Οι αδερφοί Κατσιμίχα και τα έργα τους αποτελούν σημείο αναφοράς και πολύτιμο «μέτρο» σε μια άμετρη εποχή, όπως αυτή που ζούμε, με τα αμέτρητα προβλήματα και βάρη που μας πλακώνουν. Τα τραγούδια τους λειτουργούν σαν γιατρικό, κυρίως για τους παλαιότερους, και σαν «τροφή» για τους νεότερους. Αν και κάπου το παλιό με το νέο μπλέκονται και οι όποιες διαχωριστικές καταργούνται, όπως συμβαίνει και με το ακροατήριο που παρακολούθησε τη χτεσινή συναυλία.
Πιτσιρικαρία αλλά και σαραντάρηδες, κοπελιές αλλά και κυρίες, νεαροί έως και «παππούδες» σε ένα κατάμεστο χώρο, απολύτως κατάλληλο για μια καλοκαιρινή συναυλία και μάλιστα με τη θερμοκρασία να χτυπάει «κόκκινο». Η υπερβολική ζέστη ταλαιπώρησε το κοινό αλλά και τους Κατσιμιχαίους που δεν άφησαν στιγμή τη βεντάλια απ’ τα χέρια τους και το Χάρη, που και που, να σιγομουρμουράει… με καθ’ όλα δικαιολογημένα «γαλλικά» για την καυτή ατμόσφαιρα.
Ευτυχώς ήρθαν τα τραγούδια να δώσουν ανάσες δροσιάς. Η συναυλία ξεκίνησε στην ώρα της, στις 21.15 με το «Γυρίζω της πλάτες μου στο μέλλον» και ακολούθησαν όλα αυτά που περιμένεις από καλλιτέχνες με μεγάλη διαδρομή και ζηλευτή εργογραφία. Δε γίνεται να λείψουν στιγμές όπως «Μια βραδιά στο Λούκι», «Μη γυρίσεις», «Ανόητες αγάπες», «Του έρωτα» (Της αγάπης Μαχαιριά), «Ρίτα Ριτάκι» και άλλα κλασικά και λατρεμένα, που υπογραμμίζονταν αναλόγως από τις αντιδράσεις των θεατών. Το κλίμα γενικά ήταν πολύ… ανεβασμένο και φιλικό. Βοήθησαν και οι «οικοδεσπότες» με τις πλάκες και τα πειράγματά τους. Άλλωστε η επικοινωνία τους με το ακροατήριο είναι γερά χτισμένη και μεστωμένη με ειλικρινή υλικά όλα αυτά τα χρόνια. Μετά από καμία ώρα κάποιοι ξεθάρρεψαν και άφησαν τις θέσεις τους για να βρεθούν στο χώρο που υπήρχε μπροστά στη σκηνή. Τους ακολούθησαν κι άλλοι… και η κατάσταση ζεστάθηκε ακόμη περισσότερο… Αλλά είπαμε, είχαμε τα τραγούδια και τους καλλιτέχνες που μας «ξεδιψούσαν»
Δε λέω, δύο ώρες με καλλιτέχνες ολκής όπως οι Κατσιμιχαίοι –συμμετείχε και ο Μάνος Λιδάκης- δεν είναι και λίγες… αλλά δεν είναι και αρκετές. Άλλωστε κι οι ίδιοι οι Κατσιμιχαίοι ήθελαν να παίξουν περισσότερο και να ευχαριστήσουν τους «πιστούς». Ίσως έπρεπε η συναυλία να άρχιζε νωρίτερα… ή να ενημέρωναν οι αρμόδιοι τον κόσμο εξ’ αρχής για τη λήξη του χρόνου της εκδήλωσης. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός γι όλους εκείνους που με τόση ζέστη και σε περίοδο κρίσης κατέβαλλαν 15 ευρώ για να «χαρούν» με τους καλλιτέχνες που αγαπούν
Είναι κρίμα για οργανωτικά λάθη να φεύγεις από τους Κατσιμιχαίους «ελαφρώς» απογοητευμένος. Και χρησιμοποιώ αυτόν τον προσδιορισμό γιατί τα «δώρα» που γευτήκαμε τις δύο αυτές ώρες ήταν «βαριά» στην ουσία τους , «ακριβά» στις λεπτομέρειες τους… που μαζί κάνουν και τη «διαφορά».
Α ρε Δήμαρχε τι μας κάνεις!!!
