Tο Pulitzer Prize for Music απονέμεται από το 1943 αλλά φέτος είναι η πρώτη χρονιά που πηγαίνει σε έναν ράπερ καλλιτέχνη.
Το βραβείο κατέληγε πάντοτε σε ανθρώπους της κλασικής μουσικής, με τρεις μόνο εξαιρέσεις από το χώρο της τζαζ.
Wynton Marsalis το 1997, Ornette Coleman το 2006 και Henry Threadgill το 2016.
Όπως έγραψε η Guardian “ο Kendrick Lamar ήταν η προφανής επιλογή, στην αναζήτηση του καλλιτέχνη που θα πυροβολούσε τα οδοφράγματα των Pulitzer Prizes”.
Ο 31χρονος Kendrick Lamar με τα τυραννισμένα βιώματα, μπλεγμένος σε συμμορίες, μεγάλωσε με τη βοήθεια της πρόνοιας, σε εργατικές κατοικίες.
H δολοφονία φίλου του, πριν μια δεκαετία, ήταν ο λόγος που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Μάλιστα βαπτίστηκε. Επίσημη θρησκεία του όμως ήταν και είναι η μουσική.
Η μητέρα του διάλεξε το όνομα Κendrick, προς τιμήν του συνθέτη και τραγουδιστή Eddie Kendricks των Temptations.
Ίσως έτσι να εξηγείται η ευαίσθητη ματιά και γραφή του που αποτυπώνονται στη μουσική και το λόγο των τραγουδιών του που έχουν το χάρισμα να δίνουν ελπίδα περιγράφοντας όμως με αφοπλιστική ειλικρίνεια και διορατικότητα όσα συμβαίνουν γύρω του και γύρω μας.
Το “The New Yorker” τον χαρακτήρισε “μάστερ στην αφήγηση ιστορίας”
Στο άλμπουμ “Damn” δεν δλιστασε να αναφερθεί στο “black movement”, να διαμαρτυρηθεί για όσα τραβούν οι μαύροι από την εξουσιά, να σταθεί με κριτική σκοπιά στην προεδρία του Τrump και τη βία των ακροδεξιών.
Μοιραία ήρθε το Pulitzer.
