Το αγαπημένο ελεφαντάκι, ο ήρωας του ομώνυμου τραγουδιού του Γιώργου Χατζηπιερή, με την εξαιρετική ερμηνεία του Φοίβου Δεληβοριά, πήρε σάρκα και οστά και τώρα είναι έτοιμο να ταξιδέψει ως τα πέρατα του κόσμου! Έπειτα από 12 χρόνια περνάει πια στις οθόνες μας ως videoclip.
Με τη σκηνοθεσία και το μοντάζ της πολυβραβευμένης Έφης Παπά, τα σκίτσα του Φίλιππου Θεοδωρίδη, animation χαρακτήρων του Χρήστου Παπανδρεόπουλου και σενάριο που φτιάχτηκε από το τραγούδι, την Έφη Παπά και τον Γιώργο Χατζηπιερή έγινε πραγματικότητα το πρώτο ελληνικό animation video clip για το παιδικό τραγούδι.
Το τραγούδι «Ελεφαντάκι» είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου «Ο Τεμπέλης Δράκος και Άλλες Ιστορίες» που κυκλοφόρησε το 2005 με σχεδόν 14 εκατομμύρια προβολές στο youtube. To ερμηνεύει ο Φοίβος Δεληβοριάς, η μουσική και οι στίχοι είναι του Γιώργου Χατζηπιερή και η ενορχήστρωση Μάριου Τακούση. Ο δίσκος αυτός, είναι ο πρώτος από τρεις δίσκους με παιδικά τραγούδια κάτω από την ομπρέλα του Τεμπέλη Δράκου. Οι άλλοι δύο είναι «Η επιστροφή του Τεμπέλη Δράκου» και τα «Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου». Σε όλους τους δίσκους ερμηνεύουν τα τραγούδα καταξιωμένοι καλλιτέχνες από την ελληνική μουσική σκηνή.
Η μικρή ιστορία για το ελεφαντάκι πηγαίνει αρκετά πίσω, στα παιδικά χρόνια του Γιώργου Χατζηπιερή σ΄ ένα χωριό της βορείου Κύπρου, την Ακανθού, μέσα στη δεκαετία του ’60 όπου στα παραμύθια που ανακαλύπτει σαν παιδί, αγαπημένος του ήρωας γίνεται «Ο Λόπο, το Ελεφαντάκι». Το παραμύθι χάθηκε στην Τουρκική εισβολή αλλά ο Γιώργος Χατζηπιερής αρκετά χρόνια αργότερα, αποφάσισε να ξαναζωντανέψει τον αγαπημένο του ήρωα με όσα μπορούσε να θυμηθεί.
Οι στίχοι του:
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
τρώει εφτά κασόνια, μακαρόνια
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Όταν ανεβαίνει στην τραμπάλα
με πετάει ψηλά, στον ουρανό
κι όποτε βουτάει στην πισίνα
φεύγει από μέσα το νερό!
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
πίνει εφτά κουβάδες λεμονάδες
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Παίζουμε τ’ απόγευμα στον κήπο
τρέξιμο και μπάλα και κρυφτό
κι ύστερα στο μπάνιο μου πετάει
με την προβοσκίδα το νερό
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
θέλει κόπο μα θα βρω τον τρόπο
να το πάρω κάποτε αγκαλιά.
Λίγα λόγια για τον Γιώργο Χατζηπιερή
• Κατάγεται από την Κύπρο.
• Έχει δύο κόρες, 18 και 10 ετών.
• Η γέννησή τους είναι αυτή που έδωσε το κίνητρο στον Χατζηπιερή να ασχοληθεί με το παιδικό τραγούδι.
• Μέχρι τότε πρόλαβε να εκδώσει δύο δίσκους («Η Μικρή Γαλέρα» σε ενορχήστρωση και παραγωγή Νίκου Παπάζογλου και «Αν είναι μπλε θα ταξιδέψω» και να κάνει την παραγωγή σε άλλον ένα - «Θαμώνες δώδεκα τραγούδια από την Λευκωσία»).
Για την προσωπικότητα του Τεμπέλη Δράκου
«Ο «Τεμπέλης Δράκος» είναι ένα καλόψυχο τέρας που κρατά ένα κλειδί και μας ανοίγει μια μυστική πόρτα που οδηγεί σε έναν κόσμο γεμάτο χρώμα, μουσική και φαντασία».
Για τις μνήμες του σε... δράκους και ξωτικά!
«“Μια φορά κι έναν καιρό μια νεράιδα απ’ τη μαμά του νύχτα πήρε ένα μωρό- και τ’ ανάθρεψε με μάγια και μ’ αθάνατο νερό ώσπου κι έγινε μια μέρα παλικάρι δυνατό -τότε το ’στειλε στην πόλη με σπαθί γυαλιστερό να σκοτώσει κάποιον δράκο που ’φαε κόσμο ένα σωρό, μια φορά κι έναν καιρό...” ένα από τα νανουρίσματα που με κοίμιζαν οι γονείς μου».
Για το παιδικό τραγούδι
«Είναι πολύ πιο πολύπλοκο να γράφεις τραγούδια για παιδιά, από το να γράφεις για ενήλικες. Κατ’ αρχήν πρέπει να είσαι γνήσιος και αληθινός. Πρέπει επίσης να μιλάς στα παιδιά ως ίσος προς ίσον [... ] Τα παιδικά ερεθίσματα καταγράφονται ανεξίτηλα στην μνήμη και είναι πολύ βαρύ φορτίο το να κρατάς την γραφίδα».
Για τα ηθικά διδάγματα στα τραγούδια του
«Δεν γράφω με σκοπιμότητες ούτε με διδακτισμούς. Προσπαθώ να μοιραστώ τις σκέψεις και τα όνειρά μου ειλικρινά με τα παιδιά, μεγάλα και μικρά, να κάνω πλάκα, να χαρώ, να λυπηθώ μαζί τους. Ως ίσος προς ίσον γιατί αν το παίξεις εξουσία και τα διάφορα, το παιχνίδι χάνεται».
Για το τι λείπει από τα παιδιά σήμερα
«Από τα σημερινά παιδιά πιστεύω πως λείπει περισσότερο από όλα είναι ο σεβασμός από τους μεγάλους. Υποτιμάμε τα παιδιά και τις ικανότητές τους να νοιώσουν, να κατανοήσουν και να διαχειριστούν. Τα πνίγουμε στις δικές μας φοβίες και τις ανασφάλειες. Τα παιδιά θέλουν να μοιράζονται αληθινές στιγμές μαζί μας και όχι να έχουν δίπλα τους γονείς που επιτελούν την αγγαρεία της φύλαξης. Κατά δεύτερο λόγο στα σύγχρονα παιδιά λείπει η επαφή με τη φύση που είναι το μεγαλύτερο σχολείο και το καλύτερο παιγνίδι».
Με τη σκηνοθεσία και το μοντάζ της πολυβραβευμένης Έφης Παπά, τα σκίτσα του Φίλιππου Θεοδωρίδη, animation χαρακτήρων του Χρήστου Παπανδρεόπουλου και σενάριο που φτιάχτηκε από το τραγούδι, την Έφη Παπά και τον Γιώργο Χατζηπιερή έγινε πραγματικότητα το πρώτο ελληνικό animation video clip για το παιδικό τραγούδι.
Λίγα λόγια για το ελεφαντάκι
Το τραγούδι «Ελεφαντάκι» είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου «Ο Τεμπέλης Δράκος και Άλλες Ιστορίες» που κυκλοφόρησε το 2005 με σχεδόν 14 εκατομμύρια προβολές στο youtube. To ερμηνεύει ο Φοίβος Δεληβοριάς, η μουσική και οι στίχοι είναι του Γιώργου Χατζηπιερή και η ενορχήστρωση Μάριου Τακούση. Ο δίσκος αυτός, είναι ο πρώτος από τρεις δίσκους με παιδικά τραγούδια κάτω από την ομπρέλα του Τεμπέλη Δράκου. Οι άλλοι δύο είναι «Η επιστροφή του Τεμπέλη Δράκου» και τα «Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου». Σε όλους τους δίσκους ερμηνεύουν τα τραγούδα καταξιωμένοι καλλιτέχνες από την ελληνική μουσική σκηνή.
Η μικρή ιστορία για το ελεφαντάκι πηγαίνει αρκετά πίσω, στα παιδικά χρόνια του Γιώργου Χατζηπιερή σ΄ ένα χωριό της βορείου Κύπρου, την Ακανθού, μέσα στη δεκαετία του ’60 όπου στα παραμύθια που ανακαλύπτει σαν παιδί, αγαπημένος του ήρωας γίνεται «Ο Λόπο, το Ελεφαντάκι». Το παραμύθι χάθηκε στην Τουρκική εισβολή αλλά ο Γιώργος Χατζηπιερής αρκετά χρόνια αργότερα, αποφάσισε να ξαναζωντανέψει τον αγαπημένο του ήρωα με όσα μπορούσε να θυμηθεί.
Οι στίχοι του:
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
τρώει εφτά κασόνια, μακαρόνια
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Όταν ανεβαίνει στην τραμπάλα
με πετάει ψηλά, στον ουρανό
κι όποτε βουτάει στην πισίνα
φεύγει από μέσα το νερό!
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
πίνει εφτά κουβάδες λεμονάδες
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Παίζουμε τ’ απόγευμα στον κήπο
τρέξιμο και μπάλα και κρυφτό
κι ύστερα στο μπάνιο μου πετάει
με την προβοσκίδα το νερό
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
θέλει κόπο μα θα βρω τον τρόπο
να το πάρω κάποτε αγκαλιά.
Λίγα λόγια για τον Γιώργο Χατζηπιερή
• Κατάγεται από την Κύπρο.• Έχει δύο κόρες, 18 και 10 ετών.
• Η γέννησή τους είναι αυτή που έδωσε το κίνητρο στον Χατζηπιερή να ασχοληθεί με το παιδικό τραγούδι.
• Μέχρι τότε πρόλαβε να εκδώσει δύο δίσκους («Η Μικρή Γαλέρα» σε ενορχήστρωση και παραγωγή Νίκου Παπάζογλου και «Αν είναι μπλε θα ταξιδέψω» και να κάνει την παραγωγή σε άλλον ένα - «Θαμώνες δώδεκα τραγούδια από την Λευκωσία»).
Ο ίδιος για το έργο του και τα παιδιά
Για την προσωπικότητα του Τεμπέλη Δράκου
«Ο «Τεμπέλης Δράκος» είναι ένα καλόψυχο τέρας που κρατά ένα κλειδί και μας ανοίγει μια μυστική πόρτα που οδηγεί σε έναν κόσμο γεμάτο χρώμα, μουσική και φαντασία».
Για τις μνήμες του σε... δράκους και ξωτικά!
«“Μια φορά κι έναν καιρό μια νεράιδα απ’ τη μαμά του νύχτα πήρε ένα μωρό- και τ’ ανάθρεψε με μάγια και μ’ αθάνατο νερό ώσπου κι έγινε μια μέρα παλικάρι δυνατό -τότε το ’στειλε στην πόλη με σπαθί γυαλιστερό να σκοτώσει κάποιον δράκο που ’φαε κόσμο ένα σωρό, μια φορά κι έναν καιρό...” ένα από τα νανουρίσματα που με κοίμιζαν οι γονείς μου».
Για το παιδικό τραγούδι
«Είναι πολύ πιο πολύπλοκο να γράφεις τραγούδια για παιδιά, από το να γράφεις για ενήλικες. Κατ’ αρχήν πρέπει να είσαι γνήσιος και αληθινός. Πρέπει επίσης να μιλάς στα παιδιά ως ίσος προς ίσον [... ] Τα παιδικά ερεθίσματα καταγράφονται ανεξίτηλα στην μνήμη και είναι πολύ βαρύ φορτίο το να κρατάς την γραφίδα».
Για τα ηθικά διδάγματα στα τραγούδια του
«Δεν γράφω με σκοπιμότητες ούτε με διδακτισμούς. Προσπαθώ να μοιραστώ τις σκέψεις και τα όνειρά μου ειλικρινά με τα παιδιά, μεγάλα και μικρά, να κάνω πλάκα, να χαρώ, να λυπηθώ μαζί τους. Ως ίσος προς ίσον γιατί αν το παίξεις εξουσία και τα διάφορα, το παιχνίδι χάνεται».
Για το τι λείπει από τα παιδιά σήμερα
«Από τα σημερινά παιδιά πιστεύω πως λείπει περισσότερο από όλα είναι ο σεβασμός από τους μεγάλους. Υποτιμάμε τα παιδιά και τις ικανότητές τους να νοιώσουν, να κατανοήσουν και να διαχειριστούν. Τα πνίγουμε στις δικές μας φοβίες και τις ανασφάλειες. Τα παιδιά θέλουν να μοιράζονται αληθινές στιγμές μαζί μας και όχι να έχουν δίπλα τους γονείς που επιτελούν την αγγαρεία της φύλαξης. Κατά δεύτερο λόγο στα σύγχρονα παιδιά λείπει η επαφή με τη φύση που είναι το μεγαλύτερο σχολείο και το καλύτερο παιγνίδι».
