία 2 λεπτά των 7 χρόνων αναμονής μας. Η συναυλία ξεκινά με το «Μοναξιά μου όλα», οι θεατές τους αποθεώνουν και ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στο τότε. Άνθρωποι από 20 έως και 50 ετών να είναι 2 ώρες όρθιοι να τραγουδάνε και να χτυπάνε ρυθμικά τα χέρια τους. Στιγμή έντονης συγκίνησης όταν ακούστηκε η εισαγωγή του «Εσύ εκεί» και εμφανίστηκε στις οθόνες η μορφή του Μάνου. Κανείς μας δεν φαντάζονταν πως πάλι ο Μάνος θα το τραγουδήσει. Η μπάντα καθόταν ασάλευτη στη σκηνή και η βιντεοσκοπημένη ερμηνεία του Ξυδούς προκάλεσε παραλήρημα στον κόσμο ο οποίος με προεκταμένο το χέρι έδειχνε τον Μάνο και του φώναζε «εσύ εκεί»!
Ένα είναι σίγουρο: η συναυλία άξιζε την αναμονή των 7 χρόνων. Οι ΠΥΞ ΛΑΞ τραγούδησαν όλο το κλασικό συναυλιακό τους ρεπερτόριο και ο κόσμος κάθε φορά τους αποθέωνε. Κάθε τους τραγούδι προκαλούσε συγκίνηση και έκανε ένα στάδιο να δονείται στο ρυθμό τους.
Σε αντίθεση με τα σόου που ως επί το πλείστον κυριαρχούν σήμερα οι ΠΥΞ ΛΑΞ έπαιζαν δυόμιση ώρες χωρίς λέιζερ, καπνούς κλπ. Άλλωστε δεν τα χαν ανάγκη. Η φαντασμαγορία ανέβλυζε από την ουσία τους. Μόνη ένσταση, ο ήχος που θα μπορούσε να είναι καλύτερος.
Αξίζει να γίνει ειδική μνεία στο απίστευτο ταξίμι των 3 λεπτών που έπαιξε με το κλαρίνο του ο Θανάσης Βασιλόπουλος στην εισαγωγή του «Λένε για μένα». Χωρίς περιττές δεξιοτεχνικές φανφάρες προκάλεσε ανατριχίλα με τη θεϊκή μελωδία του αποδεικνύοντας περίτρανα πως η μουσική είναι μία και δεν περιχαρακώνεται.
Φεύγοντας από το στάδιο άκουσα πως τελικά μετά την περιοδεία τους ανά την Ελλάδα θα επιστρέψουν στην Αθήνα το Σεπτέμβρη για μια ακόμα συναυλία. Χάρηκα. Φαίνεται πως οι ΠΥΞ ΛΑΞ είναι ικανοί ακόμα και μετά από 7 χρόνια απουσίας να γεμίσουν 2 φορές το Ολυμπιακό Στάδιο.
Εκ μέρους των δεκάδων χιλιάδων θεατών θέλω να πω στους ΠΥΞ ΛΑΞ μόνο μια κουβέντα:
Σας ευχαριστούμε…….!
